I knew she would do it again

Ik probeer om uit te maken wie ik mee wil naar het bal maar ik kom er maar niet uit. Het zijn 4 geweldige jongens waar amusement mee verzekerd is, maar als je er maar eentje mag uitkiezen heb ik geen idee. Ik moet zeggen dat ik een verkeerd idee had in het begin toen ze hier pas kwamen. "Even een vraagje tussendoor, dat ik én een jurk krijg van Rory en Ashley én dat Jason mijn haar opsteekt én 1 van jullie mijn date wordt voor het bal kan geen toeval zijn. Wees nu maar eerlijk en zeg maar dat Jim hier voor iets tussenzit." merk ik op. De jongens beginnen allemaal te lachen en knikken. "Die zal er niet goed van zijn." verzeker ik hen.

"Aangezien je niet antwoord op de vraag wie van ons je nu mee wil naar het bal veronderstellen we maar dat je het nog steeds niet weet. We dachten al zoiets en daarom hebben we samen met Rory en Ashley gekozen voor jou. Volgens hen past Martin het beste bij jou, dus hij gaat mee." legt John uit. "Ok, vertrekken we dan nu?" Dan pas valt me eigenlijk op dat Martin een smoking aan heeft. Hij haakt zijn arm in de mijne en samen vertrekken we.

Op het bal aangekomen zoek ik de zaal af naar Jim. "Zal ik al iets halen voor te drinken?" stelt Martin voor. "Ja, is goed hoor." zeg ik maar terwijl ik hem zoek. Net als Martin weg is zie ik hem staan. Ik wring me tussen de mensen door tot ik eindelijk bij Jim sta. "Wel, waar denk jij mee bezig te zijn? Ik kan niet dansen en dat weet je goed! Waarom moet je het dan weer voor elkaar krijgen dat ik een jurk, een kapsel en een date heb terwijl je goed wist dat ik hier niet wou zijn?" zeg ik kwaad. "Je moet ook plezier maken, ik weet dat je dat zou gedaan hebben thuis maar hier is het toch zoveel leuker. Je moet meer onder de mensen komen en dit leek me een ideale gelegenheid." antwoordt hij rustig. "Dit is een ideale gelegenheid zodat jij niet gewond raakt. Als we hier alleen zouden staan had ik je gezicht al lang bijgewerkt weet je dat?! Je zet me voor schut bij Martin. Die jongen verwacht misschien van de hele avond te dansen en wat moet ik hem dan gaan vertellen? Sorry Martin, ik kan niet dansen. Die jongen loopt waarschijnlijk direct terug naar huis." ratel ik aan 1 stuk door. "Het geeft niet hoor, dan dansen we niet zoveel. Ik neem je het niet kwalijk." hoor ik vanachter mij komen. Ik draai me om en daar staat Martin. "Zullen we eens proberen, dit nummer gaat traag genoeg." zegt hij terwijl de dj een slow afspeelt. Ik knik onzeker, hij steekt zijn hand uit. Ik neem zijn hand vast en samen begeven we ons naar de dansvloer. Tegen het einde van het liedje heb ik minstens 10 keer op zijn voeten gestapt wat erg pijnlijk voor hem was als je zijn gezicht ziet. "Ok, misschien is het beter dat we niet meer dansen deze avond." zegt hij pijnlijk. "Zie je wel, ik heb je toch gezegd dat ik het niet kan." geef ik teleurgesteld toe. Hoe kan een bal nu leuk worden als je toch niet kan dansen?

Na een uur op kant gezeten te hebben lijkt Martin het wel beu en geeft het een tweede kans. Hij neemt me vast en trekt me opnieuw de dansvloer op. "Ga je nog eens die helse pijn ondergaan?" vraag ik hem verbaasd. "Ik onderga de pijn wel, dat is mijn zorg. Eerst jouw zorg oplossen en dan pas kijken naar mijn zorg." Ik heb geen idee waar hij de moed vandaan haalt om me nog eens ten dans te vragen maar ga de uitdaging toch aan. Ik stap nog steeds veel op zijn voeten maar toch blijft hij doorgaan. Na 5 liedjes begin ik het min of meer door te hebben en stap ik al bijna niet meer op zijn voeten.

Naarmate de avond vordert zijn het minder en minder slows en meer muziek met beats enz. Bij die muziek moet ik tenminste niet opletten dat ik Martin zijn voeten niet plet en we amuseren ons dan ook veel beter. Tegen 5 uur is het bal afgelopen en als één van de laatsten gaan we buiten. Ineens horen we vanachter ons iemand mijn naam roepen. Als we ons omdraaien zien we daar Chad en Sofie. Chad vraagt me om met hem even verderop onder 4 ogen te babbelen terwijl Sofie bij Martin blijft. Ik heb er geen goed oog in en weiger mee te gaan maar dan zegt Martin dat hij zal wachten op mij en er niets zal gebeuren. Uiteindelijk ga ik dan toch mee met Chad alhoewel ik het helemaal niet vertrouw. "Taylor, het spijt me van alles wat er gebeurd is, ik weet dat het moeilijk is voor je om alles wat ik gedaan heb te vergeten. Maar ik wil je al de hele tijd iets vertellen." Ik begin me al behoorlijk te beklagen dat ik niet gewoon Martin heb meegetrokken en dat we naar huis zijn gegaan terwijl ik zie hoe Chad met zijn gezicht dichterbij komt. Net voor hij me kust heb ik door waar hij naartoe wil en slaag ik zo hard als ik kan in zijn gezicht. Wanneer ik Martin wil gaan halen om naar huis te gaan zie ik dat hij en Sofie aan het kussen zijn. Zonder nog één woord te zeggen tegen wie dan ook duw ik de mensen die in mijn weg staan weg en loop woedend naar huis.

Thuis aangekomen schop ik mijn schoenen uit en ren huilend naar boven waar ik me op bed laat vallen. Ineens voel ik iemand over mijn rug strelen. "Wat is er gebeurd en waar is Martin?" Het is Paul. "Sofie heeft het voor de zoveelste keer weer eens verbrod. Nu Chad mij terug wil is ze gaan lopen met Martin, ze stonden gewoon te kussen. Het bal was zo goed meegevallen en dan moet ze het weer verpesten." fluister ik woedend. Ik wil John, Jim en Bryan niet wakker maken maar als ik kijk naar de matras waar zij zouden moeten opliggen zie ik dat Jim er helemaal niet opligt. "Waar is Jim?" vraag ik verward. "Nog niet gezien, die zal waarschijnlijk nog bij dat meisje zijn. Maar waar is Martin?" vraagt hij toch wel bezorgd. "Geen idee, bij Sofie denk ik." Paul wrijft de tranen vanonder mijn ogen weg en raadt me aan toch even te slapen.