Heels over head (Ed Minton)

See you later!!
Je hebt samen met je vriendinnen afgesproken een hele dag samen te spenderen. Morgen vertrek je naar Engeland. Je vriendinnen hebben de laatste weken zitten zeuren om eens een foto te laten zien van je broer. Je hebt dan maar besloten van eens een foto te laten zien. Als je vriendinnen de foto zien zijn ze helemaal wild. Ze vinden hem echt wel knap en willen hem ontmoeten. "Toe, laat ons toch meegaan naar Engeland. Dan leert hij ons ook eens kennen." zaagt Evy de hele tijd door. "Ik kan jullie helemaal niet meenemen. Ten eerste is er toch geen plaats op het vliegtuig en ten tweede ik wil het niet, niet dat ik niet met jullie op vakantie wil, versta me niet verkeerd, maar het is de enige tijd dat ik kan doorbrengen met mijn broer en als jullie meegaan schiet er nog weinig over van al die tijd." biecht ik op. "We snappen het wel. Amuseer je maar goed. We zullen je broer ooit wel eens te zien krijgen." stelt Melissa mij gerust. "Bedankt. Maar nu moet ik wel naar huis, morgen vertrek ik." Ik geef hen nog allemaal een kus en vertrek naar huis. Ik maak mijn koffer en kruip al vroeg onder de wol. Ik moet heel vroeg opstaan om mijn vliegtuig te halen.

De volgende ochtend sta ik met veel moeite op en haast me met klaar maken. Ik zie na een jaar eindelijk mijn broer nog eens. Als ik op de vlieghaven aankom hoor ik door de luidsprekers dat mijn vliegtuig een uur vertraging heeft. Er zit mij ook niets mee, denk ik bij mezelf. Ik neem een boekje uit mijn bagage en begin dat dan maar te lezen. Na een uur kunnen we dan eindelijk vertrekken.

Aangekomen in Engeland zoek ik naar mijn broer, ineens hoor ik van ergens tussen de mensen mijn naam. "Elien, hier zo, achter je." Ik draai me om maar zie niemand. Waarom moet ik ook weer zo klein zijn? Ik ga op mijn tippen staan en zoek. Dan zie ik hem eindelijk staan. Als ik bij hem ben krijg ik een dikke knuffel en kus. "Kom, weg uit die drukte, we gaan naar mij thuis." stelt hij voor. "Goed idee" lach ik. Hij neemt mijn koffer over en samen lopen we naar de auto. "Hoe is het hier in Engeland? Al een meisje gevonden?" vraag ik hem geïnteresseerd. "Alles gaat nog steeds hetzelfde gangetje en neen, ik heb nog steeds geen vriendin. Anders had je het wel al geweten hoor." lacht hij. "Ik heb nog thuis een paar vriendinnen lopen die je op foto zagen en veel interesse toonden. Ze vonden je zo knap dat ze mee wouden komen naar hier, maar dat heb ik hun uit het hoofd gepraat. Dit is een vakantie van ons twee en daar horen zij niet bij." Mijn broer kijkt me eerst serieus aan maar begint dan te lachen. "Wat? Het is toch waar." Ik probeer me serieus te houden maar als je mijn broer ziet lachen kan je sowieso niet serieus blijven. "Ja je hebt gelijk. Niemand komt erin tussen. Trouwens vandaag komen er nieuwe buren, misschien zit er wel een knap meisje voor mij en een knappe jongen voor jou bij." "Wie weet, we zullen wel zien."

We zijn bij zijn huis aangekomen. Het is een klein rijhuisje maar het is er echt gezellig. Als ik kon kiezen tussen het huis in België of dit huis dan blijf ik hier. "Wil je iets te drinken of te eten?" vraagt Ruben. "Ja, cola alsjeblieft." Ik loop de woonkamer in en zet de tv even aan. Ruben komt met twee glazen naar me toe en zet zich naast me. "En hoe is het in België? Is het niet te saai zonder mij?" grijnst hij. "Goh, ik verveel me er dood zonder jou. Ik kan niet meer zonder jou, alsjeblieft kom toch terug." zeg ik sarcastisch. "Ok, ik heb het begepen. Ik zet je terug op het eerste vliegtuig naar België" speelt hij mee. "Joepie, vreugdedansje" roep ik lachend. "Het is er wel leuk hoor, maar ik moet toegeven toen je nog bij ons woonde was het toch een heel stuk leuker. Niet dat ik niets heb aan mijn vriendinnen maar het is gewoon niet meer hetzelfde. Kan jij ook niet eens naar België komen?" antwoord ik eerlijk. "Ik kan misschien met kerst maar dat is niet zeker. Ik moet veel werken en ik heb niet veel vrije dagen." legt hij me uit. "Kom, gaan we iets doen. Ik wil er niet meer over praten. We maken er hier het beste van." stel ik voor. "Goed idee, wat dacht je van het winkelcentrum. Je bent dol op shoppen dus dat lijkt me wel een goed idee." stelt hij voor. "Goed idee"

Even later zijn we in het winkelcentrum en kopen echt veel. Ruben heeft 2 dezelfde kettingen gekocht. De ene voor hem en de andere voor mij, zo zijn we altijd bij elkaar. Ik trek hem bijna elke winkel en samen zoeken we de perfecte outfits. Ik hou van mijn broer, hij is niet alleen de liefste ter wereld, ookal heb ik er maar één, maar hij heeft ook nog eens gevoel voor mode en humor. Ik versta niet dat hij nog steeds geen vriendin heeft, daar moet echt eens verandering inkomen.