‘Koningen en koninginnen staan bekend om hun regenboogvleugels. Ze beginnen met een soort vleugelkleur. Maakt niet uit welke. Hoe verder ze zijn om de plaats van de koning of koningin te vervangen, hoe groter de regenboogstreep wordt. Uiteindelijk zullen de kleuren zich omkeren en heb je regenboogvleugels met een rand met een andere kleur.’
‘Regenboogvleugels met een rand met een andere kleur.’
Hoe in godsnaam moest ik ervoor zorgen dat de kleuren van mijn vleugels zouden wisselen? Hoe werd je klaar om koningin te worden? Het leek mij een onmogelijke taak.
Er waren wel een paar theoriën.
Theorie 1: hoe langer je wacht, hoe verder je vleugels wisselen.
Theorie 2: ...
Welke andere mogelijkheid bestond er? Opeens wist ik het.
Theorie 2: hoe meer je met je kracht oefent, hoe verder je vleugels wisselen.
Ik was tevreden met mijn resultaat en wou dat tegen Jake zeggen, maar er was niemand. Ik keek naar mijn hand. In plaats van Jake’s hand lag er nu een briefje.

Lieve lilanna,
Ik ben naar huis,
Anders worden mijn pleegouders ongerust.
Ik zal als ik het haal vannacht langskomen,
Anders ben ik morgenmiddag bij je.
Als je me dringend nodig hebt hoef je alleen maar aan me te denken.
Ik zal zo snel mogelijk komen.
Als je wil kan je ook naar me toe vliegen. Je kan altijd in mijn gedachten vinden waar ik ben.
Ik hou van je.
Jake

Ik plofte op mijn bed neer. Ik zou het Jake later wel zeggen. Ik moest theorie 1 sowieso eerst checken. Ik keek nog een keer naar mijn vleugels en ging daarna op bed liggen, starend naar het plafond, denkend aan de onmogelijke taak die mij te wachten stond.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen