Time Turner || Six

August 10th 1983

'Do you have your clothes? Shoes? Toothbrush? Brush? Spare underwear?' Evelyn nodded and showed her mother every thing she mentioned. She was really going. She was going to Hogwarts, for the first time. And she would kill that interview. Evelyn came custom to thinking she would have a job and live at Hogwarts so she had made up her mind. She really wanted that job. Her mother zipped up her bag. Evelyn took two of them. She was early for the interview, but she wanted to see the castle earlier and adjust to the environment. She might end up living there. A smile appeared round her lips every time she thought of that. 'OK, so we leave tomorrow,' her mother said, repeating the plan for the hundreth time. 'You, Dad, Isaac and me will drive to King's Cross Station. There I will go through the barrier between nine and ten. I will appear on Platform nine and three-quarters. I will take the train to Hogsmeade. I will go to my hotel, which has been informed of my arrival by owl,' Evelyn drummed up after her mother. 'I know Mum.' Her mother put a string of hair behind her ear. 'We'll miss you, you know.' Evelyn actually wanted to say; "Please, you'll be glad to get rid of me." But the look in her mother's eyes made her change her mind. 'I know. I'll miss you guys too,' she said, she then walked up to her mother and hugged her. 'But I was further away when I was studying,' Evelyn reminded her mother of her time in Paris. Her mother merely smiled and took the bags of the bed, and took them downstairs. Evelyn followed her and walked passed her mother in the hallway, into the kitchen. Her father was peeking in the pans. 'Oi!' Evelyn yelled. 'Keep out of the kitchen!' she added smiling. Her father winked at her and went back into the living room. Evelyn put the gass out under the pans and stirred one last time, it was her last meal so she cooked.
'Voilá,' she said happily ten minutes later. 'Thank goodness, I'm starving,' her brother stood up from the chair he was sitting in and sat on his chair at the dinner table. 'Let me guess,' he said looking at the pan. 'Pasta.' Evelyn shot him a sour look. 'I hate you,' she said while she revealed the pasta in the pan.

The next day on King's Cross Station, the little family walked through a hidden barrier between platforn nine and ten. Joseph held his daughter's brown leather bags and looked back at the solid wall. 'That was a long time ago,' he said smiling. His wife Delia took hold of his free hand and together they walked up the red train. The brother and sister that followed were pushing each other, each time a little further. 'You're an arse Isaac!' yelled Evelyn. 'I better be a beautiful one, Lyn! Otherwise you will never hear the end of it!' Isaac said back. Evelyn smiled. 'So kiddo,' her father said to her. 'This is it.' He handed her her bag and she swung them around her shoulder. Joseph hugged his daughter and whispered in her ear, 'Be good, sweetie.' Evelyn smiled at him and quickly hugged her mother. They had said their goodbyes the previous day. Isaac walked up to his sister and hugged her tight. She barely came to his chest for he was very tall. 'I'll miss you sis,' his voice cracked and Evelyn looked up, surpised. 'Are you crying?' she asked, 'Are you actually crying?' 'Shut up,' her brother laughed through his tears. 'So...' Evelyn said, looking up her family. 'I'll see you soon you guys,' she hugged each of them again and with the whistle of the train she entered it. She took a seat in an empty compartment and waved at her family. When they were out of sight she closed her eyes for a second. She was doing it. She was finally going to Hogwarts.

