You bring the sun back into my life 16

Even later staan ze met mij op mijn kamer. "We kunnen matrassen van de zolder halen en die hier neerleggen. Dan kunnen er daar 3 op slapen en één iemand bij mij in het 2-persoonsbed" stel ik voor. "Wij halen onze matras van de zolder en dan kan Bill bij jou slapen. Jullie zijn toch zowat onafscheidelijk" stelt Gustav voor.

Terwijl Gustav, Georg en Tom op de zolder de matrassen halen leg ik de dekens klaar. Als we even later allemaal op een matras of in bed liggen zeggen we alle 5 tegelijk slaapwel en lachen erom.

De volgende ochtend word ik wakker en zie dat Gustav wakker is "Ben je al lang wakker?" Hij verschiet er blijkbaar van want hij vliegt een beetje omhoog. "Een kwartiertje ofzo" antwoord hij. "Gaan we naar de keuken? ik heb best wel trek" stel ik voor. "Ok" Als de tafel gedekt is en we beginnen te eten kijkt Gustav me ineens heel serieus aan. "Wat scheelt er? Je kijkt ineens zo serieus?" vraag ik hem verbaasd. "Bill was gisteren aan het huilen toen hij in bed lag. We weten niet wat er scheelt, hij wilt ons helemaal niets zeggen. Kan jij eens met hem babbelen?" vraagt hij hopeloos. "Ik weet denk ik waar het om ging." ik kijk Gustav niet aan en fixeer me op mijn eten. "Vertel het me alsjeblieft." smeekt hij. "Ik kan het niet. Misschien wil hij het niet." Gustav neemt mijn handen vast. "Alsjeblieft Die? Vertel het" probeert hij. Na een lange stilte probeer ik te vertellen met het nodige gestotter. "Ik..hij... Tom.." ik zucht "Tom en Bill waren gisteren... ze waren aan het babbelen... Bill liet me even los, dacht even niet meer aan mij... toen Tom weg ging had hij pas door dat hij me los had gelaten. Ik... ik was aan het... aan het... verdrinken." Nu pas kijk ik hem aan "Hij heeft me toen zo snel mogelijk uit het water getrokken en wel een half uur gehuild en excuses aangeboden." Hij laat mijn handen los en komt naar mij toe. Hij zet zich op zijn hurken en kijkt in mijn ogen. "Waarom vertelde je dat gisteren niet?" vraagt hij bezorgd. "Bill heeft het er echt moeilijk mee.Ik kon het niet. Ik wil Bill niet kwijt, Gustav, hij helpt me de hele tijd, hij betekent zoveel voor mij. Ik heb hem proberen gerust stellen dat alles in orde was. Hij is gevoelig. Ik wil niet dat hij zo lijdt." huil ik. "Hij zal tijd nodig hebben om het te verwerken Die, ik beloof je dat alles in orde komt." Hij geeft me een kus en een knuffel. Dan komen Georg en Tom beneden. "Goedemorgen" zeggen ze beiden vrolijk. "Oei, Die, wat scheelt er?" ze komen beiden naar mij. "We hebben gebabbeld over Bill, ze had het even moeilijk. Zij weet wat er gaande is met Bill." verklaart Gustav in mijn plaats. Als Georg en Tom me aankijken dat ik het hun ook moet vertellen reageert Gustav "Ik vertel het jullie wel eens". Het voelt alsof er een last van mij afvalt. Ik ga me klaar maken en even later volgen ook Georg, Gustav en Tom.