Niet weer bijles!

Met stomheid geslagen keek ik naar mijn toetsblaadje. In rode letters stond daar een grote 1,2 geschreven.
'Meneer! Heeft u dit wel goed uitgerekend?' riep ik door de klas naar meneer Feenstra die inmiddels aan de andere kant van de klas toetsblaadjes stond uit te delen.
'Jazeker, mejuffrouw Vos. Je kunt het zelf ook na rekenen, ik heb de formule op het bord geschreven.'. Nog voor hij zijn zin af kon maken pakte ik mijn rekenmachine en rekende mijn cijfer na. Maar hij had gelijk, het klopte.
'Dat betekent bijles, mejuffrouw Vos.' hoorde ik Feenstra al zeggen. Ik kon wel door de grond zakken.
'Bijles!' piepte ik, na het hele verhaal aan Chantal te hebben verteld.
'Kom op, zo erg is het niet. Het is maar één uurtje langer in de week Feenstra.' Ik keek haar met een dodelijke blik aan.

'Één uurtje. Weet je wel wat je zegt? Dat is één uurtje té veel!' Op dat moment liep Mike langs. Chantal en ik waren meteen stil en keken elkaar grijzend aan. Chantal en ik zagen hem als 'de leuke jongen uit de zesde waarvan we zijn naam weten maar verder niks', maar wat Chantal niet wist, is dat ze Mike iets meer dan leuk is gaan vinden. Best stom, want ze kent Mike niet eens.
'Es... Es... ESTHER!' hoorde ik opeens in de verte. Ik was weer eens afgedwaald, iets waar ik erg goed in was. Misschien was dat ook de reden dat ik zo vaak een onvoldoende haalde. 'Eh, ja?' antwoorde ik afwezig.
'Haha, was je weer in dromenland!' lachte Chantal. Ik sloeg mijn ogen neer.

De eerste maandag er na ging ik, zo als afgesproken, om half vier, na mijn laatste les, naar lokaal 45 voor mijn eerste bijles Biologie. Ik deed de deur open, en mijn mond viel open. Niet meneer Feenstra stond daar, maar Mike! Ik ging zitten en keek hem verward aan.
'Ehm.' zei ik, en Mike keek op van een paar blaadjes waar hij van het lezen was.
In wat wel een uur leek te duren nam hij me van top tot teen op. Hij eindigde met een goedkeurende blik en zei:
'Zo, jij bent dus Esther... Vos?' Ik knikte, wat was dat net wat hij deed?
'En jij hebt bijles nodig voor Biologie?' Ik knikte nogmaals.
'Ik ben Mike. Feenstra vroeg of ik het wou doen.' glimlachte hij, en hij stak zijn hand uit. Ik schudde hem voorzichtig, als of ik bang was dat het een droom was en dat hij ieder moment uit elkaar zou kunnen vallen. Mike sloeg zijn boek open en stelde voor te beginnen met photosynthese.

Een uur later liep ik met een blij gezicht het lokaal uit. Ik pakte mijn jas en onderweg naar de fietsenstalling tikte ik het nummer van Chantal in.
'Met Chantal?' Ik legde haar uit wie ik net in het lokaal aantrof.
'Wow! Nu mag je elke week met hem praten!' zei ze enthousiast.
Op dat moment tikte iemand op mijn schouder. Ik draaide me om, en daar stond Mike. Hij deed een vinger voor zijn mond en zei geluidloos 'Shhhh'. Op dat moment voelde ik dat er een papiertje in mijn hand werd gepropt en hij liep weer weg.
'Esther? Esther?' hoorde ik Chantal in de verte.
Ik opende het briefje en las:
Laten er nog vele 'bijlessen' volgen!
0639572944