4.3

POV Ibrahim:
Ondertussen waren Samir en ik ook thuis gekomen en ik zag een onzekere blik in de ogen van Samir, alsof hij ineens bang was om naar binnen te gaan. "Er zitten geen spoken hoor"Zei ik lachend terwijl ik de kamer inliep. Ik zag Samir zoekend naar Amber en de blik die ik toen zag maakte me bang, even had ik het gevoel dat hij achter de mishandeling van Amber zat. Hij gaf me een angstige blik en ik moest het nu echt zeker weten. "Samir kan ik je even spreken?"Vroeg ik. Samir keek me even aan maar liep daarna met me mee naar de gang. "En nu ga je me vertellen wat er is."Zei ik. "dat meisje, ik ken haar."Zei Samir "En daarom doe je zo?"vroeg ik nu iets rustiger, ik werd gek van de gedachte dat me broertje het al veel langer wist. "Ik heb die mishandeling op straat gezien maar ik durfde niks te doen."Zei Samir nadat die me lang aankeek en me wanhopige blik zag. "Waarom deed je niks?"Vroeg ik. Aan de ene kant kon ik hem begrijpen ik zou namelijk ook niet zeker weten of ik wel iets moest doen als ik een mishandeling zag. "Ik durfde niet."zei Samir zachtjes. Ik sloeg een arm om hem heen. "Is dat alles."vroeg ik voor de zekerheid. "Ja echt waar"zei Samir en liep daarna de woonkamer in waarna ik hem achterna liep en naast Samira op de bank ging zitten. Ik zag dat Samir het moeilijk had maar ik kon hem denk ik niet gerust stellen. Samir ging rustig naast Amber zitten en keek haar even aan. "Gaat het?"Vroeg Samir voorzichtig om een gesprek te beginnen. "Jawel"Zei Amber. Samira legde ondertussen haar hoofd op me borst en gaf me een kus."Zullen wij even een wandeling maken?" vroeg ik met een knipoog. "Is goed"Zei Samira en zo lieten we Amber en Samir alleen aangezien ik wist dat Samir haar ergens heel misschien wel leuk vond.