Hoofdstuk 2 - deel 2

Toen hij het stuk gelezen had, bleef hij met het boek in zijn hand voor zich uit staren. Waarom, oh waarom had hij het gevoel dat het slecht ging aflopen? Niet alleen met dit verhaal, maar ook met de echte wereld? Statenlanders, dat waren ze. Officieel heetten ze inwoners van De Verenigde Staten van de Zee, maar al snel werd dat afgekort tot Statenlanders, of VS'ers. Het was een vreemde situatie, en ook nog nooit eerder voorgekomen, dat er twee landen samen werden gevoegd. Al was dit natuurlijk maar een tijdelijke situatie, althans, dat was de bedoeling. Wel was het vaak voorgekomen dat er landen uit elkaar gingen, vaak na een korte burgeroorlog. Op deze manier waren de Vuurlanders van de Zuiderlingen gescheiden, de Boslanders en de Vislanders uit elkaar gehaald en ook de Westerlingen en Zuiderlingen als twee landen verder gegaan. Maar dit, dit was een situatie die waarschijnlijk ook nauwelijks meer voor zou komen. “Eten, eten,” hoorde hij ineens. Hij schoot overeind, want als hij niet snel was, was de soep al koud voordat hij hem ook maar gekregen had. Hij rende alsof zijn leven er vanaf hing, voor zover dat nog kon op zijn leeftijd. Maar het kwaad was al geschied, er stond al een hele rij. Zuchtend sloot hij achter aan de rij. Toen hij eenmaal zijn koude soep had bemachtigd, liep hij terug naar zijn veldbed, schrokte de soep naar binnen en maakte zich op om te gaan slapen. “Opa,” hoorde hij ineens. Het was zijn kleinzoontje, die trots een dik boek achter zich aansleepte. “Wil je me voorlezen?” Hij knikte, nam de jongen op schoot, opende het boek en begon voor te lezen.