SURPRISE

SURPRISE
Vandaag is het dan eindelijk zover, het feest voor Martin. Ik ben al sinds deze morgen zenuwachtig en heb al 10 keer mijn kast ondersteboven gehaald om de perfecte outfit te vinden. In paniek trek ik Jim uit zijn bed en vraag hem of hij niet weet wat ik kan aantrekken. Hij kijkt even in mijn kast en haalt er één van mijn mooiste jurken uit. "Dankjewel" bedank ik hem en trek ze aan. Maar na een uur vind ik het niet goed genoeg meer. Uit wanhoop bel ik dan maar Hailey. Na 10 minuten staat ze voor mijn kleerkast en haalt er een jurk uit, maar als ik ze aandoe vind ik het niet goed genoeg. Hailey roept Jim en vraagt zijn gedacht. Jim knikt overtuigd maar ik ben er nog steeds niet van overtuigd dat dit DE jurk is. Hailey en Jim zuchten tegelijk. "Weet je wat, kom gewoon met mij mee, ik was bezig aan een nieuwe jurk, misschien vindt je die wel iets hebben." stelt Hailey voor.

Na een half uur bij haar gezeten te hebben is de jurk klaar. "Ziezo, wat vindt je ervan?" Ik bedank haar wel 1000 keer en dan stuurt ze mij haar huis uit terug naar huis. Als ik op mijn kamer ben begin ik mijn haar op te steken en doe daarna mijn make-up. "Ik vertrek al, tot straks" hoor ik Jim roepen en daarna de deur dichtvallen.

Zenuwachtig zoek ik naar een handtasje, mijn gsm, een sleutel van de voordeur en portefeuille. Net als ik de straat uitrijdt bedenk ik dat ik zijn cadeau vergeten ben. Het is een ketting met een hangertje aan. Op zich stelt het niet veel voor maar ik wist niets anders te kopen en met lege handen toekomen dat doe je gewoon niet. Ik haast me naar de zaal in de hoop toch nog op tijd te komen en zonder dat Martin me ziet.

*Martin pov*
De jongens vertelden me dat ik een kostuum moest aandoen, waarvoor weet ik niet. Ik heb alleen het vermoeden dat het iets te maken heeft met mijn verjaardag, misschien een etentje in een chique restaurant met hen. Als ik eindelijk mijn das een beetje goed geknoopt heb hoor ik ze al van beneden roepen dat het hoogtijd wordt te vertrekken. Ik storm naar beneden en even later zitten we in de auto. We stoppen aan "party time", het wordt dus geen duur etentje. "Voor we het vergeten, kun je deze brief even afgeven daar in het zaaltje? Ze zijn daar aan het vergaderen en hebben die brief echt nodig." vraagt John. Ik besluit er maar gewoon vrede mee te nemen, neem de brief aan en stap naar binnen.

Binnen aangekomen zie ik geen hand voor ogen. Net als ik me weer wil omdraaien om weg te lopen houden John en Bryan me tegen en doet Paul het licht aan. "Surprise!" hoor ik vanachter me komen. Al mijn vrienden en familie staan er. Iedereen komt naar me toegelopen en feliciteert mij. Tot mijn grote verbazing zie ik ook Jim. Als Jim hier is moet Taylor hier ook ergens zijn. Ik begin te zoeken maar vindt niemand die nog maar iets weg heeft van Taylor. "Hey Jim, hoe gaat het?" knoop ik een gesprek aan om uiteindelijk zo subtiel mogelijk te vragen waar Taylor is. "Ze is er niet." krijg ik uiteindelijk als antwoord. "Waarom niet? Wou ze niet komen?" vraag ik nieuwsgierig. "Ze mocht niet. Als je me even wil excuseren, ik denk dat daar iemand loopt die ik ken." antwoordt hij en loopt weg. Ondertussen begint er een dj muziek te draaien en probeer ik me een beetje te amuseren... zonder Taylor.

Na enkele liedjes vindt de dj het tijd voor de cadeautjes. Ik krijg veel cadeautjes: een hele hoop waardebonnen, knuffels, beeldjes, posters en een heleboel kaartjes. "Wij hebben ook nog een verrassing voor je." lachen Bryan, Paul en John. "Het is iets waar je blij mee zult zijn, je zal er hopelijk nog lang mee door het leven gaan." lacht John. Iedereen gaat opzij en daar staat een grote doos. Benieuwd naar wat erin zit loop ik ernaartoe en open ze. Er zit een heleboel plastic in en papier in maar verder niets. "Met niets ga ik nog heel lang door het leven gaan." reageer ik sarcastisch en boos. "Hé, je moet er voorzichtig mee omgaan, het is lucht die in de doos zit." lacht Paul. "Ik vind het helemaal niet grappig hoor." reageer ik nog steeds zoekend naar iets in de doos. Uiteindelijk vind ik een papier.
Hey Martin,
We dachten wel dat je niet zou opgeven met zoeken ondanks dat we zeiden dat er gewoon lucht inzit. Maar leg je er nu maar bij neer dat er niets anders dan de plastic, het papier en lucht inzit. Misschien moet je je maar eens omdraaien, daar zal je een veel grotere verrassing zien dan je ooit had durven denken... hopen we toch.
Groetjes van je bandleden John, Paul en Bryan:P