Chapter 19: Eartquake

"B-B-B-Bij mij in de kamer!!!" zei ik met een knalrode kop. "Dat is het plan ja. Zo kunnen we je optimaal beschermen tot je zelf sterk genoeg bent. Natuurlijk zal er een gordijn hangen om de kamer in twee delen te splitsen." zei hij. "Wat is er?" vroeg hij. Ik was zowat van mijn bed gevallen van de gedachte alleen al. "N-Niks hoor!" zei ik. "Ah! Ik herinner me net wat." zei ik. "Wat dan?" vroeg Kaname. "Ik heb eergisteren een brief gekregen met een ketting erin. Ik wou hem meenemen naar de volgende training maar misschien is het handiger om het nu te zeggen. "zei ik. "Hoe ziet die ketting eruit?" vroeg Kaname. "Hmmm, dat is lastig uit te leggen. Heb je papier? Dan kan ik het voor je tekenen." zei ik. "Nee maar je kunt de ketting meenemen naar de volgende training. Wie stuurde je die brief?" vroeg Kaname. "Geen idee, er stond geen afzender op." zei ik. "Des te meer de reden om voorzichtig te zijn." zei Kaname.

Opeens begon alles te trillen en schudden. "W-Wat?! Een aardbeving?!" schreeuwde ik en klampte me aan mijn bed vast en gilde. "Ribbon? Wat is er?" vroeg Kaname. "Ik heb nog nooit een aardbeving meegemaakt! Ik ben bang!" schreeuwde ik met tranen in mijn ogen. "Rustig maar ik ben bij je." zei Kaname en sloeg zijn armen beschermend om mij heen. Het trillen stopte en alles werd weer rustig. "Ribbon!! Gaat alles goed?!!" schreeuwde mijn vader die opeens kwam binnenvallen en direct daarna flauwviel. " m-mijn kleine engeltje...............heeft me verlaten." mompelde hij. Ik werd knalrood en duwde Kaname van me af. Wat heeft mijn vader toch een geweldige timing.