Part 3

Ik opende de deur en kwam in een klein knus huisje waar in het midden een man mijn kant op keek, zijn gezicht zat helemaal onder het bloed. Meteen een seconde nadat ik de deur open had gedaan gooide ik hem dicht en rende ik richting het park. Eenmaal terug in het park bij het meer ging ik aan de water kant zitten, ik was helemaal vergeten dat hij (nu recht tegenover me) in het park zat te huilen. Na een uur keek ik op en zag ik hem zitten. Ik liep naar de overkant en legde mijn hand op zijn schouder. “waarom huil je? Je hebt mij gedumpt omdat je meer toekomst in haar zag, dus je moet dan toch gelukkig zijn?” hij keek op en ik zag zijn mooie blauwe ogen helemaal rood van het huilen. Hij vertelde me dat hij me miste en dat hij dat besefte toen hij me gedumpt had. Zijn vriendin had hem gedumpt omdat hij de hele dag over mij zat te praten en dat ze merkte dat hij mij miste. Ik was ontroerd en hij vroeg of ik hem terug wou nemen als vriend. Ja, was mijn antwoord. Ik kwam naast hem zitten en droogde zijn tranen. Ik gaf hem een kusje op zijn wang en keek hem lief aan. We hebben nog een half uur in het park gezeten toen ik me opeens iets bedacht. “Nethan, ik moet je iets vertellen…” Ik durfde niet verder te praten en hij gaf me een bemoedigend kneepje in mijn hand. Ik slikte een keer een zei toen “mijn ouders hebben een huis gekocht in Brabant. Ik verhuis dus naar de andere kant van het land…” zei ik verdrietig.