Your voice was the soundtrack of my summer [Boys like girls] 4

"Ok" de jongens volgen haar één voor één naar de kleedkamers. "Over 10 minuten moeten jullie klaar zijn. Dan doet euhm... die hier jullie gezicht en daarna komen jullie bij mij langs voor jullie haar in vorm te brengen." zegt ze voldaan van zichzelf waarna de jongens de kleedkamer binnengaan. "Die hier heeft toevallig wel een naam" reageer ik arrogant. "Whatever. Zie maar dat je op tijd klaar bent met hun want ik wil op tijd eten. Anders maak ik me zenuwachtig en daar krijg je een lelijk gezicht van, vol van rimpels." zegt ze terwijl ze een gezicht trekt alsof ze net iets heel vies gezien heeft en loopt daarna overdreven heupwiegend weg. "En haast je wat want anders kan ik niet op tijd eten en dan word ik zenuwachtig. Dan krijg ik rimpels en dan is mijn gezicht nòg lelijker dan het nu al is." zeg ik overdreven terwijl ik al even dom als haar wegstap. Ineens hoor ik gelach als ik weer normaal voortstap. "Zo zalig hoe je haar nadeed." lacht John. "Ja, en vooral hoe je met je kont stond te shaken. Zo mag je nog weglopen hoor." lacht Bryan. "Jongens, stop er maar mee, straks heeft ze nog een verkeerd idee van ons en wilt ze ons nooit meer zien." reageert Paul erop. "Geeft niet hoor, ik kan er wel tegen." stel ik hen gerust. "En wat jullie reputatie betreft bij mij, ik ken jullie bijna niet dus jullie reputatie moeten jullie nog 'maken' bij mij." vervolg ik. "Gaat het eigenlijk wel met je?" vraagt Martin. "Ik bedoel, je was daarstraks gevallen. Heb je je pijn gedaan?" vervolgt hij als hij ziet dat ik niet echt mee ben over wat hij het heeft. "Oh, dat bedoel je. Ik heb een paar kleine wondjes op mijn handen maar voor de rest gaat het wel hoor." Net als ik wil zeggen dat ik naar mijn modellen moet stellen ze opnieuw een vraag. "Je zei daarnet dat we onze reputatie bij jou nog moeten 'maken', maar bedoel je dan dat je helemaal geen idee hebt van wie we zijn?" vraagt Paul. "Jawel hoor, ik weet dat jullie Paul, Martin, John en Bryan zijn, jullie zijn Boys like girls en dat jullie van Boston komen. Veel meer dan dat weet ik niet. Oh en ik weet ook dat mijn broer jullie steengoed vindt. Maar nu moet ik naar mijn modellen en daarna jullie snel opmaken want anders kan Sofie niet op tijd eten en dan wordt ze nog lelijker." De jongens lachen en gaan nog even de kleedkamer in.

Even later ben ik bezig met de modellen. Ik zit een beetje achter op schema door de babbel met de jongens. Sofie begint me te irriteren door constant te zeggen dat ik sneller moet werken. Martin, John, Bryan en Paul staan dan ook nog eens op mijn vingers te kijken waardoor ik nog zenuwachtiger word. "Zal ik je anders even aangeven wat je nodig hebt?" vraagt Paul ineens. "Euhm, ja is goed, als het maar sneller gaat." Even later zit ik weer op schema dankzij de hulp van Paul. Bij het laatste model loopt het opnieuw fout. Ik ben niet blij met het resultaat, ik vind dat er nog iets ontbreekt maar zie maar niet in wat. "Maak eens voort, ik blijf niet eeuwig op je wachten." snauwt Sofie. "Wacht jij nou eens 2 minuten, ik probeer uit te vinden wat er nog ontbreekt." blaf ik haar af. "Trek hier nog een lijntje, doe daar nog wat oogschaduw, misschien hier nog wat van dat en daar nog wat van dit." probeert Martin me te helpen. Ik probeer maar wat hij zegt, hij heeft dan wel geen opleiding gehad maar je weet maar nooit. Het resultaat is echt goed. "Dankjewel Martin en Paul." Ik geef hen beide een kus en begin aan de jongens hun gezicht.

Als de modeshow en de shoot gedaan zijn moeten we voor de jury verschijnen en nog een beetje vragen beantwoorden. "Ok, we gaan even overleggen en straks vertellen we jullie dan of jullie geslaagd zijn of niet." Heb ik nu een verkeerd idee of keek die vrouw van de jury naar mij toen ze zei ... of niet? We moeten even weg gaan en na een paar minuten worden we terug binnen geroepen. "Jim, jij bent geslaagd, proficiat. Sofie, ook jij hebt prachtige kapsels gemaakt, hier en daar misschien een beetje minder maar ze waren zeer mooi. Chad, ook jij hebt je opleiding beëindigd, proficiat. Maar Taylor, jij moet je jaar overdoen. Je make-up leek echt nergens naar. Het was, zacht uitgedrukt, rampzalig. Je deed alles verkeerd wat maar kon verkeerd gaan." We verlaten het lokaal en Martin wil me in de armen vliegen om me te feliciteren maar als hij mijn gezicht ziet neemt hij me vast om me te troosten. "Hoe kan het nou? We stonden er de hele tijd bij en alles was zo mooi afgewerkt enzo. Ik kan het niet geloven." zegt hij ongelovig en ook Paul, John en Bryan stemmen in. Ineens laat hij me los en loopt naar de jury. "Wat gaat hij nou doen?" Paul, John en Bryan lopen zonder iets te zeggen ook naar de jury.

Jim komt bij mij en zegt dat ook hij er niets van snapt. Even later komt de jury met Boys like girls bij me staan. "Deze jongens beweren dat hetgene wij gezien hebben niet kan kloppen. Daarom krijg je een nieuwe kans, maak van mevrouw De Pompadoer haar gezicht eens iets wat je denkt dat bij haar past.Ik bekijk haar kledij om uit te maken welke kleur ik zou gebruiken. "Ik zie dat u al make-up op had, maar ik zou een andere kleur gebruiken, die beter bij uw kledij past. Mag ik dat doen?" Mevrouw De Pompadoer knikt instemmend en na 5 minuten heb ik gedaan. Ze kijkt in de spiegel en is blijkbaar zeer tevreden met het resultaat. "Het zal een raadsel zijn wat er gebeurt is met de modellen maar je hebt een diploma wel verdient hoor."