You can come to us

Ik vlieg Martin, Paul, Bryan en John om hun nek en bedank hen uitgebreid dat ze de jury toch hebben kunnen overtuigen van me nog een kans te geven. "Dankzij jullie moet ik mijn jaar niet meer overdoen." Ineens hoor ik drie stemmen tegelijk zeggen "Wat?! De beste visagiste van heel onze school en onze beste vriendin moest bijna haar jaar overdoen!" zeggen Ashley, Hayley en Rory ongelovig. Ik laat de jongens los en krijg een knuffel van Hailey, Rory en Hailey. "Hailey, kan je even komen?" vraagt Jim. Jim en Hailey zijn al maanden verliefd op elkaar zonder dat ze het van elkaar weten. Ik heb mijn broer aangeraden om haar te vragen voor het eindejaarsbal. Hailey verdwijnt samen met mijn broer achter een hoek en 10 minuten later komt ze terug met een grote lach op haar gezicht. "Ik ga naar het bal met Jim" zegt ze blij. "Hebben jullie al iemand?" vraagt ze geïnteresseerd. "Wij gaan met Chris en David." lachen Rory en Ashley. "Bedoel je die tweeling? Die hotte jongens die een paar straten verder wonen dan jullie?" vraag ik ongelovig. "Ja, zalig hè" lachen ze beide. "En jij?" Ze kijken me alledrie verwachtingsvol aan. "Niet, ik ga niet. Ik heb geen partner, laat staan een jurk." geef ik toe terwijl ik vernietigend naar Sofie en Chad kijk die elkaar staan te kussen. "Geen idee waarom je zo naar hun kijkt, maar je hebt nog even tijd om een jurk en partner te vinden." zegt Hailey bemoedigend. "Waarom ik zo kijk naar hun? Omdat Chad mij gevraagd had, en Sofie heeft ervoor gezorgd dat het misliep dus heb ik daarna maar ineens gezegd dat ik niet met hem wil gaan en zijn jurk die hij voor MIJ had gemaakt niet meer moest hebben. Waarschijnlijk gaat Sofie dan nog is in de MOOISTE jurk die Hij voor MIJ gemaakt heeft voor het BAL nog eens krijgen ook en ermee lopen pronken." Hailey, Rory en Ashley verschieten hun een ongeluk. "Ok, dat is frustrerend. Maar stop met je accenten zo te leggen op bepaalde woorden want volgens mij horen ze het een beetje veel." probeert Rory me te doen zwijgen.

"Wij gaan opzoek naar een hotel. We zullen elkaar ooit nog wel eens zien zeker?" meldt John. "Oh, zijn jullie nu al weg?" zeg ik toch wel teleurgesteld. "Ja, want we zijn vergeten een hotel te boeken, we wonen hier een uur rijden van en de komende dagen moet je broer nog heel wat opdrachten met ons doen, daarom gaan we een hotel zoeken." legt Bryan uit. "Hoezo? Ik heb niet eens een sollicitatiebrief ofzo gestuurd. Hoe kan dat dan?" vraagt hij onbegrijpend. "Wel, onze manager had voorheen al enkele foto's gezien die jij had getrokken en heeft je eindopdracht ook gezien want hij zat in de jury. Hij vindt het wel waard jou een hoop opdrachten te geven." zegt Paul. Jim knuffelt me helemaal plat en springt een paar keer met mij in zijn armen in het rond. "Ik snap dat jullie privacy willen en dat jullie daarom een hotel zouden zoeken maar is het niet gemakkelijker als jullie bij ons logeren voor die tijd." stelt Jim voor. "Past dat wel voor jullie want uiteindelijk is jullie privacy ook niet meer zo privacy." reageert Paul. "Mij stoort het niet" pikt mijn broer er direct op in. 5 verwachtingsvolle gezichten zijn op mij gericht. "Wel, mij ook niet eigenlijk." zeg ik dan maar. Ik ga me doodergeren, dat weet ik wel zeker. Hoe kan het ook anders met 5 jongens rond je, jongens kunnen hun manieren niet houden. Maar ik doe het meer voor mijn broer.

Even later staan we in ons huis met een hoop koffers rondom ons. De jongens hebben geen idee hoe lang ze bij ons zullen verblijven dus hebben ze maar genoeg spullen meegebracht. "Waar moeten we slapen?" vraagt Martin. "In de zetel en op een matras denk ik dat de enige oplossingen zijn." antwoord ik maar meteen. "Of iemand kan bij Taylor slapen en iemand bij mij. De andere twee zullen of in de zetels of op een luchtmatras moeten slapen." verbetert Jim me direct. Dat iemand bij mij zou slapen wou ik nou net vermijden. Maar ik denk dat het deze keer niet zal lukken. "Oh, wacht ik heb een beter idee, we leggen mijn matras op Taylor haar kamer. Ze heeft toch de grootste van ons twee. De matrassen zijn groot genoeg, dus misschien kunnen we er met elke keer 3 op liggen." stelt hij voor. Ok, dit wordt nog een hel. IK tussen 2 jongens die ik amper ken! "Als dat geen probleem is voor Taylor stoort mij dat niet." gaat John akkoord. Bryan en Paul knikken. "Is dat wel een goed idee? Ze kent ons amper en heeft denk ik niet een al te beste indruk over ons." merkt Martin op. Oh, misschien toch nog 1 van hun 4 waarmee ik het goed zal vinden. "Het is ok hoor. Jij bent Martin hè, is het niet?" Martin knikt. "Dit is John, dit is Bryan en dat is Paul." stelt hij de rest dan ook maar ineens voor. "Ok, misschien zullen we dan maar meteen de kamer klaar maken?" stel ik voor. Ik denk dat ik ze toch maar een kans moet geven, Jim zou nog wel eens gelijk kunnen hebben.

Na een uur alles wel 10 keer opnieuw te leggen is het dan uiteindelijk gelukt. Uiteindelijk slapen John, Jim en Bryan op een matras en slaap ik tussen Paul en Martin. Martin wou persé dat ik tussen hen in sliep dat ik zeker niet uit bed kon vallen.