Lets spend tonight on top of the world 17

we won't lost this love
Na even verbaasd te kijken heb ik door wie het zijn. John, Bryan, Paul en Martin staan samen met Jonas op het voetpad naar ons te kijken. Ik loop naar de jongens en spring in de armen van Martin. "Er is er precies eentje blij dat we terug zijn." lacht hij. "Natuurlijk, als ik jullie zie dan kan mijn dag niet meer stuk." Ze beginnen allemaal te lachen. "Logeren jullie opnieuw in het hotel achter de hoek?" vraag ik nieuwsgierig. "Ja, dus je kan ons elke dag komen opzoeken." zegt John. "Jullie gaan me nog beu worden, geloof me. Hoelang blijven jullie nu?" vraag ik. "Wel, we dachten je een duwtje in de goede richting te geven met Daan maar dat is blijkbaar niet meer nodig." antwoordt Bryan. "We gaan nu wel even naar het hotel, ons even opfrissen enzo." zegt Paul. "Wil je even mee of niet?" vraagt Martin. "Oh, ok dan, dan zie ik Dominique nog eens." Samen met de jongens vertrek ik naar het hotel.

*ondertussen bij Jonas en Daan*
"Ze is wel heel close met die Martin, vind je niet?" vraagt Daan. "Ze hebben haar erdoor geholpen toen ik er niet meer was. Hij is mij komen opzoeken om haar opnieuw gelukkig te maken. Dan is het toch niet gek dat ze arm in arm rondlopen, elkaar knuffelen en zo close zijn. Of vertrouw je haar misschien niet? Je bent bang dat Luna jou zou laten vallen voor hem, is het niet? Maar je moet niet bang zijn want ze ziet hen allemaal als bijna-broers. Ze geven allemaal om haar maar niemand geeft om haar zoals jij zou moeten doen." legt Jonas uit. "Hoe kan jij dat nu weten?! Die Martin is op Luna uit en dat weet je!" Jonas schudt zijn hoofd. "Hij is niet op haar uit. Luna heeft me een paar dagen geleden vertelt dat ze hen mistte en dat ze net als broers zijn voor haar en dat ze nooit met hen zal zijn want daarvoor houdt ze teveel van jou. En ik heb geregeld dat de jongens naar hier kwamen in de hoop dat zij jullie samen zouden kunnen brengen. Ze vonden het geweldig om nog eens naar hier te komen om hun kleine zusje te zien. Ze noemen haar hun kleine zusje, Daan, dan gaan ze niet op haar uit zijn hoor." Daan heeft er nog steeds geen vertrouwen in en loopt naar het hotel.

*in het hotel als John, Bryan, Paul, Martin en Luna aankomen*
"Kamer 222 en 223 zijn voor jullie. Prettig verblijf" zegt Dominique. De jongens gaan naar hun kamer en ik blijf nog even met Dominique praten. Na een tijdje ga ik dan toch maar eens naar hun kamers en zie hen gek doen... met lippenstift. John heeft lippenstift in zijn handen en steekt het voor hem uit om op Bryan strepen te trekken. Bryan loopt achteruit in de hoop dat John hem niet begint te bekladden. "Hé, wat zijn jullie aan het doen?" vraag ik lachend. "Iemand heeft zijn lippenstift achtergelaten dus doen wij hem maar op." lacht John terwijl hij een streep trekt op het gezicht van Bryan. "Moet jij ook een beetje?" vraagt hij. "Ohja, en dan doe ik het op mijn lippen en geef ik je een dikke zoen. Dan heb je lippen op je wang staan." lach ik. "Ohja, en dan trekken we foto's" Bryan en John beginnen bijna te dagdromen hoe leuk het wordt. Ik doe snel lippenstift op mijn lippen en geef hen elk twee kussen zodat ze aan elke kant lippen op hun wangen hebben. Daarna lopen ze lachend de kamer uit.

Amper een paar seconden later staan de 4 jongens opnieuw in de kamer. "Wij willen ook jouw lippen op onze wangen." zegt Paul als een klein kindje. "Even nog wat lippenstift opdoen." Snel doe ik de lippenstift opnieuw op mijn lippen en geef hen ook twee kussen. Bryan pakt een fototoestel en begint foto's te trekken van John & mij, Paul & mij en Martin & ik. "Ik trek wel een foto van jullie." stelt Paul voor. Ook van Bryan en mij wordt een foto getrokken. "Oké, en nu jullie lippen op mijn wangen." stel ik lachend voor. De jongens komen één voor één bij mij terwijl ik hun lippen rood maak. Dan komen Paul en John elk een kant van mij staan en geven mij een kus terwijl er een foto van wordt getrokken. Daarna is het de beurt aan Bryan en Martin. Daarna trekken we nog eens een foto met ons allemaal en nog één van mij en één van de jongens elk met getuite lippen naar elkaar (op afstand natuurlijk).

Op het moment dat Paul er eentje trekt van Martin en mij komt Daan de kamer binnen. "Wat heeft dat allemaal te betekenen!? Ik dacht dat je kwam voor Dominique en niet om met die Martin te komen rollebollen. Kom onmiddellijk mee met mij, we moeten hierover eens goed praten!" Ik kijk Daan verontwaardigd aan. Daarstraks was alles nog in orde en nu is hij groen van jaloezie. Hij denkt toch niet echt dat ik iets met Martin, Paul, John of Bryan zou beginnen zeker?! "Denk jij nu echt dat ik en hij iets hebben?! Hij is net als een BROER, zegt dat je iets, jij bent mijn vriendje, hij is EEN vriend. Je maakt je druk om iets dat nooit zal gebeuren. Ik hou toch alleen maar van jou." probeer ik hem te kalmeren. "Jij blijft met je poten van haar af, hoor je me!?" schreeuwt hij tegen Martin. "Stel je niet zo aan, hij heeft helemaal niets gedaan!" ga ik ertegen in. "Dit is tussen hem en mij, hou je er buiten" sist Daan tegen me en duwt hem achter mij richting de deur. Paul houdt me nog net op tijd tegen voordat ik tegen de muur val. "Maak je geen zorgen, ze is net een zus voor me, niets meer. Zelfs voor Paul, John en Bryan is ze niets meer dan een zus. Oké, omdat jij het bent , ze is ons kleine zusje. Maar er gaat echt niets anders gebeuren. We maakten foto's voor de lol. Kijk nou..." Hij draait zich om zodat hij het fototoestel kan nemen om de foto's te laten zien maar daar is Daan het niet mee eens en slaat het fototoestel uit zijn handen. Martin probeert het nog op te vangen maar het valt met een klap in stukken uiteen. "Je gaat te ver Daan. Ga weg! Verdwijn uit het hotel! Ik dacht dat ik je kende maar dat is blijkbaar niet zo. Het is over tussen ons!" Het doet pijn om dat laatste te zeggen maar met zo iemand wil ik gewoon niet verder.