~Chapiter 9~

Ze gaf een kaart en het geld dat ze zouden krijgen. Zero keek naar hoeveel ze terug kregen. 'U heeft teveel gegeven.' De man lachtte. 'Nee hoor, door dat pasje heeft ze korting.' River bedankte de man en ging achterin zitten. 'Ik heb een kaart gekregen om korting te krijgen met vervoer onder anderen. Je snapt wel waarom neem ik aan...' Hij knikte. 'Waarom ga je naar het ziekenhuis?' Ze dacht na. 'Ik wil er naartoe. Ik wil daar trainen snap je.' 'Trainen? Waar heb jij nou training voor nodig?' Ze lachte. 'Mijn conditie was erger als ik dat niet deed. Die training help me om controle over mezelf te krijgen. Het is vooral de benen die ik moet trainen omdat die het eerst meestal worden aangetast. Wil je anders kijken hoe die training in elkaar zit?' Zero dacht na. Het was een goede kans om misschien wat te weten te komen over wat ze heeft dacht hij bij zichzelf. 'Is goed, maar ik moet eerst bellen.' River knikte. 'De training is best zwaar, maar ik doe het graag.' 'Hoezo?' Ze glimlachte. 'Ik wil niets van mezelf verliezen. Niet het lopen, niet de dingen die ik kan tekenen, niet mijn stem. Ik wil zo lang mogelijk mezelf kunnen zijn.' Hij knikte en keek uit het raam. 'Die stem mag van mij wel weg hoor.' River gaf hem een stomp. 'Gaan we nu gemeen doen?' Ze gaf een zucht. 'Waarom heb je eigenlijk zoveel interesse in wat er met me is?' Vroeg ze uiteindelijk. 'Ik ben niet harteloos hoor.' Ze knikte en pakte haar schetsboek. Ze tekende de hond die ook in de bus zat. Toen ze hem af had moesten ze uitstappen. 'Zero, we zijn er.' Ze trok aan zijn mouw en stond op.

Toen ze voor het ziekenhuis stonden ademde River diep in en uit en liep het gebouw in. Ze liep meteen naar de balie en wachtte geduldig af tot de vrouw klaar was met bellen. 'Hallo, wat kan ik voor jullie doen?' 'Zou ik naar dokter Mizuno mogen spreken?' Ze gaf een heel ander pasje. De vrouw deed iets op haar computer. 'Ik neem aan dat je weet waar zijn kamer is?' Ze knikte. 'Hij is over 20 minuten klaar. Ik heb hem doorgegeven dat je er bent.' River knikte en bedankte de vrouw. 'Ze kent niet eens.' Ze schudde haar hoofd. 'Ik ben hier niet vaak gekomen. Mijn vroegere dokter werkt in een heel ander ziekenhuis 50 kilometer verderop. Wil je alvast daar wachten of even in de winkel kijken?' 'Wachten.' River knikte en liep naar de lift. 'Eens kijken... 6e verdieping... ah daar is ie!' Ze drukte op het knoptje en de liftdeur sloot.
Ze kwamen op de juiste verdieping aan en ze gingen voor de juiste deur zitten. Zero zat twee plaatsen verderop. River bleef stil zitten. 'Ik kan nu bellen, mag ik jou belpas lenen?' River pakte haar belpas uit haar portemonnee en gaf die aan Zero die het uit haar hand pakte en weg liep.

Een kwartier later kwam Zero terug. Hij ging naast River zitten en gaf haar haar bel pas terug. 'Dankje.' Zei ze. Ze stopte haar belpas weer in haar tas en wachtte af. 'Ik snap nog steeds niet dat je terug naar het ziekenhuis wilt.' Ze hield haar schouders op. Even later kwamen er mensen uit het kantoor en kwam de dokter bij de deur staan. 'River, jij bent.' Ze knikte en liep het kantoor in. Zero bleef zitten. 'Jij mag ook wel komen hoor jongen, of hoor je niet bij haar?' Zero stond op en liep ook het kantoor in. 'Kan ik iets voor je doen River?' Ze knikte. 'Zou ik deze week mogen doorbrengen in het ziekenhuis?' Hij keek haar verbaasd aan. 'En waarom wil je dat zo plots?' ze hield haar schouders op. 'Ik ben zo terug.' Zuchtte dokter Mizuno. Hij stond op en liep het kantoor uit. 'Wat ga je doen als je niet traint?' Ze pakte haar tekenblok. 'Ik denk dat wat ik in mijn hand heb wel genoeg verteld?' Zero rolde met zijn ogen en stond op. 'Niet gaan.' Zei River met een kleine stem. Zero keek haar aan en zuchtte. 'Best.' Hij ging weer zitten.