~

'Heb je je kleren? Schoenen? Tandenborstel? Borstel? Extra ondergoed?' Evelyn knikte en liet haar moeder alles zien wat ze noemde. Ze ging echt. Ze ging naar Hogwarts, voor de eerste keer. En ze zou dat gesprek de baas zijn. Evelyn was gewend geraakt aan het idee dat ze een baan zou hebben en op Hogwarts wonen, dus ze had haar gedachten veranderd. Ze wilde die baan echt hebben. Haar moeder ritste haar tas dicht. Evelyn pakte er twee van. Ze was vroeg voor het gesprek maar ze wilde het kasteel eerder zien en wennen aan de omgeving. Ze kon daar wel eens gaan wonen. Een glimlach verscheen rond haar lippen iedere keer als ze daar aan dacht. 'Oké, dus we vertrekken morgen,' zei haar moeder, het plan herhalend voor de honderdste keer. 'Jij, pap, Isaac en ik zullen naar King's Cross Station rijden. Daar zal ik door de barrière gaan tussen negen en tien. Ik zal verschijnen op Platform negen en driekwart. Ik zal de trein nemen naar Hogsmeade. Ik zal naar mijn hotel gaan, wat ingelicht is voor mijn verblijf door uil,' Evelyn dromde het op voor haar moeder. 'Ik weet het mam.' Haar moeder stopte een lok haar achter haar oor. 'We zullen je missen, weet je.' Evelyn wilde eigenlijk zeggen; "Alsjeblieft, jullie zullen blij zijn van me af te zijn." Maar door de blik in haar moeders ogen bedacht ze zich. 'Ik weet het. Ik ga jullie ook missen,' zei ze, toen liep ze naar haar moeder toe en knuffelde haar. 'Maar ik was verder weg toen ik studeerde,' Evelyn herinnerde haar aan haar tijd in Parijs. Hoer moeder glimlachte alleen maar en pakte de tassen van het bed, en nam ze mee naar beneden. Evelyn volgde haar en liep langs haar af in de gang op weg naar de keuken. Haar vader was in de pannen aan het kijken. 'Oi!' schreeuwde Evelyn. 'Blijf uit de keuken!' voegde ze er glimlachend aan toe. Haar vader knipoogde naar haar en ging weer terug naar de woonkamer. Evelyn zette het gas onder de pannen uit en roerde nog één keer door de pannen, het was de laatste maal die ze kookte. 'Voilá,' zei ze vrolijk tien minuten later. 'Godzijdank, Ik verhonger,' haar broer stond op uit de stoel waar hij in zat en ging op zijn stoel aan de eettafel zitten. 'Laat me raden,' zei hij kijkend naar de pan. 'Pasta.' Evelyn gaf hem een zure blik. 'Ik haat je,' zei ze terwijl ze de pasta in de pan liet zien.

De volgende dag op King's Cross Station, liep het kleine gezin door de verborgen barrière tussen platform negen en tien. Joseph hield zijn dochters bruin leren tassen vast en keek terug naar de stenen muur. 'Dat is lang geleden,' zei hij glimlachend. Zijn vrouw Delia pakte zijn vrije hand vast en samen liepen ze naar de rode trein. De broer en zus die volgden duwden elkaar, iedere keer een beetje verder. 'Je bent een zak Isaac!' gilde Evelyn. 'Ik moet maar beter een mooie zijn, Lyn! Anders zal ik je dit nooit vergeven!' zei Isaac terug. Evelyn glimlachte. 'Dus kiddo,' zei haar vader tegen haar. 'Dit is het.' hij gaf haar haar tassen en ze zwaaide ze om haar schouder. Joseph knuffelde zijn dochter fluisterde in haar oor, 'Braaf zijn, lieverd.' Evelyn glimlachte naar hem en knuffelde snel haar moeder. Zij hadden de vorige dag al afscheid genomen. Isaac liep naar zijn zus en knuffelde haar fijn. Ze kwam nauwelijks tot zijn borst omdat hij zo lang was. 'Ik ga je missen zus,' zijn stem brak en Evelyn keek op, verrast. 'Ben je aan het huilen?' vroeg ze, 'Ben je nu werkelijk aan het huilen?' 'Houd je mond,' lachte haar broer door zijn tranen. 'Dus...' zei Evelyn, opkijkend naar haar familie. 'Ik zie jullie snel weer,' ze knuffelde ze allemaal nog een keer en met de fluit van de trein stapte ze in. Ze ging zitten op een bankje in een lege coupé en zwaaide naar haar familie. Toen ze uit het zicht waren sloot ze eventjes haar ogen. Ze was het echt aan het doen. Ze ging eindelijk naar Howarts.