De quiz zonder naam (JB) 14

Iedereen geeft me een hand en kijkt me even aan. Ik kijk niemand aan en doe alsof ik niks heb gezien. Ik voel me best kut dat het zo moest eindigen we hbben het niet goed kunnen maken. Ik denk steeds weer opnieuw aan hoe me vader is aan gereden en hoe hij op de grond lag. De beelden blijven terug komen.
Tijdens de dienstweet effe niet hoe ik het anders moet noemen. Ik wou ook wat voorlezen en ik sta op als ik me naam hoor.



"Mijn vader was misschien soms een aparte man maar hij wist vaak hoe hij mij liefde moest geven. De laatste dagen gingen slecht tussen ons. We hadden vaak ruzie. En iedereen wenst wel eens wat dat er iets gebeurt. Maar dit had ik niet zo gewild mijn vader was aardig sociaal en vooral een liefde gevende man. Hij leerde me veel en was trots op zijn werk mijn broer en op mij. Soms stond mijn kleding hem niet aan maar hij zei niks erover. Ik vind het jammer dat ik geen sorry tegen me vader heb kunnen zeggen en dat hij misschien wel met een schuld gevoel is gestorven. Nu kan ik alleen maar huilen en tegen mijn vader zeggen Rust in Peace."