W35

Bloom klopte op de deur.
“Wie is daar?”, vroeg Faragonda. Bloom kwam binnen. “Oh, Bloom, ben jij het? Kom binnen.”
“Alles in orde?”, vroeg Bloom bezorgd, toen ze Faragonda daar zo neerslachtig zag zitten.
“Ik ben nogal teleurgesteld. Ik heb nog nooit meegemaakt dat ik drie leerlingen tegelijk van school moest sturen.”
“Dat kan ik begrijpen”, knikte Bloom. “Maar hun gedrag is echt onacceptabel.”
“Dat weet ik best, Bloom. Ik heb nog nooit leerlingen meegemaakt die zich zelfs zo misdragen als ze gestraft zijn.”
“Wij waren ook niet altijd engeltjes hoor”, grinnikte Bloom.
“Dat weet ik best, maar jullie deden in principe enkel dingen die niet mochten als je anderen daarmee kon helpen. En uiteindelijk deden jullie gewoon wat je moest doen”, glimlachte Faragonda. “Maar ik heb eigenlijk nooit leerlingen meegemaakt die er zo vaak tussenuit glipten als jullie.”
“Oeps”, lachte Bloom.
“Maar waarom kwam je naar hier?”
“Ik wilde u gewoon even spreken over Jana en Hannah.”
“Vertel maar.”
“Nou, we liepen met z’n zessen door de school, zoals we wel vaker doen, en we hoorden plots gehuil uit de feestzaal. Het waren Jana en Hannah. Ze waren naar de zaal gegaan om op te ruimen, omdat ze het goed wilden maken. Maar omdat alles al opgeruimd was dachten ze dat ze het niet goed konden maken. Ze denken dat ze geen echte feeën zijn omdat ze geen magie meer hebben, en ze vinden dat ze zich als heksen gedragen hebben. We hebben hen getroost en gezegd dat ze hun magie wel zouden terugkrijgen, dat hun spijt en verdriet bewees dat ze echte feeën zijn en dat ze het goed konden maken door in het vervolg extra hun best te doen in de lessen.”
“Hmm, ik ben blij dat te horen. Jullie hebben goed gehandeld. Ik moet zeggen dat ik die meisjes bewonder om de manier waarop ze toegeven en beseffen dat ze fout waren, en dat willen rechtzetten.”
“Ik was ook verbaasd, gisteren gedroegen ze zich heel anders”, knikte Bloom.
“Nou Bloom, jij was er gisteren bij. Hoeveel dagen vind jij dat ik hen moet beletten magie te gebruiken?”
“Niet al te lang. Ik denk dat ze wel genoeg gestraft zijn”, zei Bloom. “Maar langs de andere kant mogen ze dit niet vergeten. Ik stel voor dat u hun magie vijf dagen ingetrokken houdt. Normaalgezien zijn het tien dagen, niet?”
“Inderdaad. Nou Bloom, het lijkt mij een wijze uitspraak. In ieder geval wil ik je bedanken omdat je me dit hebt verteld. Zou je me nu even alleen kunnen laten, ik moet Griffin waarschuwen voor die drie meisjes.”
“Natuurlijk”, knikte Bloom, en liep het kantoor uit.