Vijfenzestig|•|

Een week ging voorbij. Giada had me gestraft, letterlijk. Telkens als er iets verkeerds in mijn gedachten kwam beet ze me hard. Telkens als ik negatief dacht of haar was vergeten, en iets zei me dat ze dat nog wel even bleef doen. Jasper bleef “Het maakt niet uit.” zeggen als ik me weer verontschuldigde. Jasper was Carlisle eeuwig dankbaar dat hij mij had opgevrolijkt, ook al wist hij nog steeds niet wat hij had gezegd. Emmett probeerde zo min mogelijk opmerkingen naar mij te sturen, omdat hij het had beloofd aan iedereen en omdat Rosalie hem anders een tik gaf. Jasper is de laatste tijd stiller dan normaal, misschien heb ik iets fouts gedaan? Meteen schoot ik omhoog en gromde ik hard naar Giada. ‘Kap daar eens mee!’ siste ik boos. Ze had weer in mijn arm gebeten. Nee. zei ze eigenwijs. ‘Dan ga ik wel weg.’ ze zei niets en liet me weglopen. Ik stapte het huis in en vond Jasper, zoals gewoonlijk, op de bank. Hij keek op en glimlachte. Telkens smolt ik als hij glimlachte. Ik ging naast hem zitten op de bank en drukte een kus op zijn wang. Meteen stond hij op en trok me omhoog. Nieuwsgierig keek ik hem aan. ‘Wat gaan we doen?’ vroeg ik toen hij me nar buiten begeleide. ‘Jagen.’ Ik grinnikte. ‘Dan hoef je me niet mee te trekken.’ Ik pakte zijn hand vast en wou gaan rennen, maar Jasper hield me tegen. ‘We hebben de hele dag, geen haast.’ Ik glimlachte en knikte. Ik pakte zijn arm vast door mijn armen erom heen te slaan. Hij drukte een kus op mijn haar en we liepen rustig door. Dit vond ik leuker dan jagen, maar jagen moest toch wel gebeuren. Na een tijdje lopen stopte Jasper. Verbaasd keek ik hem aan, maar hij keek naar voren met een glimlach. Voor ons zat Giada met een grote strik om haar nek. Ik liet Jasper los en liep naar haar toe. Ze boog haar kop naar beneden toen ik voor haar zat zodat ik de strik zelf zag. In het midden van de strik zat een ring. Verbaasd maakte ik de ring los. Net toen ik wou vragen waarom dit was, besefte ik het en kreeg ik een glimlach op mijn gezicht. Ik draaide me om en zag Jasper op één knie. ‘Madelein Wish, wil je met mij trouwen?’