007
"Pa kan ik nog even iets drinken in de Lekke Ketel? Ik sterf echt van de dorst !" "Is goed, jongen. Misschien komen we nog bekenden tegen." En pa klopte toestemmend op m'n schouder.
Het gezellige geroezemoes kwam me te gemoed en toen ik de deur opende drong de geur van de walmende rook en boterbier in m'n neusgaten. "Pver bekenden gesproken" mompelde ik toen ik Potter, Weasly en Granger zag staan. "Haa Potter en z'n vriendjes. Waar kijk je naar Pottie ?" Het feit dat Potter zijn blik niet losmaakte van waar hij naar keek en mij volkomen negeerde, irriteerde me. Ik besloot ook mar te kijken naar hetgeen wat zo 'interessant' was.
Daar verderop zaten een man en een meisje, vader en dochter zo te zien, en ze waren een vrij opvallende verschijning. Zo dreuzel als het maar zijn kon. Hun kleding, hun gedrag, je kon gewoon zien dat ze hier niet thuis hoorden. Het meisje d'r blik in haar ogen liet zien dat zij er precies hetzelfde overdacht. Maar ze keek ook geschrokken naar ons. Ik zag haar iets mompelen tegen d'r pa en ze stond op. Ze had blosjes op haar wangen en ze keek paniekerig. Terwijl ze opstond wankelde ze, ze verloor haar evenwicht.
In een paar stappen was ik bij haar en m'n armen vingen haar in een reflex op. Tot mijn verbazing duwde ze me vrijwel meteen weg. "Ik kan heus wel op m'n eigen benen staan, hoor." snauwde ze. "Wow, een dame met temperament." schamperde ik. "Laat me met rust, arrogante kwal !" beet ze me toe en boos beende ze weg, richting dreuzel-Londen. "Rustig maar hoor, dreuzel." Ineens draaide ze om - ze had me gehoord - en keek me furieus aan. Toen ging ze weg met haar pa en liet ze me lichtelijk verbaasd achter. Ik staarde naar de grond en m'n blik gleed naar een object wat daar lag. Een toverstok ! Die moest vast uit haar tas zijn gevallen - ze was toch magisch ? - en ik raapte hem op, stopte hem in m'n zak.
Het gezellige geroezemoes kwam me te gemoed en toen ik de deur opende drong de geur van de walmende rook en boterbier in m'n neusgaten. "Pver bekenden gesproken" mompelde ik toen ik Potter, Weasly en Granger zag staan. "Haa Potter en z'n vriendjes. Waar kijk je naar Pottie ?" Het feit dat Potter zijn blik niet losmaakte van waar hij naar keek en mij volkomen negeerde, irriteerde me. Ik besloot ook mar te kijken naar hetgeen wat zo 'interessant' was.
Daar verderop zaten een man en een meisje, vader en dochter zo te zien, en ze waren een vrij opvallende verschijning. Zo dreuzel als het maar zijn kon. Hun kleding, hun gedrag, je kon gewoon zien dat ze hier niet thuis hoorden. Het meisje d'r blik in haar ogen liet zien dat zij er precies hetzelfde overdacht. Maar ze keek ook geschrokken naar ons. Ik zag haar iets mompelen tegen d'r pa en ze stond op. Ze had blosjes op haar wangen en ze keek paniekerig. Terwijl ze opstond wankelde ze, ze verloor haar evenwicht.
In een paar stappen was ik bij haar en m'n armen vingen haar in een reflex op. Tot mijn verbazing duwde ze me vrijwel meteen weg. "Ik kan heus wel op m'n eigen benen staan, hoor." snauwde ze. "Wow, een dame met temperament." schamperde ik. "Laat me met rust, arrogante kwal !" beet ze me toe en boos beende ze weg, richting dreuzel-Londen. "Rustig maar hoor, dreuzel." Ineens draaide ze om - ze had me gehoord - en keek me furieus aan. Toen ging ze weg met haar pa en liet ze me lichtelijk verbaasd achter. Ik staarde naar de grond en m'n blik gleed naar een object wat daar lag. Een toverstok ! Die moest vast uit haar tas zijn gevallen - ze was toch magisch ? - en ik raapte hem op, stopte hem in m'n zak.
Reageer (4)
1 decennium geledenthis is cool
goe verder plz als je dat niet doed gebeurter dit met mij
1 decennium geledenen als je dat wel doed ben ik dit
alsjeblieft schrijf verder het was een mooi begin
1 decennium geledenspanneeeend! snel verder!
1 decennium geleden