Lets spend tonight on top of the world 14

it's done between him and me, okay?!
Het is alweer de volgende dag. Gisteravond heb ik nog in mijn bed liggen nadenken over Daan. Ik heb besloten hem te negeren, als hij het nodig vond mij te negeren voor iets dat hij DACHT gezien te hebben dan mag ik hem minstens even erg negeren om die kus en alles wat hij daarna zei.

Ik ben amper beneden of er wordt gebeld. Als ik de deur open zie ik dat het Daan is. Mijn eeuwige vriendelijkheid voor Daan zet ik opzij en vraag kortaf "Wat kom jij hier doen?" Hij kijkt een beetje gekweld maar herneemt zich al snel. "Ik kom me verontschuligen voor gisteren." fluistert hij bijna onhoorbaar. "Sorry, ik heb je niet zo goed verstaan. Maar laat al maar, ik hoef het niet te weten." en nog voor hij iets kan antwoorden slaag ik de deur dicht.

"Wie was dat zo vroeg op de morgen?" vraagt Jonas nieuwsgierig. "De broer van Charlotte." zeg ik snel en loop verder door naar de keuken zodat ik kan ontbijten. "Sinds wanneer noem je Daan niet meer bij zijn naam?" vraagt hij verbaasd. "Sinds hij me heeft laten vallen. Mij zie je niet meer samen met hem de komende weken, misschien zelfs maanden." antwoord ik hem. Aan zijn gezicht te zien vind hij het maar vreemd maar besluit van er niet meer over door te gaan.

Op school negeer ik hem, op straat loop ik hem pal voorbij, zelfs als hij mij een vriendelijke lach schenkt negeer ik hem (met moeite).

"Je moet er toch ooit nog eens tegen praten, je kan hem niet blijven negeren. Vergeet niet dat je van hem houdt. Ik ben er trouwens nog steeds van overtuigd dat hij je graag ziet." zegt Sofie. "Genoeg over Daan gesproken, het kan mij niet schelen. Het is alweer zo lang geleden dat ik jou en Griet gezien heb. Gaan we iets leuk doen?" probeer ik van onderwerp te veranderen. "Film kijken?" vraagt Sofie. "Ok, welke wil je kijken?" Ze denkt eens na. "Heb je Step up 2? Ik vind hem zo mooi." zegt ze blij. "Ja, die heb ik." Ik neem de film en steek hem in de DVD-speler.

Halverwege de film gaat de bel. "Wie nu weer?!" zeg ik geërgerd en haast me naar de deur als er nog een tweede keer gebeld wordt. "Wat doe jij hier!?" Hij zucht eens. "Ik zie geen rede in waarom je me negeert dus zou ik graag hebben dat je me een verklaring geeft." Ik begin te twijfelen of ik wel goed hoorde wat hij me net vertelde. "Die kus en al wat erna gebeurde. Zegt je dat iets? Moet ik er een tekening bij maken? Je moet het maar gewoon vragen hoor." roep ik. "Is dat een rede waarom je me moet negeren?" vraagt hij spottend. "Was het nodig dat jij mij negeerde voor iets dat er helemaal niet was? Of ben je dat soms vergeten. Je negeerde mij omdat je DACHT, nadruk op DACHT, dat ik met Martin verkeerde!" verdedig ik mezelf. "Dat was iets helemaal anders!" roept hij terug. "Dat was juist hetzelfde. En als je me nu wilt excuseren, ik heb bezoek en we zijn een film aan het kijken." Net als ik de deur wil dichtslaan houdt Daan ze tegen. "Wat!?" Hij kijkt me minachtend aan. "Mag ik weten wie er bij je is?" vraagt hij. "Wat dacht je van... NEE. Je komt ons huis niet meer in!"roep ik terug. "Is het misschien een jongen?" vraagt hij. "Nee, het is Sofie en verder hoef je hier niet te zijn dus ga gewoon weg!" Hij begint wat te lachen en dan net als hij wil weg gaan komt Jonas naar beneden.

"Wat is al dat lawaai hier?" Ik wijs naar Daan en wil opnieuw de deur dichtslaan. "Jullie gaan toch niet zo blijven doen hè? Het werkt behoorlijk op mijn zenuwen." Jonas kijkt behoorlijk boos naar mij en Daan. "Dat hij mij kwetst en dan als een dom kind hier voor onze deur komt staan om te vragen waarom ik hem negeer daar kan ik niet aan doen hoor!" Ook Sofie is er ondertussen komen bijstaan en kijkt ook niet echt blij. "Praat het toch gewoon uit, jullie zijn net twee kleine kinderen. Gedraag je toch eens naar je leeftijd. Jullie gaan nu allebei naar de woonkamer en praten het nu uit. Je belt me maar als jullie gedaan hebben met kibbelen en dan kom ik wel eens terug. Zolang jullie ruzie hebben zie je mij niet meer terug." zegt ze boos en verlaat het huis. "Zie je nu wat er van komt?!" roep ik boos naar Daan. "Het is niet zijn fout, het is de fout van jullie beiden. Als jullie niet zo dom zouden doen zou het een stuk gezelliger zijn. Sofie en ik zijn niet de enigen die er genoeg van hebben." zegt Jonas en duwt ons de woonkamer in. "Daan, jij gaat hier niet weg voor het is bijgelegd."

Jonas is terug naar zijn kamer gegaan en wij zitten elk in een andere zetel te wachten tot de ander begint.