You bring the sun back into my life 14

De volgende ochtend word ik wakker en ga naar beneden. Ik ben alleen thuis. Ik neem een kom en doe er cornflakes in, daarna ga ik naar de tv en zet hem aan. Er is niets op, dan maar een film kijken. Ik zet step up 2 op. Als ze gaan beginnen met The Streets gaat de bel, ik zet de film op pauze en ga snel naar de deur. "Die!" roept Lizzy blij. "Lizzy!" roep ik lachend terug. "Gaan we naar de jongens?" vraagt ze. "Ok, ben toch alleen thuis, maar ik was Step up 2 aan het kijken. Ze gaan beginnen met The Streets, kom je even meekijken?" stel ik voor. "Dat moet je mij geen twee keer vragen" en ze stapt binnen richting de woonkamer.

Step up 2 is gedaan en we vertrekken naar de jongens. Gustav doet open en laat ons binnen. "Wat zullen we vandaag eens gaan doen?" vraagt Georg. "We kunnen naar het zwembad, het is toch mooi weer, dan kunnen we ons buiten ook neerleggen in het gras." stelt Georg voor. "Domoor, voor Lizzy zal het misschien nog wel lukken maar ooit al eens gedacht aan Die?" zegt Bill kwaad. "Bill het is ok, we kunnen gaan. Ik kan gewoon aan de rand blijven ook." stel ik hem gerust. "Maar.." probeert Bill nog. "Ik ga naar huis achter mijn gerief. Spreken we hier straks af?" vraag ik nog." Is goed" antwoorden Gustav en Tom tegelijk. "Ik ga ook naar huis achter mijn gerief" zegt Lizzy en samen vertrekken we naar huis. Als we ons gerief hebben gaan we samen terug naar de jongens en vandaar gaan we door naar het zwembad.

Iedereen loopt direct het zwembad in als we een plaatsje gevonden hebben om ons gerief te leggen. Ik daarentegen ga een heel stuk trager en dat is Bill niet ontgaan. Hij komt direct naar mij en helpt me in het zwembad. Hij verliest me geen moment uit het oog en houdt me de hele tijd vast zodat er zeker niets kan gebeuren. "Bill, ga nu eens naar de andere. Je zit nu al zolang bij mij, hier beleef jij geen plezier mee. Ga nu maar" Maar hij schudt zijn hoofd "Ik ga niet bij hen voor ik zeker weet dat jij uit het zwembad bent. Ik zou het mezelf nooit vergeven moest je iets overkomen." antwoordt hij koppig. "Dan ga ik gewoon uit het zwembad." ik neem de rand vast en trek me eruit. "En jij dan?" ik kijk Bill raar aan. "Moet jij geen plezier maken? Ga jij de hele tijd daar blijven zitten?" vraagt Bill. Ik haal mijn schouders op "Ik denk het wel. Veel anders zit er niet echt op." Ik vind het echt stom dat ik niet alleen het zwembad in kan, Bill heeft gelijk bij mij te blijven, als ik even niet oplet kan ik misschien verdrinken. "Ik heb anders wel een idee om jou er ook bij te betrekken." Nu ben ik geïnteresseerd. "Ik luister" zeg ik vol belangstelling. "Als ik jou nou draag tot daar en ik hou je de hele tijd stevig vast dan kan er je niets gebeuren en je hebt plezier." Eigenlijk is het nog best een goed idee. "Deal" ik kruip terug het zwembad in en Bill neemt mij vast, daar komt dan ook het nodige vlindereffect bij in mijn buik. In het begin gaat het nogal onwennig maar na een tijdje begon het plezier echt en leek het of ik geen handicap had.

"Bill, ik zou er graag even uit gaan. Kan jij me tot aan mijn rolstoel brengen?" Ik verga van de honger en zou graag iets eten. Bill zet me op de rand en gaat snel achter mijn rolstoel. "Waar wil je naartoe?" "Ik ga wel alleen hoor, blijf jij maar hier. Moet je ook iets hebben om te eten of te drinken?"