He isn't good enough for you

"Charlotte en ik zijn niet meer samen." Hij stopt met zijn haren te drogen met de handdoek om mijn reactie te pijlen. "Oei, euhm... het spijt me." Hij kijkt me verward aan. "Wat spijt je?" Ik kijk hem aan. "Je kan niet ontkennen dat het aan mij ligt. Ik bedoel, door een foto van jou en mij in de boekjes dacht ze dat wij samen waren. Ik eiste je teveel op." Ik ga naar de keuken en begin warme chocomelk te maken. "Hopelijk lust je warme chocomelk, daar warm je van op." Paul komt achter mij staan. "Je moet niet zo een schuldgevoel hebben, ik heb het uitgemaakt." Verbaasd kijk ik naar achter. "Ze werd te opdringerig en ze wou dat ik je nooit meer zag enzo. Ik zag dat niet echt zitten want je bent een deel van Boys like girls geworden, ookal speel je niet in onze band. Een leven zonder jou is nog onmogelijk in te beelden." Is dit een droom? Ik loop helemaal rood aan en richt me terug op de chocomelk.

"Hier, daar zal je ook van opwarmen." Ik reik hem de tas aan. "Pas op het is nog...." maar ik ben te laat, Paul heeft zijn tong verbrand aan de chocomelk. "...warm." lacht hij. "Moet je geen andere kleren aandoen of gaan douchen?" vraag ik als zijn tas leeg is. Hij knikt. "Ik denk dat ik ga douchen... als je het niet erg vindt. Ik wil anders wel naar..." Ik schud mijn hoofd. "Jij slaapt hier, dan ben ik tenminste zeker dat je een plek hebt om te slapen."Hij staat op, ik leid hem mee naar de badkamer en geef hem al het nodige om te douchen.

Om half 10 komt hij naar beneden... in boxer. "Wil je gaan slapen?" vraag ik verbaasd. "Ja, weet jij wel goed om welk uur ik vertrokken ben in Boston om jou te kunnen zien voor je ging slapen?" Ik schud mijn hoofd. "Ik wist niet eens dat je dat wou doen. Hoe kan ik het dan weten? Maar waarom sta je hier beneden dan? Je mag in de logeerkamer liggen hoor of als je liever niet alleen ligt mag je bij mij in het bed." Hij kijkt me verbaasd aan. "Ik zal me wel in de logeerkamer leggen." Ik voel me nogal beledigd en blijkbaar valt dat te zien op mijn gezicht. "Neem het niet zo persoonlijk op, ik bedoel gewoon, je ouders gaan me denk ik niet graag met jou in één bed zien liggen." Hij kijkt me afwachtend aan. "Ga dan maar hè" zeg ik dan maar, nog steeds een beetje beledigd. "Waar is de logeerkamer?" Ik sta op en hij volgt me naar de kamer. 'Who said that it's better to have loved and lost?' blijft maar steeds door mijn hoofd spoken. 'Ik, want door hem te verliezen weet ik dat ik niet van hem mag/wil/moet houden.' denk ik erbij. Uiteindelijk ga ik ook maar slapen.

