64. Can you get me food?

Ze viel haast uit de openhaard en haar koffer schoot helemaal naar voren. Ze voelde stiekem aan haar zak en voelde dat Denn er nog was. Ze stond op en zag haar ouders op de bank zitten. 'Hoi mam, hoi pap.' Fluisterde ze. Haar vader stond op en ging voor haar staan. Olette keek naar de grond. 'Heb je het naar je zin gehad op school?' Vroeg hij. Ze hield haar schouders op. 'Niet altijd.' Fluisterde ze. 'Mooi.' Zei hij. 'Morgen krijgen we bezoek, ze willen iets bespreken met ons.' 'Ik begrijp het.' Hij pakte haar ruw bij de kin. 'Jij ben er dan ook. En je zult je gedragen, anders weet je wat de gevolgen zijn.' 'Ja pap.' Zei ze trillend. Hij liet haar los. 'En nu naar boven.' Ze knikte. 'En je blijft morgen boven tot we je roepen. Geen eten, alleen jij in je kamer.' Zei haar moeder. Olette knikte. Ze pakte haar koffer op en liep de woonkamer uit. Ze kwam in de hal en glimlachte. Hier was haar eerste avontuur gestart. Ze liep snel de trap op en liep naar haar kamer. Ze deed haar raam open en haalde Denn uit haar zak. 'Ga maar de tuin in, je bent er zo lang niet geweest. Ik kan je niet in mijn kamer houden, je kent mijn ouders. Weet je nog de laatste keer dat ze je zagen?' Denn rende naar het raam. 'Ik ben blij dat je niet nog een keer zoiets wilt meemaken. Ga maar.' Denn sprong in de boom die vlak bij haar kamer zat en Olette zwaaide hem uit. ze pakte zuchtend haar spullen uit en toen ze klaar was maakte ze zichzelf klaar om te slapen. Gelukkig had ze een eigen badkamer dus hoefde ze niet uit haar kamer. Stel dat ze weer één van haar ouders zou zien? Ze was wel blij dat haar vader zijn best deed om aardig te zijn, wat voor hem aardig is dan...
Toen ze haar tanden had gepoetst en haar pyjama aan had ging ze op haar bed zitten. Ze hoopte dat Denn die ochtend zou komen, anders zou ze niks kunnen eten. Zuchtend besloot ze te slapen. Ze viel algauw in een onrustige slaap.

Ze werd de volgende dag vroeg wakker. Eigenlijk schrok ze wakker. Er was iets op haar been gesprongen. Gelukkig was het Denn. 'Kun je me wat eten bezorgen?' Vroeg ze slaperig. 'Haal ook meteen maar wat lekkers voor jezelf.' Ze gaf hem een tasje die ze lang geleden voor hem had gemaakt voor toen ze ook altijd zoiets moesten doen. Denn sprong van het bed en was al weg voor Olette helder haar ogen kon openen. Ze liep de badkamer in en bekeek haar spiegelbeeld. Het zag er moe uit, en het gezicht was ook nat. Zuchtend plenste ze wat water in haar gezicht. 'Het komt wel weer goed, alleen nu hopen dat ik niet zal eindigen als één van mijn poppen van vroeger.' Ze lachte naar haarzelf in de spiegel en liep haar kamer weer in. Ze ging aan haar bureau zitten en pakte wat perkament, een veer en wat inkt. Ze begon te schrijven. Toen ze klaar was bekeek ze de brief maar verscheurde het toch. Ze ging uiteindelijk bj het raam zitten en wachtte tot Denn terug kwam. Een kwartiertje later kwam Denn de kamer in met zijn minitasje. Hij gaf die aan Olette en Olette leegde die op een schoon rol perkament. Denn pakte de tas uit haar hand en rende weer de kamer uit. 'Heb je nog meer?'
Na nog 2 keer heen en weer te gaan was alles dat Denn gehaald had voor Olette bij haar. 'Niet te geloven dat mam mijn schone borden heeft kapot gemaakt.' Ja, ze had borden in haar kamer. Daar at ze altijd al het gestolen eten op. Jammer genoeg waren die allemaal kapot omdat haar moeder boos was geweest en die borden heeft kapot gemaakt uit woede. Ze legde Denn op haar bureau. 'Pak ook maar wat, dat verdien je wel.' Zei ze. Denn pakte het brood. 'Alleen de korsjes?' Denn gaf het brood aan haar. 'Ik doe dat wel even voor je.' Ze haalde de korstjes van het brood en gaf die aan Denn. 'Eet smakelijk.' Ze at zelf ook wat maar was al snel klaar met eten. 'Bedankt voor het eten Denn. Als ik jou niet had was ik vast een skellet.' Lachte ze. Denn at het laatste stukte op ging op haar hoofd liggen. 'Hou ook van jou.' Ze stond een paar seconde later op. 'Ik moet me omkleden, straks komt dat bezoek van mam en pap en ik moet me nog klaar maken anders worden ze boos. Blijf maar gewoon hier als je wilt, maar verstop je wel. Je weet hoe ze zijn en wat ze de laatste keer deden toen ze je zagen.' Denn vluchtte meteen weg en verstopte zich onder het bed. Olette pakte uit de kast een stapel kleren en ging de badkamer in.

Haar ouders hadden een goede bui ^^ Kudo? Reactie?