You bring the sun back into my life 19

Mijn GSM gaat plots, als het nu Bill is zal ik hem eens goed zijn vet geven. Gelukkig voor hem is het Tom die mij belt.
"Die! Wat heb je gezegd tegen Bill? Hij is er niet goed van!" roept Tom ongerust. "Ik heb hem gezegd dat hij nu maar eens moet wachten tot ik hem weer wil zien. Dat het hard is aangekomen bij hem daar zit ik nu net niet mee in." reageer ik bot. "Die, komaan.." probeert Tom. "Het intreseert mij niet Tom. Ik wil het niet meer horen. Bespaar je de moeite om het mij bij te brengen. Dag Tom!"

Ik duw het gesprek weg en leg mijn GSM ergens ver van mij. Tom probeert me opnieuw te bellen maar ik neem niet op. Hij belt nog 8 keer en geeft het uiteindelijk op.

Na wat tv te kijken besluit ik naar het park te gaan. Gewoon even op een bankje zitten en aan niets denken. Maar als ik de deur uit wil wandelen staat Tom voor mijn neus. "Bespaar het mij" Ik rijd gewoon naar het park toe. "Die, ik wil niet dat je Gustav, Georg, Lizzy en mij laat vallen door Bill. Kunnen we alsjeblieft even babbelen?" probeert hij. "Ik zou jullie nooit laten vallen. Dat weet je toch?" ik ben best verbaasd, zoiets had ik nooit van Tom verwacht. "Kunnen we dan babbelen?" dringt hij aan. "Ja is goed, ga je mee naar het park of babbel je liever binnen?" antwoord ik. "Het park is goed."

Aangekomen in het park zetten we ons op het eerste bankje dat we tegenkomen. "Die, je bent kwaad op Bill maar ik weet dat je hem mist. Juist of juist?" Die jongen is wel heel zeker van zichzelf maar hij heeft gelijk. Ik richt mijn ogen strak op de grond. Tom aankijken zie ik nu niet goed meer zitten. Hij zet zijn vingers onder mijn kin en duwt mijn hoofd omhoog zodat ik hem wel moet aankijken. "Zullen we naar huis gaan, dan kan je met hem spreken?" Ik twijfel maar uiteindelijk is het wel het proberen waard. Tom weet toch hoe de vork aan de steel zit en eerlijk gezegd heb ik liever dat ik het Bill vertel dat ik hem heel graag zie. "Bill ziet je graag hoor, je moet geen schrik hebben" Ik kijk hem verbaasd aan, "wat zei je net?" Tom kijkt me met een raar gezicht aan "Waar heb je het over?" ik zie aan zijn gezicht dat hij het niet wilt herhalen, het lijkt net alsof hij zijn mond voorbij gepraat heeft. "Heb jij iets gezegd dat je beter niet had gezegd?" ik kijk hem grijnzend aan. "Bill zal niet blij zijn als hij dat hoort" Tom kijkt me serieus aan "Jij gaat juist niets zeggen. Durf het niet hè of hij weet ineens ook dat jij verliefd bent op hem." dreigt hij lachend. "Gaan we naar jou thuis? Ik moet met hem babbelen." verander ik van onderwerp. "Als jij je mond houdt over wat ik gezegd heb." chanteert hij me. "Horen zien en zwijgen hè Tom" lach ik. "Maar dan gaat het wel over ons twee hè want als jij iets teveel zegt zeg ik het ook hè." vervolg ik mijn zin.

We zijn bij Tom en Bill thuis. Bill is nergens te bekennen beneden dus Tom gaat boven kijken. Even later stormt er iemand de trappen af en stormt de woonkamer binnen. "Oh, ik ben weg" het is Bill, die heeft dus duidelijk geen zin om met mij te babbelen. "Bill, komaan" probeer ik nog maar hij is al weer weg. Na een kwartier hoor ik iemand naar beneden komen, stiekem hoop ik dat het Bill is maar Tom komt binnen en zegt dat Bill boven zit en daar ook blijft zolang ik hier ben. Fijn, denk ik bij mezelf, dat er ook nog bij. "Ik ga maar, ik kan hier toch niets doen." besluit ik. "Kom morgen nog maar eens langs. En doe je het niet voor Bill doe het dan maar voor Gustav, Georg, Lizzy en mij. We zullen hier allemaal zijn." informeert Tom mij nog net voor ik de deur uitga.

's Avonds start ik de pc op en ga op msn. Bill is online maar na een paar seconden ook weer offline. Tom is ook online. Hij zegt dat hij me iets te vertellen heeft...