Lets spend tonight on top of the world 16

it will never be the same anymore
Er zijn alweer 2 weken voorbij en het is nog steeds niet goed. Martin, Paul, John en Bryan zijn nog steeds niet langs geweest. Ik neem het hen ook niet kwalijk, ze kunnen toch moeilijk elke keer dat ik ruzie heb met iemand afkomen en uiteindelijk zitten zij in Amerika. Ze wouden afkomen, maar dat heb ik hen 'verboden' omdat het veel te veel kost om naar hier te komen juist om een stomme ruzie proberen op te lossen. Mijn testen gaan lang niet zo gemakkelijk meer dan voor de ruzie en ik heb ondertussen al een aantal buizen. Ik kan me nergens meer op concentreren en zit telkens ergens anders met mijn gedachten... bij Daan.

Het laatste lesuur is gedaan, Daan verdwijnt snel uit de klas. Ik doe snel mijn spullen in mijn tas en loop achter hem aan zodat we kunnen praten en het weer goed maken. Ik ben het ondertussen meer dan beu en ik ben niet van plan om de rest van mijn leven ruzie te hebben met Daan. Ik loop de schoolpoort uit en zie Daan stappen naar de bushalte. Ik loop naar hem om hem in te halen en net als ik hem bijna heb ingehaald zie ik een auto die komt afgesneld. Ik loop zo hard ik kan en duw hem nog net op tijd weg.

"Wat heb jij?! Ben je gek ofzo!?" roept hij boos. "Heb jij een slag van de molen gekregen ofzo? Je loopt over, er komt een auto op je afgestormd, ik red misschien je leven en dan zeg je gewoon zoiets. Bedankt is wel het minste wat je kon zeggen hoor. Als je me nu wilt excuseren, ik wil mijn bus halen." Ik stap naar de bushalte en kijk niet meer om naar Daan.

"Ik doe niets meer voor die sukkel van hiernaast!" roep ik boos wanneer Jonas vraagt hoe het vandaag ging. Met een verbaasd gezicht kijkt hij me aan. "Ik red zowat zijn leven en hij gaat me voor gek verklaren dat ik hem opzij duw. Ik zal nog eens iets voor hem doen hoor. Mijn bedoeling was oorspronkelijk om het eindelijk goed te maken, in de plaats van dat red ik zijn leven en dan ben ik de gekke." zeg ik verontwaardigd. "Wanneer komt de volgende bus aan of is hij al thuis?" vraagt hij. Het lijkt wel alsof hij boos is. "Om kwart voor 5. Hij zat niet op mijn bus."

Even later is Jonas weg en komt een kwartier later terug. "Waar ben je geweest?" vraag ik half in paniek ookal weet ik het antwoord al. "Ik heb even mijn gedacht gezegd aan Daan en als hij hier niet binnen de 5 minuten aan de deur staat zit er iets niet goed in zijn hoofd." Zijn woorden zijn amper tot me doorgedrongen en de bel gaat. "Dat zal hem wel zijn. Ga nu maar open doen voor hij weg is." Hij duwt me richting de voordeur en verdwijnt zelf in zijn kamer. "Wat kom jij hier doen?" vraag ik hem nogal bot als Daan voor de deur staat. "Ik heb excuses aan te bieden en ik moet nog iets goedmaken. Hopelijk kan ik dat vandaag nog allemaal voor mekaar krijgen." zegt hij terwijl hij me hoopvol aankijkt. "Ik luister." zeg ik knikkend. "Ik heb me voor een heleboel te verontschuldigen, voor mijngedrag de afgelopen maand, zeker voor mijn uitbarsting toen je mijn leven hebt gered, voor toen ik jou kustte en jij mij daarna. Ik voel me enorm schuldig en ik snap dat je me negeerde." hij kijkt me droevig aan. "Het is ok, ik wou het eigenlijk daarnet al uitpraten maar toen kwam die auto op je af en werd je boos voor niets dus was het niet het moment." hij knikt gewoon. "Luna?" vraagt hij als we net terug voor onze huizen staan. "Ja, wat is er?" Hij stopt dus stop ik automatisch ook. "Ik heb nog iets recht te zetten." Ik kijk hem afwachtend aan en dan kust hij me opnieuw. Zonder aarzelen kus ik terug en dan horen we gejoel. Verbaasd kijken we de richting van waar het kwam en zien daar 5 jongens staan.