Heels over head (Ed Minton) 9

We love eachother really much
We zitten ondertussen al een paar uur in de auto en al mijn pogingen om erachter te komen waar we nu precies naartoe rijden mislukten. "Komaan, nu wil ik het echt wel weten hoor." Het begint me aardig te vervelen dat hij niets lost. "Ah, we zijn er." Als ik door het raam kijk zie ik een immens groot hotel. "Want hier gaan wij veel mensen gelukkig maken ja." reageer ik sarcastisch. "Weetje, we moeten daar iemand gaan bezoeken. Kom nu maar gewoon mee." Ik volg hem naar binnen en hij laat me in de gang wachten terwijl hij naar de receptie gaat. "Kom, het is kamer 435." Ik volg hem naar de kamer. Hij klopt aan en na een paar minuten komt er iemand open doen. Is dat nu wie ik denk dat het is? Het is Ed. "Momentje, ik moet even met Ruben praten." Ik trek Ruben mee tot op het einde van de gang. "Mensen blij maken?" Hij knikt. "Ja, want als wij hier weg zijn dan zijn jij en Ed gelukkig. Als wij hier weg zijn, dan zijn jullie samen. Let maar op mijn woorden. En begin nu niet dat het niet kan want je weet goed genoeg dat je verliefd bent op Ed." Ik kan er niets meer tegen inbrengen en we gaan terug naar Ed. "Jullie gaan het uitpraten en haal het niet in jullie hoofd weg te lopen hè." zegt Ruben streng. Ruben gaat weg met de rest van Elliot Minor en wij blijven alleen achter. Het gesprek komt niet echt op gang dus besluit ik maar het woord te nemen. "Ik heb het interview gezien." Ed die de hele tijd maar naar de grond staarde kijkt nu op. "Dus je hebt alles gehoord?" vraagt hij. "Ja, helemaal. En het was echt super lief. Ik heb het liedje wel niet gehoord maar hoe je alles verwoorde was echt lief." We kijken elkaar aan. "Maar...hou...hou jij...ook...hou jij ook van mij?" stottert hij. "Ja, en heel veel zelfs. Maar dan moeten we wel een oplossing zoeken voor de afstand tussen ons en we zien elkaar maar 1 keer per jaar voor anderhalve maand als jullie niet op tour zijn." We proberen samen een idee uit te vissen maar kunnen er maar niet op komen. "Ik denk dat we er maar vrede mee moeten nemen hoe het allemaal zal komen." besluit hij uiteindelijk.
We gaan op het bed liggen en babbelen de hele tijd terwijl ik in zijn armen lig. Ineens doet hij zijn armen van rond mij en begint me te kussen. Maar zoals gewoonlijk wordt zo'n moment verstoord door je broer/medebandleden die binnenkomen zonder te kloppen. "Byebye romantisch moment." zegt Ed geïrriteerd terwijl hij van me afgaat en we allebei rechtop het bed gaan zitten. "We wouden jullie wel langer de tijd geven maar het probleem was de manager. We moeten soundcheck doen enzo." legt Dan uit. "Wij moeten trouwens ook weer naar huis gaan Elien." Ik kijk hem aan met een blik van moet-dat-nu-echt? maar het enige wat ik terug krijg is een blik die zegt ja-het-moet. Met tegenzin loop ik achter mijn broer aan na een lange tongzoen aan Ed gegeven te hebben en een knuffel aan de rest.Na een lange autorit komen we eindelijk weer thuis. We gaan beide direct naar onze kamer en slapen uit.

Vandaag is de dag dat ik terug moet naar België, ik heb er zoals gewoonlijk geen zin in om afscheid te nemen van mijn broer. Als ze op de luchthaven omroepen dat mijn vliegtuig gaat vertrekken geef ik hem nog een knuffel en vertrek dan met tegenzin naar mijn vliegtuig.

Aangekomen in België staan mijn vriendinnen en ouders me op te wachten. "En hoe was je vakantie?" vraagt mijn moeder. "Goed, we hebben veel samen gedaan. Ik heb nog nooit zo'n leuke en bewogen vakantie gehad. Ik heb Elliot Minor leren kennen, heb Ruben zijn nieuwe buren leren kennen. Echt er is veel gebeurd." vertel ik blij. "En het belangrijkste van haar hele vakantie is dat Ed Minton verliefd is op haar." Ik wordt rood en mijn vriendinnen en ouders beginnen te lachen. Wat staat mij nog allemaal te wachten? bedenk ik me als mijn vriendinnen me meesleuren naar de auto en me beginnen uitvragen.

Mijn ouders hebben besloten dat Ed mag langskomen met Kerst, mijn verjaardag, en in al de vakanties. Ed was daar natuurlijk heel blij mee, net als ik. We gaan nog mooie jaren tegemoet, daar ben ik zeker van.






Zo dat was het einde van deze serie. Bedankt voor het maken.