Chapter 16: Hana

"Ben jij dat Hana?" vroeg ik. "Yep." zei ze. " Nee........nee,nee,nee! Dat kan niet! Hana is een mens! En aardig!" schreeuwde ik. "Helaas maar dat ze niet meer." zei ze en richte zich tot Kaname. "Jij moet gestraft worden." zei ze. Ze richte hand naar Kaname. En hij werd opeens naar rechts geblazen. "Kaname-senpai!" schreeuwde ik. Hij kwam 10 meter verderop terecht. Hij lag daar even en kwam toen overeind. Hij stormde recht op Hana af. Maar zij maakte weer een vaag handgebaar en hij werd naar achteren geblazen. Voor hij kon opstaan werd hij alweer weggeblazen. En weer en weer en weer en weer.

Dit keer stormden Yuki en Zero op haar af. Ze ging weer met haar hand omhoog. "HOU OP!" schreeuwde ik. "WAAROM DOE JE DIT?!" vroeg ik. "Simpel, ik kan het gewoon niet geloven dat uitgerkend een mens ons vampiers zou moeten beschermen!" zei ze. En Yuki en Zero werden weggeblazen. "Yuki! Zero!" gilde ik met tranen in mijn ogen. Kaname begon te bewegen en stond weer op. "Tch, sterf!" schreeuwde Hana. Als in slowmotion zag ik hoe Kaname de lucht in werd geblazen. Ik wist dat hij niet dood zou gaan. Maar toch toch. "KANAME-SENPAI!!!!" gilde ik en rende woedend op Hana af. Ik voelde de aarde onder mijn voeten bewegen, het water en vuur in mij opborrelen en aanwakeren. De wind cirkelde om me heen en liet me sneller gaan. Er verschenen vleugels op mijn rug, mijn haar werd langer en mijn ogen werden rood. Met een totaal andere stem begon ik te praten." Ik ben the guardian of the vampiers. En zal nu mijn oordeel over u uitroepen!" zei ik. Hana's ogen werden groot toen er zomaar uit het niets een zwaard uit mijn hand verscheen. Wind, aarde, vuur en water omhulden het zwaard. Ik hield het boven mijn hoofd en liet het op Hana neerkomen. Ze begon te gillen. "Dit is nog niet voorbij! Mijn meester zal dit niet leuk vinden!" gilde ze en veranderde toen in een hoopje as. Ik voelde hoe mijn haar weer korter werd en hoe de vleugels verdwenen. Daarna werd alles zwart.