61. There, gone, back

Ze waren langs langs veel winkels gekomen en Olette had veel vreemde dingen gekocht. 'Waarom koop je nou weer een neus?' Vroeg Blaise. 'Weet ik veel, het lijk me leuk om een keertje een neus te dragen op mijn voorhoofd goed!' Ze namen wat afstand van Olette die afrekende. 'Wat gaan we nu doen?' Blaise rende de winkel uit. 'Boterbier!' Riep hij en rende naar het eerste café die hij zag. Olette sleurde Draco mee die zichzelf op de voorhoofd sloeg. 'Ik loop hier met een paar idioten.' Mompelde hij. 'En jij dan? Jij bent ook niet bepaald normaal.' Ze was bijna bij het café toen ze opeens verdween voor Draco's ogen. Vreemd genoeg werd hij nog steeds vast gehouden. Olette verscheen weer. 'Ow merlijns!' Verder kwam hij niet omdat Blaise naar hun toe rende en Olette meetrok. 'Blaise!' Riep ze lachend. Draco rende als een zombie hun achterna.
In het café namen ze plaats en Olette ging boterbier halen. 'Blaise, ik denk dat we een probleem hebben.' Blaise lachte. 'Yep, wat gaan we nog meer doen vandaag? We moeten haar wel gewoon vrolijk houden.' Draco keek hem niet begrijpend aan. 'Dat bedoel ik niet! Toen jij ik het café was zonder ons was Olette er eerst wel, daarna verdween ze maar werd ik nog steeds vastgehouden en daarna was ze er weer!' Blaise keek hem verbaasd aan. 'Niet alweer.' Zei hij op een zeurderige toon. 'Hoezo alweer?' Blaise gaf een zucht. 'Het is eerder gebeurd, die ene keer dat ze plots weg was uit de klas, weet je nog? Niet te geloven dat het alweer gebeurd.' Draco keek hem met grote ogen aan. 'En dan vertel je mij dat niet?!' 'Jullie hadden ruzie!' Olette plofte naast Blaise neer. 'Ze komen het zo brengen zeiden ze.' Ze trok haar jas uit. 'Hebben jullie het niet warm?' Draco schudde langzaam zijn hoofd. 'Wat is er met hem?' Blaise stond op. 'Mag ik erdoor?' Olette liet Blaise erlangs en Blaise pakte Draco bij zijn schouder. 'We zijn zo terug.' Ze zag hoe de jongens het café uitliepen en ze keek hun verbaasd na. 'Juist...' Zei ze tegen zichzelf.

Buiten aangekomen liet Blaise Draco's schouder los. 'We moeten het haar vertellen!' Riep Draco. 'Nee, anders word ze misschien wel weer vanstreek. En je hebt gezien hoe ze gisteravond was bij het eten, ik wil niet dat dat nog een keer gebeurd.' 'Het zal zowiezo gebeuren!' Riep Draco boos. 'Waar heb je het over?' Draco zuchtte. 'Haar ouders zijn niet bepaald zo aardig, laten we het daar op houden. Meer kan ik niet zeggen, dat heb ik beloofd. Zei hij vermoeid.'Hebben jullie iets achtergehouden vor me?!' Blaise keek Draco woedend aan. 'We hadden dat beloofd voor ze naar school kwam, maar dat is nu niet interessant. Ik ga het gewoon aan haar vertellen!' Hij liep het café weer in en ging tegenover Olette zitten die net een slok van haar boterbier nam. 'Ik weet dat jij ontzichtbaar kan worden.' Ze spuugde al het boterbier uit van schrik. Draco zat helemaal onder. 'Sorry!' Riep ze. Ze hoeste even. 'Hoe weet je dat?' Ze nam nog een slok. Blaise liep ook het café in en ging naast Olette zitten. 'Het gebeurde net toen je me meetrok. Toen Blaise als een bezetenen hier naartoe was gerend.' Ze spuugde opnieuw het boterbier uit, en opnieuw in Draco's gezicht. 'Wat?!' Blaise stond op. 'Ik ga maar een doekje halen voor je.' Grinnikte hij. 'Neem alsjeblieft niet nog een slok!' Riep Draco. 'Hoezo is dat net weer gebeurd? Hoe kan dat?! Ik dacht dat het maar eenmalig was!' 'Misschien heb je een bepaald iets dat ervoor zorgt dat je ontzichtbaar kan worden wanneer je wilt en ontwikkel je die nu! Weet ik veel. Maar misschien is dat de reden dat je niet dood bent. Hij heeft je ouders toch bevolen om je te laten leven? Misschien daarom. Maar waarom zou zoiets belangerijk zijn voor hem?' Ze hield haar schouders op. 'Ik wil er liever nu niet over nadenken weet je. Kunnen we het hier over hebben op school? Daar kunnen we teminste dingen opzoeken.' Draco knikte. Blaise kwam even later terug met een doekje en een oude man. Ze keken hem verbaasd aan. 'Je zou toch alleen een doekje halen?' Vroeg Olette lachend. 'Hij wou ook helpen.' De man wees met zijn stok naar Draco en mopelde een spreuk. Al het boterbier verdween uit zijn haar, kleren en gezicht. Blaise poetste de resten af op tafel. 'Heel erg bedankt menneer. Sorry voor de overlast.' Zei Olette. Hij knikte maar wat en liep weg. 'Oké dan!' Zei ze. 'Ik denk dat het veiliger is om me geen overwacht nieuws te geven als ik drink. We hebben allemaal wel gezien waarom.' Draco schoof een beetje op. 'Maar wat gaan we doen met dat verdwijnings gedoe van je?' 'We hebben afgesproken dat we hier verder over gaan op school.' Zei Draco. 'En dat bespreken jullie niet met mij erbij?!' Olette schoot in de lach en dronk de rest van haar boterbier op. 'Opdrinken jongens, we gaan verder de stad in!' Ze stond op en liep het café uit. Draco en Blaise dronken snel hun boterbier op en rende haar achterna.

Kudo? Reactie?