APWBP Boek 1 Hoofdstuk 1 deel 4

Minerva keek me scherp aan.
“Die uilen zijn nog niets vergeleken bij de geruchten die de ronde doen. Weet u wat ze zeggen? Over de reden van zijn verdwijning? Over wat hem uiteindelijk de das om heeft gedaan?” Ik besefte dat dit de reden was waarom ze de hele dag op me had gewacht. Nooit eerder had ze me op deze manier aangestaard, zo doordringend. Ik besefte dat ze het pas zou geloven als ik het haar bevestigde, maar ik wilde het liever niet zeggen. Het lag nogal gevoelig. De Potters hadden me altijd nauw aan het hart gelegen. Nou ja, sinds James zijn wilde waren had verloren. Ik pulkte nog een zuurtje los, en wachtte tot ze verder ging. “Ze zeggen,” vervolgde ze, “dat Voldemort gisteren plotseling in de Halvemaanstraat opdook. Dat hij het op de Potters had gemunt. Ze zeggen dat Lily en James Potter, dat ze, dat ze, dat ze dood zijn.” Ik boog mijn hoofd. Minerva snakte naar adem. “Lily en James… ik kan het niet geloven… ik wilde het niet geloven… o Albus…” Ik klopte op haar schouder.
“Ik weet het… Ik weet het…”, zei ik verdrietig. Met trillende stem vervolgde Minerva:
“En dat is nog niet alles. Ze zeggen dat hij ook geprobeerd heeft Harry te vermoorden, het zoontje van de Potters. Maar, dat kon hij niet. Hij kon het jongetje niet vermoorden. Niemand weet hoe of waarom, maar ze zeggen dat, toen hij Harry Potter niet kon doden, zijn macht verbroken werd, en dat hij daarom is verdwenen.” Ik knikte somber. “Is dat, is dat waar?”, hakkelde Minerva. “Na alles wat hij gedaan heeft… alle mensen die hij heeft vermoord… kon hij één klein jongetje niet aan? Het is gewoonweg verbijsterend… dat uitgerekend… maar hoe heeft Harry dat in ’s hemelsnaam overleefd?”
“Daar kunnen we alleen maar naar gissen”, zei ik haar. “Misschien zullen we het nooit echt weten.” Dat was niet helemaal waar, ik had een heel goed idee wat er aan de hand kon zijn. Maar toch was ik ook nog geen honderd procent zeker.