Heels over head (Ed minton) 5

Do you come home?
Na een tijdje dansen heb ik het wel gehad en ga iets drinken. Als mijn drinken op is ga ik terug de dansvloer op en zoek Jesse. Na even zoeken zie ik hem dan toch, net op het moment dat ik bij hem kom, zie ik hem naar een meisje gaan. Hij begint te flirten met haar en geeft niet meer om mij. Als ik nu zou weg gaan heeft niemand het door. Ik ben er behoorlijk kwaad om en ga gewoon ergens op een stoel zitten met een gezicht dat op onweer staat. Ineens komt er iemand naast mij zitten met net dezelfde uitdrukking op zijn gezicht. "Is jouw vriendje ook met iemand aan het flirten?" vraagt hij. "Wel, hij is mijn vriendje niet maar hij is wel degene waarvoor ik naar dit stomme gala kom. Ik ben single en ik ben er blij om dat hij mijn vriendje niet is." antwoord ik hem. "Is jouw vriendin dan met iemand aan het flirten?" vraag ik om het gesprek een beetje op gang te houden."Ja, zie je die jongen en dat meisje daar in de hoek?" Ik kijk en zie daar Jesse met het meisje. "Ja, is dat jouw vriendin?" Hij knikt eens en kijkt dan naar de grond. "Weetje, anders amuseren wij ons onder ons twee en laten we hun gewoon doen." stel ik voor na een lange stilte. "Goed idee." Hij springt recht en trekt me mee de dansvloer op.

Net als er een echt dansnummer bezig is stopt hij ineens met dansen. "Wat is er?" vraag ik verbaasd. "Ik denk dat ik vanaf nu ook kan zeggen dat ik single ben. Even iets gaan doen." zegt hij vlug en stapt weg. Fijn, dat is nu al de tweede keer deze avond dat iemand me laat staan. Ik ga weer zitten op de stoel van daarnet en staar kwaad voor me uit. "Hee, wat scheelt er?" Het is Ruben die bezorgd naast mij komt zitten samen met Jill. "De tweede keer deze avond laat iemand mij zitten. Fijn hoor." reageer ik sarcastisch. "Bedoel je dat Jesse je heeft laten staan voor dat meisje waar hij bijstaat?" komt Jill in het gesprek tussen. Ik draai me om en zie Jesse en het meisje met de jongen waarmee ik danstte. "Ja, en die jongen die erbij staat, daarmee was ik net aan het dansen, laat die mij ook ineens staan." Ik kruis mijn armen en kijk naar de grond. "Volgens mij is die jongen het gaan uitmaken met zijn vriendin ofzo omdat Jesse ermee stond te flirten. Hij komt nu hierheen. Maar als ik je één raad mag geven, val niet voor Jesse, hij houdt het nooit lang uit. Mijn broertje houdt van flirten." adviseert Jill me. "Bedankt." Ineens tikt er iemand op mijn schouder. "Ga je even mee naar buiten?" vraagt de jongen. Ik doe teken naar Ruben en Jill dat ik even met hem mee ben en verdwijn samen met de jongen naar buiten.

"Sorry dat ik je alleen liet, maar mijn vriendin was die jongen aan het kussen dus moest ik er wel even naartoe. Ik heb het uitgemaakt."zegt hij triest. "Oh, het spijt me." Hij kijkt me aan. OMG, nu pas heb ik door met wie ik hier sta te praten. "Wat scheelt er? Je kijkt ineens zo raar" "Ben jij soms Ed Minton?" De jongen kijkt me half geschrokken aan. "Euhm, ja dat ben ik. Ga je nu gillen?" Ik zou het kunnen doen en moet veel moeite doen om het niet te doen, dat geef ik eerlijk toe. "Wel, ik zou het kunnen doen, maar dat zou niet leuk zijn voor jou." Hij lijkt ineens opgelucht. "Mag ik nu jouw naam weten?" Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Ik kan mezelf wel slaan. "Ik ben Elien." Hij lacht eens. "Wel Elien, misschien kunnen we maar beter naar binnen gaan en ons eens goed amuseren." Daar moet ik niet lang over nadenken, een hele avond met Ed Minton dat zie ik wel zitten. We gaan naar binnen en amuseren ons nog tot de vroege uurtjes.

"Elien, we gaan naar huis." komt mijn broer me melden. "Spijtig, bedankt voor de leuke avond. Ik zal hem nog lang herinneren." Ik lach eens. "Ruben?" vraag ik op mijn liefste toon en met het schattigste gezicht ooit. "Jij gaat me iets vragen waarop ik geen neen kan zeggen." Ik knipper een paar keer met mijn ogen. "Ja, het is al goed, hij mag mee naar huis als hij wil." Ik vlieg Ruben om zijn nek en ga dan naar Ed. "Wil, je anders niet mee tot bij mij thuis, je mag blijven slapen, als je wil natuurlijk." Ed denkt eens na en knikt dan uiteindelijk.

Na een kwartiertje later zijn we thuis. Ed en ik gaan direct naar mijn kamer en babbelen nog over vanalles. Het lijkt ondertussen wel alsof we elkaar al langer kende maar al lange tijd niet meer zagen.