Telling everything to my friends

Als ik thuis aankom maak ik direct mijn koffers leeg en val uitgeput in slaap. De volgende dag word ik wakker door mijn gsm die afgaat

"Hallo" vraag ik een beetje verward. "Lizzy, ik hier, hoe was je vakantie? We willen alles erover horen." Dat is mijn vriendin, Griet. "Wat dacht je ervan als we afspraken, dan kan ik alles in geuren en kleuren vertellen." Eigenlijk heb ik er totaal geen zin in want ik ben nog steeds moe. "Goed idee, ik zal Fien en Caroline verwittigen." lacht ze. "Ok, tot straks, 14 uur aan de Coolcat?" vraag ik. "Ok, tot dan." zegt Griet enthousiast en ze legt af.

We zijn ondertussen al 15 uur en ik heb alles al verteld maar Griet, Fien en Caroline blijven maar doorvragen over de jongens en dan vooral over Paul. Ik beantwoord al hun vragen en besluit dan maar hen mee binnen te nemen zodat ik hen alles kan laten zien wat ik gekregen heb, ook de kaart. Pas als ik ze opnieuw open doe om nog eens te lezen wat ze geschreven heb valt me op dat er op de hoofden van Winnie the Pooh, Tijgetje, Knorretje en meneer Konijn de hoofden plakken van Martin, John, Paul en Bryan. Spontaan begin ik te lachen. Mijn vriendinnen kijken me vreemd aan. Ik laat hen de kaart zien en ook zij beginnen te lachen. "Misschien heb je mail, ga eens kijken." bedenkt Caroline. Ik zet snel mijn computer op en check mijn mails. Ik heb een mail ontvangen van hun.

Hey Lizzy

Alles goed daar? Met ons gaat het redelijk goed, we missen je nu al. Je was nog maar net weg of het leek alsof er iets was dat niet klopte. Hopelijk zien we je snel terug want ookal ging het niet goed van in het begin, je bent een speciaal meisje voor ons.

Groetjes van ons allemaal
Bryan, Paul, John en Martin

Ik antwoord op de mail dat ik hun ook mis en dat alles goed is. Daarna gaan we naar het centrum gaan shoppen. Al gauw begint het te regenen dus gaan we naar huis

Als ik thuiskom zeggen mijn ouders me gedag en vertrekken naar een restaurant... zonder mij. Ik maak het mezelf gemakkelijk en ga languit in de zetel liggen tv kijken. Plots gaat de bel. Benieuwd naar wie er voor de deur staat open ik de deur een klein beetje. Verbaasd open ik ze helemaal als ik merk dat het Paul is. "Paul? Wat doe jij hier? Hoor jij niet in Amerika te zitten? Bij Charlotte?" Hij schudt zijn hoofd. "Martin en ik hebben de avond voor je vertrok ruzie gemaakt. Het ging.." ik ondebreek hem. "Ik weet het wel, jullie maakten ruzie over mij." Het is even stil. "Het is slecht weer hè?" knoopt Paul een gesprek aan. Ik knik gewoon en weer volgt een lange stilte. "Ik ga dan maar weer. Tot de volgende keer." Hij stapt weg. Eerst twijfel ik nog maar dan "Wacht..." HIj draait zich om. "Wil je misschien even binnen komen?" Paul knikt. Pas als hij binnen is valt me op hoe nat hij is. "Wil je misschien even douchen of een handdoek ofzo?"Hij knikt. "Een handdoek is goed, ik douche wel in het hotel." Ik ga snel boven een handdoek halen. "Als je wil kan je hier ook wel overnachten...als je wil natuurlijk." Hij kijkt op. "Weet je het zeker?" vraagt hij twijfelachtig terwijl hij de handdoek aanneemt. "Anders zou ik het toch niet voorstellen." Er verschijnt een klein lachje op zijn gezicht en hij begint zijn haar wat te drogen.