51- De tijd dringt ...

er was niets mis met me, zoals ik altijd al geloofd had. Volgens Carlisle waren het alleen maar voorzorgsmaatregelen, en volgens Edward was ik iets te veel bevooroordeeld, maar hoe zou je zelf zijn. Eigenlijk vind ik het wel raar dat ik er geen enkel probleem mee heb dat ik eigenlijk op mijn 16e moeder zou worden. grrr, moeder, het doet me zo oud voelen. Zie je mij al als moeder? kleine babytjes betuttelen en ze rare overdreven roze pakjes aantrekken, of blauwe in het geval van een jongetje. Ik zie mezelf al lopen met een kinderwagen en een rode fles. Ik vraag me af hoe Forks hierop zou reageren. En op het feit dat mijn kleintje na een twee weken alweer jaren ouder leek. Moest ik me niets aantrekken van mijn Italiaanse Familie -ik weet niet of Aro en Caius het erg leuk vinden moesten ze weten waaraan ik nu dacht, mijn Italiaanse en Amerikaanse familie. Wetende dat geen van mijn vaders echt Italiaans is...- zou het best nog grappig kunnen zijn hoe mensen erop zouden reageren. Hoewel, ik zou Duivelsjacht weer populair kunnen maken, en dat lijkt me nogal irritant, wetende dat ik het eerste slachtoffer zou kunnen worden. (Je denkt toch niet dat ik mijn kleintjes onbeschermd zou laten, he?) eigenlijk dacht ik niet echt na, ik droomde het, want ik leek weer even slapenloos als voordien. TOen ik wakker werd, om te drinken uiteraard, was Jane persoonlijk van plan om een stel ommeletten door mijn keel te duwen. Ik at ze op maar mijn maag leek naar iets anders te verlangen... of was het eerder mijn baarmoeder? Ik zag Alice en Rose vragend naar me kijken en draaide mijn hoofd naar Edward. 'ze vragen zich af of je al namen hebt voor je kleine monstertje (dat je aan stukken wilt scheuren).' zei hij met een klein lachje. Ik vroeg me kort af waaraan hij dacht. 'Aan hoe Nessie gegroeid is.' mompelde ik. Oké, eigenlijk moest ik het niet weten, maar ik was wel blij met dit soort "gedachte gesprekken", het gaf me het gevoel dat ik geen buitenstaander was. 'Dat ben je niet, je bent deel van de familie.' zei hij geïrriteerd. ik keek verbaast rond, bedenken dat ik deze gesprekjes toch niet zo leuk vond, en zoekend naar Aro en Caius die hierop normaal heel erg raar gereageerd zouden moeten hebben. Ze waren er niet. 'Jagen.' zeiden Rose, Jane en Alice in koor. Ik vroeg me af hoe Alice het uithield, maar dan zag ik plots Seth naast mijn bed zitten. Ik grijnsde naar hem, hij grijnsde terug en veegde het haar uit mijn gezicht. Heel zachtjes, alsof hij me geen pijn wou doen. 'Ik kan wel tegen meer.' mompelde ik zowel Koppig als opstandig.Hij haalde zijn wenkbrauwen op en keek naar mijn buik als antwoord. Ik haalde mijn schouders op en zuchtte. 'Ik kan het aan, mijn lichaam niet.' zei ik. Seth keek me raar aan. 'Schakel je jezelf dan los van je lichaam?' vroeg hij. 'Haar geest en haar lichaam.' mompelde Edward. 'Haar ziel.' zijn stem klonk begrijpend, gelovige, oude gek. Hij grijnsde. 'Je vergeet verradende.' mompelde hij zacht. Ik grinnickte en voelde mijn buik op en neer gaan, maar geen gestamp, dus ofwel sliepen ze (Slapen Babys in de buik?? don't Know)ofwel vond hij het leuk. Of zij... Ik keek naar Rose, Jane en Alice. Het verbaasde me niet dat Jane ondertussen op de grond zat met haar hoofd bij Jane op schoot. Ik grijnsde naar haar. 