1

Ik hoor mijn wekker gaan en dat betekent dat ik weer naar school moet. Niks anders dan anders. Ik doe de wekker uit en ga rechtop in bed zitten. Het is maandag, het weekend is net achter de rug. Ik kom uit mijn en pak een skinny jeans, een wit shirt en een blauw truitje. Ik ga naar de badkamer en was me, kleed me aan, doe mijn make-up(gewoon een beetje mascara, meer niet. De rest is voor speciale gelegenheden) en doe mijn haar. Ik pak mijn tas en loop naar beneden. Mijn ouders willen net weggaan. Mijn moeder zegt nog snel:”we zijn wat later thuis. We moeten nog wat ophalen uit Port Angeles”. “oke, is goed. bellen jullie als jullie uit Port Angeles vertrekken?” vraag ik. “natuurlijk lieverd, dat doen we wel voor je”zegt mijn moeder en ze geeft me nog snel een kus op mijn voorhoofd. Ik zet mijn tas onder de kapstok. “wel je huiswerk maken hé, vrije tijd heb je na je huiswerk, dat weet je” zegt mijn vader. Dat zegt hij altijd, soms wordt je ziek van de hele tijd dat gecommandeerd. “doe dit, vergeet dat niet hé, je moet wel goede cijfers halen. We hebben het beste met je voor. We willen niet dat je later arm wordt”. Nou, zelf zijn we ook niet de rijkste. Dokter Cullen heeft vijf kinderen en ze wonen in een prachtig huis, heb ik gehoord. Maar niemand, behalve de Cullens en Bella Swan, komen daar ooit. “zal ik doen pap, veel succes op het werk!” zeg ik snel en de voordeur gaat dicht. Ik ga naar de keuken en smeer een boterham. Na het eten pak ik mijn tas en ga naar de garage. Daar staat mijn fiets. Ik pak mijn fiets en fiets naar school. Ik woon aan de rand van Forks, dus ik moet heel Forks door fietsen om op school te komen. Als ik er bijna ben, zie ik het bordje “Forks high school” al staan. Ik rij het schoolterrein op en zet mijn fiets in het fietsenrek. Ik doe mijn fiets op slot en ga op een bankje zitten. Na vijf minuten zie ik een zilveren Volvo de parkeerplaats op komen. Dat zijn de Cullens. Oh, had ik ook maar een auto, dan hoef ik niet de hele tijd. Dit wens ik wel vaker, maar m’n ouders zullen me nooit een auto geven of er überhaupt maar in laten rijden. Ze vinden het altijd veel te gevaarlijk voor z’n “klein” meisje als ik. Dus als ik dit soort dingen denk, denk ik aan de positieve kanten van wat ik nu heb. In deze kwestie zeg ik altijd tegen mezelf ”ach, op de fiets heb ik nog even tijd voor mezelf, dan hoef ik minder snel aan mijn huiswerk”. Ik wordt naar de werkelijkheid gebracht als de bel gaat, dus ik loop naar de les. Ik had er echt geen zin in. Eerst had ik Engels en toen geschiedenis. Ik liep voor dus ik had alles al een keer gelezen en gemaakt, dus ik wist alles al. Ik heb nu biologie, ik zie Edward Cullen naast Bella Swan zitten. Wat heeft Bella een geluk met een vriendje die van je houd, maar ik zou liever zo’n broer hebben. Maar je kan onmogelijk opeens een grote broer krijgen, vooral met mij ouders. De rest van de biologie les ben ik aan het verder werken met de stof. In de pauze zit ik bij Jessica en haar vriendinnen, eigenlijk zijn het ook mijn vriendinnen maar ik ken ze nauwelijks en zij zien mij ook nooit staan. Bella heeft geluk, zij zit bij de Cullens aan tafel, mensen die haar kennen en aardig vinden. Als je op de Cullens gaat letten, merk je dat ze eigenlijk nooit iets eten en op zonnige dagen zijn ze altijd weg. Ze zeggen altijd dat ze aan het kamperen zijn. Het is eigenlijk wel logisch, de Cullens zijn een actieve familie en er zijn weinig zonnige en goede kampeerdagen hier in Forks. Als ik zo was en er maar weinig kansen zouden zijn, zou ik dat ook doen. ik zou dat ook wel eens willen, ergens heen gaan. Mijn ouders willen nooit op vakantie gaan, ze hebben het altijd druk met hun werk. Ook al heb ik vakantie, we gaan nooit weg. Terwijl al mijn “vriendinnen” in verre exotische landen zitten, zit ik gewoon thuis me te vervelen. Dat is één van de grote nadelen van mijn ouders.
Na school pak ik mijn fiets en fiets naar huis. Als ik thuis ben ga ik gelijk naar mijn kamer om mijn huiswerk te maken, ook al heb ik dat allang af. om half zes gaat de telefoon. Ik loop naar beneden. Ik neem op en zeg:”Hallo, met Tess Wilson” ”Hoi lieverd, met je moeder. We rijden nu Port Angeles uit” “Oké, fijn om te weten” zeg ik. “O ja, voor ik het vergeet. Wil jij je om gaan kleden en je nette jurk aantrekken. We hebben als we terug zijn een etentje met wat collega’s en iedereen neemt zijn kinderen mee” zegt mijn moeder. “Ja, zal ik doen. Ik zie jullie over een half uur. Doei” zeg ik. “Doei” zegt mijn moeder en ik hang op.