You bring the sun back into my life 21

Mijn ouders komen thuis en komen mijn kamer binnen. "Wat scheelt er Andie?" vraagt mijn vader vriendelijk. "Bill, hij... hij heeft me laten schieten. ik beteken helemaal niets meer voor hem." Mijn vader kijkt me medelevend aan en knuffelt me, "Ik wist dat die jongens niet deugden maar ja, als ik niet wou dat je bij hen was dan overdreef ik. Je moet de gevolgen maar dragen." zegt mijn moeder kwaad. Ze verlaat mijn kamer terwijl mijn vader denkt over een oplossing "Ga eens met hem babbelen." stelt hij voor. "Gaat niet, heb ik geprobeerd maar zodra hij me zag liep hij weg." Hij denkt nog eens na "Bel zijn broer misschien kan hij je wel helpen." Dat is het gewoon "Bedankt pap" Ik geef hem een kus, hij verlaat mijn kamer en ik bel Tom op

"Die, hoe ging het gesprek? Bill zegt enkel dat het van korte duur was" vraagt hij meteen nieuwsgierig. "Kan ook niet anders, hij liep weg van zodra hij mij zag zitten." antwoord ik bedroefd. "Dat meen je niet. Ik heb er stilaan genoeg van hoe jullie tegenover elkaar doen. Kom naar hier, het moet uitgepraat worden. Breng je slaapgerief maar mee, dit kan een lange avond worden." antwoordt Tom. "Bedankt Tom, tot straks." bedank ik hem. "Tot straks"

Ik neem mijn gerief en zeg nog snel tegen mijn ouders dat ik weg ben "succes" hoor ik mijn vader nog roepen voor ik de deur sluit. Als ik bij Tom en Bill aankom en bel staat na 2 seconden Tom aan de deur. "Haast je, hij is in de woonkamer. ik beloof je dat alles goed komt na deze avond." Het lijkt wel alsof we een dief gaan betrappen. "Bedankt Tom" we gaan naar de woonkamer. Vanaf het moment dat Bill me ziet ontploft hij zowat "Wat doe jij hier? Weet je, ooit hebben ze in een muur een gat gemaakt en daarin een stuk hout ofzo gezet, dat noemen ze een deur, als je nou eens daardoor gaat en naar buiten wandelt. Blijf daar dan ineens. Verdwijn uit dit huis, mijn leven, waarom niet ineens ook van de wereld? Het zou mijn leven een heel stuk makkelijker maken! De ene keer zeg je dat je het wel gehad hebt met mij, de andere wil je het weer goed. Deze keer heb ik het wel gehad met jou!" roept hij zo luid dat ze het buiten misschien nog kunnen horen. "Weetje, misschien had je beter gezegd dat je de duivel wil zijn in plaats van een engel, op dit moment zie ik de engel in jou niet hoor! Steek je wenn nichts mehr geht maar waar het zonlicht niet schijnt!" Ik wil weg gaan maar Tom trekt me terug. "Hebben jullie jezelf al eens bezig gehoord!? Hoe oud zijn jullie eigenlijk!? Jullie zien elkaar zo graag, maar zijn gewoon te dom en te koppig om het toe te geven! Als iemand het hier wel gehad heeft, dan ben ik het wel met jullie!" Geschrokken kijken Bill en ik hem aan. Kwaad zucht hij en loopt de kamer uit.