De volgende ochtend zitten mijn ouders aan tafel te ontbijten als ik beneden kom. "Moeten jullie niet gaan werken ofzo?" Mijn ouders kijken me dom aan. "Het is zaterdag en jij bent met het verkeerde been uit bed gestapt. Hoe is het met Paul?" vraagt mijn vader. "Zijn jullie in de logeerkamer geweest?" vraag ik verbaasd. "Nee, hoezo? Ligt hij daar? Waarom ligt hij niet bij jou?" vraagt mijn vader opnieuw. "Omdat hij niet goed genoeg is voor haar." antwoordt mijn moeder hem. "Sorry?" Is het hier een spelletje me zoveel mogelijk beledigen ofzo? "Die jongen is niet goed voor jou, daarbij woont hij nog helemaal aan de andere kant van de wereld. En hij was niet eens op de luchthaven toen we vertrokken." Mijn moeder heeft misschien een punt, dat laatste heb ik niet echt aanvaard van hem. 'I wish that I had never loved at all' en het is waar, ik had nooit verliefd moeten worden op Paul. "Waarom ligt hij nu niet bij jou in bed? Dat is toch veel leuker, dan kunnen jullie opblijven tot de vroege uurtjes, babbelen en onnozel doen. Jullie zijn zo lief samen." Zegt hij dat nu echt? Vindt hij ons lief? "We gaan nooit samen zijn want hij ziet me gewoon als EEN vriendin. En sinds kort zie ik hem maar gewoon als EEN vriend." verduidelijk ik mijn vader. "Jullie wisten dat hij gin komen, is het niet?" Mijn vader lacht en knikt, mijn moeder kijkt een beetje boos en knikt ook. "Waarom laat je hem komen als je hem toch niet kan uitstaan?" vraag ik, vooral gericht naar mijn moeder. "Omdat je vader me de oren van mijn lijf gezaagd heeft om hem toch te laten komen." mijn moeder lijkt behoorlijk geïriteerd. Ik begin te eten en ga direct daarna naar boven om me klaar te maken.

Ik zap van de ene zender naar de andere maar er is niets op, dan maar op de computer gaan. Ik zit een beetje te surfen maar al gauw ben ik dat ook meer dan zat. Ik hoor mijn moeder in de keuken beginnen aan het eten en kijk eens hoe laat het is, dan pas merk ik dat het al 13.23 uur is. Tijd voor Paul om op te staan dus. Ik ga naar de logeerkamer en maak Paul wakker. "Komaan Paul, het is bijna half 2, nu moet je echt opstaan." zeg ik in het Engels. "Nee, nog eventjes." Hij draait zich nog eens en ligt al weer te slapen. "Slaapkop" mompel ik nog in het Nederlands en ga de kamer uit. Dan maar liggen niets te doen in de zetel zeker. Als ik beneden kom is de tafel gedekt en zitten mijn ouders opnieuw aan tafel. Ik ga ook aan tafel zitten en wil beginnen eten. "Waar is Paul?" vragen mijn ouders in koor. "In de logeerkamer." antwoord ik eerlijk. "En wat is hij daar aan het doen?" vraagt mijn moeder. "Iets waarmee hij al sinds gisteravond bezig is, volgens mij is het zijn favoriete bezigheid als hij weet dat er iets mis is. Hoe noemt dat ook alweer... Ik kan er echt niet opkomen... volgens mij begint het met een s." zeg ik sarcastisch. "Je bedoeld dus slapen veronderstel ik." Mijn moeder is blijkbaar nog steeds geïriteerd en daar ga ik nu eens goed gebruik van maken om haar nog meer te irriteren. "Ja, ik weet het! Het is slapen." zeg ik alsof het me ineens te binnen schoot. "Ga hem dan maar wakker maken." pikt mijn moeder erop in. "Dat heb ik al geprobeerd en weet je wat, het resultaat was dat hij zich draaide en voort sliep. Ik ga niet nog eens hem gaan wakker maken." Mijn moeder staat boos op. "Wat ga je doen?" vraag ik toch wel verbaasd. "Ik ga die luierik eens wakker maken, als hij denkt dat hij hier alleen maar moet komen om jouw leven nog een beetje erger te maken dan het al is zonder hem en dan nog eens slapen tot na de middag is hij wel mis hoor." Ze gaat naar boven en even later horen we Paul roepen. Ik ben nog nooit zo snel boven geweest en merk dan dat mijn moeder een halve emmer water over hem heeft leeggemaakt. "Waar was dat goed voor? Bent u gek?!" Paul is er nog niet van bekomen. "Had je maar niet zo lang moeten slapen. Je bent niet hier om te slapen tot in de namiddag. Je bent hier om het goed te maken met mijn dochter. Weet je nog?" reageert mijn moeder. "Ik heb het toch weer verknald gisteren, wat maakt het uit. Ik zoek vandaag nog een vliegtuig om terug te gaan naar Amerika. U heeft een geweldige dochter maar ik ben niet goed genoeg voor haar. Ik doe altijd alles mis. I wish that I had never loved at all." zegt hij.