'Ik krijg het gevoel dat er niet erg veel oorlogvoering of dreiging tussen de Volturi en de Cullens gaat zijn als we zo verder doen.' mompelde ik. Rose haalde ook haar wenkbrauwen op, en ook al bleef ze het voorbeeld van perfectie, het zag er wat raar uit omdat haar hoofd schuin hing. 'Is dat slecht?' vroeg ze verbaast. ik hield mijn hoofd schuin. 'Heb ik dat gezegd?' vroeg ik verdedigend. Rose haalde haar schouders op. Alice stond in een flits over me gebogen. 'Wordt mijn vraag genegeerd?' vroeg ze met een streng gezicht. 'No, ma'm' zei ik met mijn hand tegen mijn hoofd zoals in het leger. 'Wat was de vraag ook al weer?' vroeg ik stiller. Ze zuchtte gespeeld en zette zich aan de andere kant van het bed. 'De namen, of je er al hebt, ik ben benieuwd en verschrikkelijk nieuwsgierig nu ik niet weet wat er komt.' zei ze een beetje gestrest. Edward lachte luid. 'Nee, je kan er niet tegen om in het duister te tasten.' zei hij lachend waardoor Alice haar tong uitstak naar hem. 'Ik weet het niet, misschien een naam met een speciale betekenis of zo.' mompelde ik. Het verbaasde me dat ik hier nog niet over had nagedacht in mijn leven, wel, misschien kwam dat door het feit dat ik eigenlijk nooit verwacht had om kinderen te krijgen omdat het de bedoeling was dat ik voor eeuwig onvruchtbaar werd op mijn 17e. 'met een betekenis?' vroegen Rose en Jane waarna ze zachtjes lachten. 'Ja, veel namen hebben een betekenis.' zei ik snel. Ze keken me aan, en ik kon aan hun gezichten zien dat ze om voorbeelden vroegen. 'Hmm, Bella; de liefelijke/de schone, Edward; beschermer/bewaarder van het Erfgoed, Esmée; Smaragd/de beminde, Rosalie; Roos/doornstruik,' mompelde ik. 'Die wist ik.' onderbrak Jane me. Ik keek naar Alice. 'Jasper; Schatbewaarder.' zei ik. Alice glimlachte. 'ik ben gevlijd.' zei ze lachend. 'En namen die jij zou kunnen gebruiken?' polste Alice. 'hmm, Voor jongens; Freek, Akshay, kumara, Hakim, Sacha...' zei ik snel. Nu keken ze me allemaal raar aan. 'Machtig door vrede, eeuwig/onverwoestbaar, prins, Rechter/wijs, beschermer. in die volgorde.' zei ik snel. Rose glimlachte, natuurlijk herinnerden zij zich de perfecte volgorde, zij zouden die namen nooit meer vergeten, en als ik een zoon had, ik waarschijnlijk ook niet. 'En als het een meisje is?' Vroeg Rose, Jane streek zacht over haar hoofd en ik dacht in Edwards gezicht nog steeds wantrouwen te zien als hij dit zag. 'Leliël; Engel van de nacht, Dyantha; Bloem der vreugde, Venne; die een moedige geest heeft/kleine waaghals, Peggy; parel/dochter van de zee/ kind van het licht... en natuurlijk ook Felicia al weet ik niet of die wel een betekenis heeft.' zei ik snel, met een lichte blos op mijn wangen. 'En je denkt nog te kunnen kiezen?' vroeg Seth. 'OOk al gedacht aan iets meer normaler? Daar is niets mis mee, toch?' vroeg hij zacht. 'Nee, maar dit kleintje' ik wreef heel zachtjes over mijn buik-'zal helemaal niet normaal zijn, waarom dan een normale naam?' vroeg ik op mijn beurt.