Proloog Part 1- Een onverwachte gebeurtenis
Ze zeggen wel eens dat iemands adem een deel is van iemands ziel, dus gebruik ik da ^^ hoop da jullie het wat gaan vinden ^^''
Deliza's POV:
Ik en mijn familie zaten in een jeep die ons net van een 14 daagse vakantie zou terug brengen naar huis, Den-Tech city. ''Hey delies! wil je een gevechtje?'' Vraagt Sharona aan mij. ''Tuurlijk, ik had je nog een tegoed toch?'' Zei ik grijnsend. P.E.T.'s en natnavi's, de uitvindingen van deze en de komende eeuwen. Ik hield van mijn zusje, maar daar kon ik niet langer meer van genieten want...
''Hey wat... de remmen doen het niet!'' Galmt pa door de auto heen. We reden op een berg dus niet de beste plek om te ontdekken dat de remmen het niet meer doen. De weg was voor nog een tijdje wel recht en heb dus snel mijn en mijn zusje haar P.E.T.'s in onze tassen gedrukt en over geluk gesproken dat er langs de weg gras groeide. Ik klapte de deur open en liet mn zusje er uit springen. Het was niet het beste idee, want natuurlijk, mijn zusje is bang om gewond te raken. Mam en pap sprongen na even twijfelen ook, maar waren er al snel uit. Ik? Ik was als enige nog in de auto. Het rijtuig naderde een ravijn en zonder dat ik erbij nadacht griste ik mijn tas op mijn schouder en sprong ik eruit. Het enige nadeel was dat ik niet in de gaten had dat ik hoe dan ook met min enkel in een lus van de autogordel was terechtgekomen, en dus nam de jeep mij mee de ravijn in. Het vallen leek in slowmotion te gaan als m'n leven voor mijn ogen voorbij schoot... Toen, intens scherpe pijn in mijn rug, maag en hoofd. Mijn lichaam was op aardig scherpe puntige stenen beland. Met geschokken ogen keek ik omhoog hoe iedereen naar benede staarde... Papa hield Sharona vast. Mama kreeg tranen in haar ogen en begon dingen te fluisteren en dan te roepen... Het geroep klonk steeds verder en verder weg als mijn bijzijn me verliet en duisternis me omhulde.
Oh noes! What will happen next?!
Er zijn nog geen reacties.