Your voice was the soundtrack of my summer [Boys like Girls] 14

Verbaasd draai ik me om en zie daar al mijn vrienden en familie op een hoop samen staan. John, Bryan en Paul nemen een microfoon en beginnen te praten.

"Martin, we hadden je gezegd dat we een cadeau voor jou hadden maar in de doos zat enkel plastic, papier en een briefje." begint Paul. "In dat briefje stond dat je je moest omdraaien zodat je je verrassing kon zien." vervolgt Bryan. "Dus hier is je verrassing dan." maakt John het af terwijl hij me een omslag overhandigt. Ik open hem en lees wat er staat.
Martin,
Hier volgen enkele aanwijzingen: ga langs de nooduitgang naar buiten en tel tot 10. Kom dan nog maar eens binnen.

Ik ben het nu wel beu om die briefjes te lezen en ben nu eens niet van plan om te luisteren. "Komaan, geef me gewoon mijn verrassing. Ik ben het beu." reageer ik geïrriteerd. "Oké, maar draai je dan gewoon even om zodat we kunnen checken of de verrassing klaar is en of ze al hier is." stelt Bryan voor. Ik draai me om en wacht even.

Vijf minuten later mag ik me omdraaien en zie daar Bryan, John en Paul staan. Ze staan achter elkaar, één voor één duw ik ze op kant. Maar Paul werkt eerst even tegen. "Komaan Paul" Ik duw hem nog eens en uiteindelijk geeft hij toe. Daar achter hem staat mijn verrassing, mijn grote verrassing. Daar staat gewoon Taylor. Ik neem haar in mijn armen, draai wel 10, misschien zelfs 15 rondjes met haar in mijn armen, en zet haar op de grond. De dj begint een slow te spelen en al gauw beginnen Taylor en ik te dansen.

"Je hebt geoefend" lach ik. Ze knikt. "Tuurlijk, ik moest toch goed kunnen dansen tegen vandaag, het is je verjaardag. Deze dag hoort perfect voor je te zijn, dat betekent dus geen geplette voeten." lacht ze. "Met wie heb je geoefend?" vraag ik. "Jim en Jason, ze hebben zo afgezien dat ze afwisselden zodat hun voeten konden herstellen." lacht ze. "Was het zo erg?" vraag ik haar lachend. "Ja, eigenlijk wel, ik heb per dag, denk ik, evenveel op hun tenen gestaan als ik bij jou deed op het bal." Ze blijft erom lachen, net als ik. We kijken elkaar de hele tijd aan zonder nog iets te zeggen terwijl we blijven dansen. Het liedje loopt af en we laten elkaar los. "Gaan we even buiten? Hierachter is een bos, misschien kunnen we daar even gaan wandelen?" stel ik voor. Ze knikt en samen begeven we ons naar buiten nadat ik John, Bryan en Paul bedankt heb voor Taylor als verrassing.