Lets spend tonight on top of the world 18

this love wasn't ment to be
Hij verdwijnt uit de hotelkamer en ik zak door mijn benen. "Zei je niet een beetje te snel dat het over is tussen jullie?" vraagt John verbaasd als alles tot hem doorgedrongen is en hij voor me komt zitten en me in zijn armen neemt. "Ik weet het niet. Het was eruit voor ik het wist, maar iemand die zo snel jaloers is en me niet vertrouwt daar kan ik gewoon niet bij blijven." antwoord ik huilend. "Misschien moeten je je gevoelens maar opzij zetten en gewoon vrienden blijven." Ik knik. "Ik betaal jullie wel een nieuwe." besluit ik. De jongens kijken me niet-begrijpend aan. "Een fototoestel." verduidelijk ik. "Nee hoor, dat hoeft niet. We kopen er ons zelf wel één hoor." Ik schud mijn hoofd. "Daan heeft hem kapot geslaan, ik betaal jullie een nieuw. Kunnen jullie de foto's nog zien van daarnet?" Bryan knikt. "Dat is geen probleem, de geheugenkaart is nog heel. We zetten ze op de comptuer en sturen ze door." verzekert hij me. "Goed idee. Morgen hebben jullie een nieuw." beloof ik hen.

"Ik ga maar eens naar huis." besluit ik na een paar uur met hen doorgebracht te hebben. "Ben je zeker dat je alleen gaat?" vraagt Martin ongerust. "Je ziet er niet al te best uit." vult Paul hem aan. "En bedankt. Dat complimentje onthoud ik Poolie." We lachen even en dan wordt Paul weer serieus. "Je bent zeker hè? Want je ziet er echt niet goed uit." ook hij klinkt ongerust. "Ik zal een berichtje sturen als ik thuis ben, goed?" Ze knikken. "Tot morgen." Ik geef hen allemaal een kus en ga naar huis.

Thuis aangekomen open ik de deur en daar zit Jonas op me te wachten. "Heb je Daan nog gezien?" vraagt hij. "Ja, en het zal je verbazen maar ik heb het uitgemaakt." hij kijkt me verbaasd aan. "Het is uit? Waarom?" vraagt hij nog steeds verbaasd. "Onze liefde was niet echt bestemd om lang te duren, laat het ons zo zeggen." Jonas neemt me in zijn armen en ik kan het niet laten om opnieuw beginnen te huilen. "Hij is er van overtuigd dat ik verliefd ben op Martin, maar dat is helemaal niet zo. We waren foto's aan het trekken met onze lippen vol lippenstift en toen Martin en ik tegenover elkaar stonden met onze lippen getuit op misschien 10cm van elkaar kwam hij binnen. Hij werd jaloers en is mij ervan beginnen beschuldigen dat ik verliefd ben op Martin. Toen Martin wou laten zien welke foto's we getrokken hadden heeft hij gewoon het fototoestel uit zijn handen geslagen. Hij heeft me trouwens ook achter hem geduwd en had Paul me niet tegengehouden lag ik tegen de muur. Het fototoestel uit zijn handen slagen ging erover als je het mij vraagt dus heb ik het uitgemaakt. Ik wil niet met iemand die me niet vertrouwd verder gaan, Jonas. Dat kan ik gewoon niet. Ik moet nu nog wel een smsje sturen naar de jongens om te zeggen dat ik thuis ben." besluit ik mijn verhaal. "Waarom? Ik bedoel, het is toch niet zo gevaarlijk om van aan het hotel naar hier te komen." vraagt hij niet-begrijpend. "Poolie zei dat ik er niet zo goed uitzie, daarom moest ik een smsje sturen zodat ze zeker zijn dat ik veilig ben aangekomen. Waarschijnlijk zit dat hele gedoe met Daan er ook wel voor iets tussen hoor." Ik veeg mijn tranen weg en neem mijn gsm. 'hey jongens, ik ben veilig aangekomen. Bedankt voor alles. x'
Even later krijg ik een smsje terug dat ze blij zijn dat ik ben thuisgeraakt.