#1, Tess vast in het verleden.

Het is een regenachtige dag, waarvan je de weerspiegeling in mijn ogen ziet. Voor mij, is het de ergste dag van mijn leven. De tranen stromen met bakken over mijn wangen. Kyle (mijn klein broertje) houd ik stevig in mijn armen vast, ook hij kijkt me met tranen aan. 'Waar is mama?' Versta ik uit zijn zachte gebabbel. Lief aai ik hem over zijn hoofdje. 'Mama is boven ons, en zal naar ons kijken.' zeg ik, en geef hem een kusje. Naast me zie ik mijn vader staan, kijkend naar het graf dat steeds dieper de aarde in verdwijnt, Colin staat naast hem en huilt heel hard. Oma probeert me andere kleine broertje (Colin) te troosten. Alles lijkt nog zo vers, alsof het gister gebeurd is...

'Tess, Tess, TESS!' Ellen hangt voor me en kijkt me lollig aan. 'Zit je nou weer naar Tyler te kijken, je moet eens uitkijken! Dadelijk ziet hij dat je smoor op hem bent!' Ik schrik wakker uit het verleden. Ik lach naar haar 'Ellen, kijk jij nou maar uit dat je niet voor de vijfde keer uit de les wordt gestuurd met je gekwebbel!' ik sla haar lachend op haar wang. Helaas... dat zag de leraar, met een boze vinger wijst hij naar de deur. Samen met Ellen loop ik de klas uit. Eenmaal buiten gekomen beginnen we hard te lachen. Amanda en Cassidy komen de andere klas uit. 'Zo hé, lijkt net alsof we dit hebben afgesproken!' zegt Kate lachend die ook onze klas is uitgestuurd. Samen lopen we naar buiten en gaan we op het grasveld zitten. Wachtend tot de bel rinkelt.

Een bel rinkelt, ik open onze voordeur. Oma... 'Hallo lieverd, gaat het wel goed met je? Je ziet zo bleek!' oma geeft me een knuffel en stapt naar binnen. 'Ja, het gaat prima, wilt u koffie of thee?' ik loop de keuken in door oma gevolgt. 'Doe maar een kopje koffie.' zegt ze terwijl ze naar de bank loopt en neerploft. Als ik net de koffie aan het klaarmaken ben gaat de deurbel weer. Nogmaals maak ik open, het is papa, met een betraand gezicht. Ik kijk hem verbaasd aan en laat hem binnen. Papa loopt meteen door naar de bank en wrijft door zijn haar. Ik kom naast hem zitten. 'Wat is er gebeurd pap?' ik kijk hem bezorgt aan.
Papa huilt nog harder en brengt met flinke snikken uit: 'Het gaat niet goed met mama...'

Door de deur zie ik Tyler, Brandon, Bradley en David naar buiten komen.
David gaat meteen naast Amanda zitten en slaat een arm om haar een. Amanda geeft hem een kus en kijkt voor zich uit. Brandon en Bradley (tweelingen) komen er ook bij zitten en Tyler ploft naast mij neer. Tyler en ik zijn hele goede vrienden, maar hij mag niet weten dat ik meer voor hem voel. Genietend van de zon eten we onze lunch op het grasveld op.

Na school fiets ik naar huis. Kyle zit in zijn kleine kinderstoel en Colin zit op de grond te spelen met zijn vrachtwagen collectie. Maar papa is nergens te bekennen. Ik haal Kyle uit zijn stoel en geef hem een flinke knuffel. 'Hoe laat komt mama thuis?' brabbelt Kyle.

Mijn moeder... geboren op 8-9-1980 en gestorven op 23-5-2011.
Ik loop naar de kamer waar me moeder in de kist ligt, nu kan ik er nog iets bij leggen. Papa komt naast me staan. 'Hoe laat is ze gestorven pap?' vraag ik zachtjes terwijl ik naar het beweegloze lichaam kijk. '16:08, veel te vroeg...' Papa huilt nog wat harder. En ik.... Ik leg een rode roos tussen haar koude handen.

Kyle knijpt in me wang en ik schrik. Nogmaals herhaalt Kyle hoe laat mama thuiskomt. 'Kyle, mama is al thuis.. in je hartje, ga maar even spelen met Colin.' Ik zet Kyle bij zijn broer neer en geef allebij een kus.

Ik loop naar boven en hoor gesnik uit de slaapkamer van me vader.
Voorzichtig kijk ik door een kiertje, daar zit Papa dan...