Don't leave me this way 6

nooooooooooo!! Tom!
"Mag ik haar de fles geven?" vraagt Bill hoopvol. "Tuurlijk, je hebt het recht dat te doen, je bent haar vader." Een lach tot achter zijn oren verschijnt op zijn gezicht terwijl hij Sofie opneemt en haar de fles geeft. Vertederd kijk ik toe. Als Bill haar terug in haar bedje heeft gelegd kijkt hij me aan. "Even een vraagje voor de zekerheid. We zijn nu toch wel weer samen hè?" vraagt hij terwijl hij rood aanloopt. "Als het van mij afhangt zijn we samen." Een seconde later voel ik de lippen van de jongen waar ik de laatste 9 maand zo naar verlangt heb eindelijk terug op de mijne.

Net op dat moment komen de anderen terug binnen. Bill verschiet en haalt zijn lippen weg. "Eindelijk zijn jullie weer samen. We begonnen al te denken dat Christel nog zou gelijk krijgen." Bill kijkt hen aan met een blik van waar-hebben-jullie-het-nu-weer-over. "Ze dacht dat het nooit meer zou goedkomen tussen jullie. Ze is toen je hier de eerste keer was in tranen uitgebarsten en heeft wel 20 keer toen gezegd dat ze je kwijt was voor altijd." verklaart Tom. Bill draait zich naar mij "Ik kon het al lang niet meer aan om zonder jou de dag door te brengen maar ik dacht dat je boos zou worden als je me zag, daarom kwam ik niet. Tot even geleden had ik de moed niet om eens tot bij jou te komen. Toen ik hoorde dat Sofie was geboren wist ik dat ik zeker moest komen. We slaan er ons wel door, ik beloof je dat ik je nooit meer verlaat." Nog geen haar veranderd, Bill is nog steeds die lieve jongen van 9 maanden terug.

Na een paar dagen mag ik het ziekenhuis verlaten. Bill is mijn koffer aan het maken terwijl ik Sofie klaar maak om te vertrekken. Ze is super schattig.

Sofie is 5 maand oud, vandaag gaan we naar het park een wandeling maken. Bill en ik zitten in het gras met Sofie te spelen. Tom, Georg en Gustav komen aangelopen en roepen en lachen de hele tijd. De rust die er tot een minuut geleden was is helemaal verdwenen.

Tom neemt Sofie van ons weg en speelt met haar vliegtuigje, je weet wel, dat hij haar in de lucht houdt en zo het park een beetje doorloopt. Maar dan gebeurt iets waarvan ik nooit gedacht had dat het zou gebeuren. Tom struikelt over zijn eigen voeten en valt met Sofie op de grond. Hoe snel ik erbij sta weet ik niet maar ik ben bang, bang Sofie te verliezen.