Post

Weer een week gaat er voorbij, nog steeds geen nieuws van Martin, John, Paul of Bryan. Maar als ik 's avonds uitgeput van mijn werk kom staat Jim ineens met een lach op zijn gezicht voor mij. "Ik heb post voor je." zegt hij lachend. "Dankje" Ik neem de omslag uit zijn handen en zoek naar een afzender die er niet op staat. Maar als ik naar de postzegel kijk klaart mijn gezicht op. Hij is afgestempeld in Boston, dat betekent dat het van de jongens moet komen. Ik open de omslag snel en haal er de brief uit.

Beste Taylor en Jim (maar vooral Taylor )
Hoe gaat het met jullie? Met ons gaat alles goed maar we missen jullie. Zoals jullie weten is Martin binnenkort jarig (9 september), we gaan een groot feest organiseren met vrienden en familie. Jullie zijn natuurlijk beiden uitgenodigd. We geven het feest in de zaal "Party time" om 16.00 uur op 9 september. Jim, zou jij alsjeblieft foto's willen maken zodat we achteraf op mooie foto's kunnen terugblikken * pupy-oogjes * Tot hier het gedeelte voor jullie twee, nu is het aan Taylor gericht.
Taylor, aan jou willen we iets speciaal vragen. We willen hem een geslaagd feest geven en daar hoort natuurlijk een verrassing bij. Toen we aan het overleggen waren voor een verrassing kwamen we op jou uit. Martin wil je natuurlijk graag zien en daarom dachten we eraan dat jij zijn verrassing zou kunnen zijn, als je wil natuurlijk. Zou je dat willen doen? Als je dat wil doen verwachten we jou om 16.15 uur in de zaal. We komen maandag bij jullie langs dus dan horen we wel of je het wil doen. Misschien moet je het maar op een briefje schrijven zodat nieuwsgierige Martin het niet hoort.
Groetjes van John, Paul en Bryan

Blij om wat ze willen doen maar teleurgesteld omdat ik nog steeds niet van Martin gehoord heb leg ik de brief op tafel en begin er zelf één te schrijven.

Lieve jongens
Bedankt voor de uitnodiging alvast. Met ons gaat ook alles goed maar we missen jullie gezelschap. Gaat het ook zo goed als jullie zeggen met Martin? Ik heb het interview gezien waarin jullie vertelden over Martin en maakte me ongerust om hem. Ik wou direct naar jullie komen maar had geen idee waar jullie woenne.
Wat betreft het feest kan je op ons beide rekenen. Jim zal foto's nemen en ik zal jullie verrassing zijn.
Tot dan, Taylor

Als ik maandag van mijn werk kom ga ik direct naar Jim toe om te horen of hij nieuws heeft van de jongens. De jongens hadden mijn brief mee naar huis genomen en zouden nog van zich laten horen wist Jim me te vertellen. Ik besluit te vragen hoe het met Martin gaat maar als ik Jim zijn gezicht zie vertrekken heb ik er al meteen spijt van. "Hij ziet er moe, bleek en ongelukkig uit maar verbergt het goed op de foto's. Ik vraag me af hoelang hij het nog zal volhouden." Mijn gezicht wordt somber. "Heb je een telefoonnummer waarop we hen kunnen bereiken?" Jim knikt. "Maar dat wordt alleen professioneel gebruikt. Dus je belt hem niet." voegt hij toe. "Komaan Jim, je weet hoe hij is, heel even maar. Misschien wordt hij dan een stuk vrolijker." Maar Jim houdt vol. Na een lange discussie geef ik op. Via Paul, John en Bryan heb ik ook geprobeerd om Martin te spreken maar ook zij wouden geen nummer geven. Ik heb eens brieven geschreven maar nooit een antwoord gekregen. Waarschijnlijk nog steeds ongeopend als je weet dat ik het naar een fan-adres schreef.