Heels over head (Ed minton) 7

Why don't you listen so we can start it over?
Ik ga naast Ed zitten en slaag mijn armen rond hem. "Ik had het je eerder moeten vertellen en ik mocht niet zo uitvliegen tegen je. Het spijt me." Ed kijkt me aan. "Het is ok, ik denk dat ik maar beter naar huis kan." zegt hij terwijl hij recht staat en zijn jas aandoet. "We kunnen toch nog iets samen doen, we hebben nog bijna een hele maand tijd." Maar Ed schudt zijn hoofd. "Dat hebben we niet, binnen 3 dagen vertrekken we op tour en komen maar binnen 5 maand terug. We zien elkaar nooit meer terug." zegt hij teleurgesteld en loopt de deur uit. "Waar woon je? Zal ik even met je meelopen?" probeer ik nog maar Ed loopt zonder zich nog om te draaien of iets te zeggen gewoon weg.

Ik ga terug naar binnen en laat me inde zetel vallen. Ik kan mezelf weldood slaan. Waarom heb ik het hem niet eerder vertelt? "En is het een beetje uitgepraat?" Ik ontwaak uit mijn gedachten en schudt mijn hoofd. "Hij is weg gegaan en weet je, hij komt niet meer terug. Over 3 dagen vertrekken ze op tour en komen maar binnen 5 maand terug. De oonclusie? Dit was de laatste dag dat ik nog tegen hem gebabbeld heb." Ik wil opstaan en naar boven lopen maar Ruben houdt me tegen en neemt me in zijn armen. "Ik kan misschien nog wel iets regelen." Hij grijnst. Ik kijk hem vragend aan. "Ik moet even weg. Ik ben zo terug." Hij laat me los en loopt naar buiten. Ik wil weten waar hij naartoe is en volg hem op afstand. Na 5 minuten belt hij aan bij een huis. De deur gaat open, als ik goed kijk zie ik dat het Ali is. Kent hij Ali? Ruben stapt binnen en net als Ali bijna de deur dicht heeft merkt hij me op. Ik stap vlug terug naar huis maar waar ik voor vreesde gebeurde. "Jij bent Elien is het niet?" Ali is me achterna gekomen en houdt me tegen. "Ja, problemen mee?" vraag ik bot. "Jij bent er ook eentje met pit zeg. Kom gewoon mee. Jij en Ed moeten het echt wel uitpraten. Je wil gewoon niet weten hoe hij daar nu in de zetel zit." "Moet ik nu een schuldgevoel krijgen ofzo? Misschien heeft hij het niet gezegd maar ik heb wel een poging gedaan om dit uit te praten. Hij is weg gelopen. Had het van mij afgehangen dan zaten we het nu nog steeds uit te praten of hadden we het al bijgelegd maar weglopen leek hem blijkbaar een betere oplossing!" Nu begin ik echt wel kwaad te worden.Het lijkt wel alsof ik de schuldige ben. "Kom je nu mee? Dan kun je het uitpraten. Veel kans om weg te lopen heeft hij toch niet. Kom gewoon mee." Ali kijkt me smekend aan. "Anders hebben we niets aan hem op de tour." probeert hij. Ik ga dan maar mee en even later zitten we allemaal in de zetel.

"Ed? Kunnen we eens even praten?" Ed zegt of doet niets. "Waarom maken we niet gewoon het beste van de 3 dagen die er nog komen? Als we elkaar hierna toch niet meer zien kunnen we er maar beter het beste van maken." Ed reageert nog steeds niet. "Ok dan, ik heb mijn best gedaan. Ik ben terug naar huis. Ik heb 2 pogingen gedaan om het terug een beetje goed te krijgen maar je geeft er niet om. Ik ben hier weg." Ik geef iedereen behalve Ed een kus en ga dan weg.