Heels over head (Ed minton) 2

Welcome
Dat zijn de buurjongen en het buurmeisje
We zijn ondertussen al de hele tijd aan het lachen en gek doen. Maar we zitten ineens aan het raam geplakt als we ineens een vrachtwagen de straat zien inrijden en naast ons stopt. In grote letters staat erop geschreven: VERHUISWAGEN. "De nieuwe buren zijn er!" roept Ruben uitbundig. "Oh kijk, het is een koppel met een dochter en een zoon." merk ik op. "Dat meisje mag hier anders wel eens langskomen." lacht Ruben. "Veel anders had ik van jou ook niet verwacht" zeg ik droog. "Gaan we morgen anders eens langs hun. Dan leren we ze kennen." stelt mijn broer voor. "Ja, wie weet klikt het wel en heb je EINDELIJK een lief. Met de nadruk op eindelijk hè" lach ik. Ruben kijkt me met een dom gezicht aan. "Wie weet heb jij ook nog geen vriendje op je 25e." Hij lijkt een beetje op zijn tenen getrapt dus besluit ik maar te zwijgen. "Die jongen lijkt me eigenlijk wel iets voor jou" zegt hij na een tijdje. "Misschien, we zullen morgen wel zien."

We zetten een film op en gaan daarna slapen. De volgende ochtend word ik rond 11 uur wakker door geklop op mijn deur. Mijn broer komt met een schotel mijn kamer binnen. "Oh, hoe lief. Dat had je echt niet moeten doen" bedank ik hem als ik zie dat het een ontbijtje is. "Je bent de geweldigste broer ooit." Ik begin te eten. "Waar heb ik dat eigenlijk aan verdiend?" Ik ben wel benieuwd wat hij gaat antwoorden. "Ten eerste, je bent mijn kleine zusje. Ten tweede, ik zie je maar één keer op het jaar voor twee en een halve maand. Ten derde, je mag ook wel eens verwend worden." Ik geef hem een kus en als ik gedaan heb met eten duw ik het plateau in zijn handen en duw hem mijn kamer uit.

Even later kom ik helemaal opgemaakt beneden. "Zullen we eens gaan kijken bij de buren?" Ik knik en we vertrekken. De jongen doet open en lacht vriendelijk. "Hallo, wij zijn Ruben en Elien. We wonen hiernaast. Heb je vandaag iets te doen?" stelt Ruben ons voor. "Wel, ik dacht vandaag mijn kamer nog verder in te richten, maar dat kan anders wel een dagje wachten hoor. Ik ben trouwens Jesse." stelt hij zich voor. "Vraag je zus anders ook maar mee, als ze wil tenminste." Ik kijk hem hoopvol aan. "Ik zal het haar gaan vragen. Kom anders maar binnen, let niet te veel op de rommel." lacht hij. We gaan de gang binnen en zien overal dozen staan. "Kunnen we anders een handje helpen?" vraag ik aan Jesse. "Oh, dat hoeft niet hoor. We doen het zelf wel. Maar ik ga even mijn zus halen." Hij verdwijnt naar boven. Vijf minuten later staat hij opnieuw beneden met een meisje. "Hallo, ik ben Jill." stelt ze zich voor. "Ik ben Elien en dit is mijn broer Ruben" stel ik ons voor. "We dachten jullie anders even mee de stad in te nemen zodat jullie het hier leren kennen." vervolgt mijn broer. "Oh dat is heel lief, maar mijn kamer moet nog helemaal ingericht worden. Ik ben op het moment bezig met mijn bed ineen te zetten maar het vlot eigenlijk niet echt. Kan jij anders even kijken Jesse?" verklaart ze ons. "Ik ga daar nu mijn tijd niet insteken vraag het maar aan ons vader. Hij zal dat wel doen. Ik heb nog werk genoeg met mijn kamer." Ruben vind het blijkbaar nogal boertig van Jesse om zo te reageren. "Zal ik anders even kijken?" stelt hij voor als een echte gentleman. "We gingen toch de stad in?" reageert Jesse verontwaardigd. "Anders gaan wij wel de stad in en dan helpt Ruben je zus wel." stel ik voor, dan hebben ze allebei hun zin. "Ok. Goed idee" knipoogt hij naar mij en samen vertrekken we naar de stad.

In het begin kan ik hem nog wel het één en ander tonen maar al snel wordt mij duidelijk dat er sinds vorig jaar al veel veranderd is. Na een tijdje zoeken we samen de weg terug maar vinden het niet zo goed meer. "Wat nu? De winkels zijn ondertussen al gesloten en een café ga ik heus niet binnen om de weg te vragen hoor." vraag ik aan Jesse. "We vinden het wel. Vertrouw me nu maar gewoon." probeert hij me gerust te stellen.