~Chapiter 6~

River en Karin lagen een week later in het gras. 'Niet te geloven dat we vandaag vrij zijn!' Zei River vrolijk. 'Yep! Zullen we naar het dorpje gaan? Ik heb zin om vandaag daar wat rond te hangen. Kleren kopen onder andere.' River lachte. 'Is goed. Haal jij onze jassen en tassen? Vergeet de portomonee's niet. Ik ga kijken of ik nog iets moet halen voor directeur Cross.' Karin stond op. 'Tuurlijk. Zie je zo wel weer. Hier over een kwartiertje?' River knikte. 'Is goed!' Ze stond ook op en liep naar het kantoor van directeur Cross. Ze klopte netjes aan en wachtte op een antwoord. 'Wie is daar?' Vroeg hij hoog. 'Ikke!' Zei ze lachend terug. 'Kom maar binnen!' Ze liep het kantoor in. 'Wat doet u?' Hij zat ballonnen op te blazen met een grote pomp-achtig ding. 'Is dit helium?' Vroeg ze met een hoge stem. 'Ik denk dat je dat nu wel weet. Ik heb een beetje in de kamer laten leeglopen. Per ongeluk natuurlijk.' 'Doe het raam dan open. Karin en ik willen naar de stad gaan. Ik vroeg me af of we nog spullen voor u moesten meenemen.' 'Ja, meer ballonnen en wat doekjes voor mijn bril. Neem ook maar wat voor Zero mee. Ik betaal.' River knikte. Hij gaf haar het geld en River vertrok uit het kantoor. Ze botste tegen Zero aan. 'Hey Zero.' Hij schrok zich rot. 'Is dit ook een ziekte ding?' Ze schudde lachend haar hoofd. 'Ik raad je aan om niet het kantoor in te gaan, er is met helium geknoeid.' Hij knikte. 'Ik en Karin gaan naar de stad. Heb jij iets nodig?' Hij schudde zijn hoofd en liep weg. 'Dit is wat we noemen beleefd.' Ze liep naar buiten en zag Karin staan. 'Karin!' Ze rende naar haar toe. 'Wat is er mis met je stem?' 'Helium.' 'Oow... Zullen we gaan?' River knikte vrolijk en ze liepen richting de poort.

Ze zaten al twee uur in de stad en Karin had een vest gekocht met een leuk wit jurkje dat haar met haar witblonde haar op een engeltje liet lijken. 'Je mist alleen de vleugels, de schoenen en de kleine prutseltjes.' Zei River lachend. Karin lachte mee. 'Laten we de spullen voor directeur Cross kopen.' River knikte. 'We moesten van hem ballonnen kopen en doekjes voor zijn bril. Voor de rest mochten we nog iets voor Zero kopen.' Karin knikte giegelend. 'Wat is er?' 'Vind je hem leuk?' River schoot in de lach. 'Nope, hij is gewoon een vriend. Ik ben blij dat hij nu meer met me praat, dat maakt het werk makkelijker.' Karin hield haar schouders op. 'Wat jij wilt...' River lachte. 'Jij bent echt gestoord. Het is onmogelijk dat ik Zero ooit leuk leuk ga vinden. Hij ziet er goed uit enzo, maar ik beschouw hem meer als gewoon een kennis. Ik denk dat hij me niet echt mag om eerlijk te zijn. Maar dat maakt mij niet uit, zolang dat het werk niet verstoord vind ik het best.' Karin knikte. 'Hij mag je inderdaad niet zo erg hé. Zonde.' River sleurde Karin de winkel in. 'Als ik jou had gevolgd waren we nu in de verkeerde straat.' Ze pakte een zak ballonnen en een doos met doekjes. Voor Zero kochten ze een stuiterbal met een grote zak snoep. 'Ik ga echt plat liggen als ik hem dit geef.' Zei River. 'Maar ik denk dat we moeten gaan.' River knikte en liep met Karin de winkel uit. 'Shit.' Fluisterde ze in zichzelf. 'Hey Karin, ik moet nog iets doen. Ga jij maar alvast. Ik zie je vanavond wel weer.' Karin knikte wantrouwend en liep door. River liep naar een steegje. 'Wat moeten jullie nu weer?!' Siste ze. 'We komen je ophalen. Nu heb je niemand om je te helpen.' Zei Amanda. 'Kan ik niet later mee? Alsjeblieft? Ik moet nu terug naar de school. Waarom moet ik eigenlijk mee?' Amanda pakte haar bij haar pols. 'Je moet nu mee.' River trok zich los en rende het steegje uit.

Ze stopte een paar minuten later in een afgelegen deel van het dorpje. Ze keek om haar heen en zag een man staan. Ze twijfelde maar ging toch naar de man toe. 'Zou ik iets mogen vragen?' De man draaide zich om. 'Tuurlijk.' 'Weet u waar de stad is?' De man knikte vriendelijk. 'Zal ik anders met je meelopen?' Ze keek goed naar de man en liep bij hem weg. 'U bent een vampier.' De man glimlachte. 'We hebben hier een slim meisje. Wat goed dat je dat hebt opgemerkt. Maar ik ben een lieve vampier hoor.' Ze deed nog een paar stapjes bij hem weg. 'U bent een level E.' De man veranderde plots van uiterlijk. Hij was niet meer een vriendelijke man, maar een monster. River pakte haar wapen die ze had gekregen. Het werd een zwaard. 'Blijf staan!' Riep ze. 'Maar meisje, help je geen mensen? Want ik heb hulp nodig. Ik heb namelijk een zo'n dorst.' Hij liet zijn handen zien die op klauwen leken. River deed nog een paar stappen naar achter. 'Ik wil mijn bloed niet geven aan u, omdat u gestoord bent.' Ze draaide zich om en rende opnieuw weg. 'Heb ik weer. Ben ik net van een probleem af komt er een nieuwe bij.' De man was sneller dan haar en stond al gauw voor haar. Ze wees met haar wapen naar hem toe. 'Weet u, u bent gestoord. Ik weet niet eens waarom ik u nog u noem? Jé moet aan de kant gaan voor ik dit ding ga gebruiken.' De man lachtte. 'Alsof een meisje dat kan.' Hij sprong op haar en River sloeg hem weg met het zwaard. Ze rende opnieuw weg en kwam in een andere straat terecht. Jammer genoeg was er maar één weg uit en die had ze net gebruikt. Ze keek naar de uitgang en zag dat de man daar stond.