006
Net op dat moment pakte m'n vader mijn hand, kneep erin en glimlachte. Zijn blik stelde me gerust. Het gelach van andere kinderen trok mijn aandacht, ik keek op. Ik schatte zie iets jongen dan mijzelf. Twee jongens, een meisje. Er schoot een brok in m'n keel. Dit waren tovenaars, dat kon je zo zien. Wat ik ook zag, was dat ze er totaal anders uitzagen als ik. Mijn twijfel kwam weer terug samen met een lichte paniek.
De kinderen bekeken mij uitvoerig, alsof ik raar was. Maar ik was niet raar, dat waren zij ! Die ene met dat rode haar droeg belachelijke, oude kleren en de andere jongen met gitzwart haar had echt een belachelijk rond brilletje, kleren die niet echt leken te passen. En het meisje was ook al zo fout, haar haar pluisde verschrikkelijk erg, net een bos stro en - kon niemand zich hier kleden? - haar kleren ! Echt deuzig.
"Haa Potter en z'n vriendjes ! Waar kijk je naar Pottie?" Ik weet niet welke van de twee potter heette maar hij antwoordde in ieder geval niet. Op dat moment kwam er een derde jongen het cafeetje binnen gestapt. Even keek hij minachtend naar het groepje en keek toen ook super verbaasd .. naar mij.
Ik voelde me rood worden en zijn tegen m'n pa. "Kom pap, we gaan." Het duizelde me, ik werd misselijk. Ik stond op en in al m'n paniek verloor ik zelfs m'n evenwicht.
De kinderen bekeken mij uitvoerig, alsof ik raar was. Maar ik was niet raar, dat waren zij ! Die ene met dat rode haar droeg belachelijke, oude kleren en de andere jongen met gitzwart haar had echt een belachelijk rond brilletje, kleren die niet echt leken te passen. En het meisje was ook al zo fout, haar haar pluisde verschrikkelijk erg, net een bos stro en - kon niemand zich hier kleden? - haar kleren ! Echt deuzig.
"Haa Potter en z'n vriendjes ! Waar kijk je naar Pottie?" Ik weet niet welke van de twee potter heette maar hij antwoordde in ieder geval niet. Op dat moment kwam er een derde jongen het cafeetje binnen gestapt. Even keek hij minachtend naar het groepje en keek toen ook super verbaasd .. naar mij.
Ik voelde me rood worden en zijn tegen m'n pa. "Kom pap, we gaan." Het duizelde me, ik werd misselijk. Ik stond op en in al m'n paniek verloor ik zelfs m'n evenwicht.
Er zijn nog geen reacties.