012| Audrey Memphis

Audrey Memphis

Ik hief voorzichtig mijn schouders op. 'Nachtmerrie' zei ik zachtjes terwijl ik keek naar het kabbelende water. 'Oh' zei hij toen en keek ook voor zich uit. 'Jij?' vroeg ik toen terwijl mijn ogen op het water bleef gefocust. 'Gewoon wat rust, even weg van alles' zei hij zachtjes en trok zijn knieën op en sloeg zijn gespierde armen omheen en legde zijn kin op zijn kieën. Ik knikte maar wat en bleef voor me uitkijken. We bleven een tijdje stil. Het was een hele ongemakkelijke stilte. Soms hoorden we vele dieren over de bosgrond rennen maar voor de rest was het stil. 'Jij bent niet zo'n lieverdje eh?' vroeg ik toen grinnikend. Emily had me vertelt dat je hem nogal gemakkelijk boos kon krijgen en dat hij nogal opvliegerig was. 'Hoe bedoel je?' vroeg hij blozend. 'Een beetje temperament?' vroeg ik toen met een lach. Hij lachte een bulderende lach, zijn lach was wel aanstekelijk. 'Ja, sorry' zei hij verder blozend. 'Leef je echt al je hele leven in het bos?' vroeg hij me dan nieuwsgierig. Ik knikte en glimlachte 'Je voelt je zo vrij als een vogel'. Ik keek op naar de hemel en zag sterren prachtig fonkelen. Ik voelde zijn blik op me gericht en keek naar hem op maar zijn ogen ontwijkend. 'Wat is er?' vroeg ik. 'Niks, ik, laat maar' zei hij zuchtend. Ik legde voorzichtig mijn hand op zijn schouder. 'Je kan me alles vertellen, ik hou mijn mond wel' zei ik zachtjes. Ik zag dat hij knikte. 'Ik denk, ik denk dat ik verliefd ben' zei hij zachtjes en hij glimlachte voorzichtig naar me. 'Dat is toch goed?' zei ik zachtjes en begon ook zachtjes te glimlachen. 'Ja, dat is het zeker maar het.. ik weet gewoon niet wat ik moet doen' vertelde hij zuchtend. 'Ik weet zeker dat ze ook van jou houd' zei ik en legde mijn hand op zijn wang. 'Echt waar?' zei hij hoopvol. 'Waarom niet? Je bent aardig en ieder meisje wilt graag een aardige jongen' zei ik en keek glimlachend voor me uit. Net alsof dat met mij zou gebeuren. Als ik in zijn ogen zou kijken is hij weg, voorgoed. 'Mooi is het hier eh' zei hij toen zachtjes en keek een beetje in het rond. 'Prachtig' verzuchtte ik terwijl ik naar een paar visjes in het water keek. Ik zag een oog van een visje naar de mijn schieten en in één seconde verstijfde hij en dreef naar het oppervlak. Hij bleef dood drijven terwijl verschillende andere visjes naar hem toe zwommen. Ik zuchtte en legde mijn hoofd op mijn knieën. 'Ik ben een monster' zei ik zachtjes en ik voelde een gespierde arm om me heen geslagen worden. 'Dat ben je niet, je bent speciaal' zei Paul fluisterend in mijn oor. Ik begon zachtjes te snikken en Paul trok me steviger tegen hem aan. 'Ik vermoord mensen zonder dat ik het zelf wil' snikte ik terwijl de tranen over mijn wangen stoomden. 'Ik weet dat het iets met mijn ouders te maken heeft maar je kan je ouders toch niet zelf kiezen? Toch?' vroeg ik wanhopig aan hem terwijl ik dichter tegen hem aankroop. 'Je ouders kan je zelf niet kiezen, maar je zou trots moeten zijn om wie je ouders zijn' zei hij toen terwijl hij zijn kin op mijn hoofd liet rusten. 'Waarom zou ik dat moeten zijn?' vroeg ik snikkend. 'Ik weet zeker dat je ouders hele aardige mensen waren, je bent aardig en veel te lief, dus je zou trots moeten zijn want je ouders waren vast ook hele aardige mensen ookal zouden ze mensen kunnen vermoorden' zei hij en wiegde me heen en weer om me te sussen. Ik verminderde met snikken maar het bleef wel. 'Gaat het weer al een beetje?' vroeg hij toen hij me niet meer hoorde snikken. Ik knikte tegen zijn warme borst. Hij gaf een kus op mijn kruin en trok me wat dichter tegen zich aan. Mijn hoofd schoot omhoog toen ik twee verschillende grommen achter me hoorde. Ik schoot omhoog en keek naar de bosjes. Ze bewogen als teken dat daar iets was. 'Ik moet maar eens teruggaan zei ik zachtjes tegen Paul en glimlachte nog even. 'Dankje' zei ik nog voordat ik verdween. Ik rende op volle snelheid naar de bosjes en schoot erdoor. Ik hoorde hem nog achter me zuchten en opstaan. Ik rende snel naar het huisje want ik had het gevoel dat ik achtervolgd werd door iets. Mijn gevoel werd beantwoord toen ik door iets keihard tegen een boom werd gebeukt. De boom brak terwijl ik kreunend van de pijn op de grond viel. Ik probeerde op te staan maar faalde want ik voelde iets tegen mijn hoofd vallen. Ik zag nog net een glimp van vuur voor ik wegviel en alles om me heen vervaagde. Rust.

Extra lang omdat ik al een tijdje niks geschreven heb sorry daarvoor ik had effe een writers-block Maar hier heb je het en ik heb weer inspi en btw de vorige keer had één iemand maar op mijn vraag geantwoord van het Saw verhaal dus ik vraag het nog een keer wat zouden jullie ervan vinden ? Hier een voorproefje ;

Saw | Wolfpack |

'I Want To Play A Game'

*Neem abbo ik waarschuw niet
*Soundtrack

En dan heb ik nog een verhaal in mijn hoofd (yeah i know to much fantasy ) het word een SSS(Short-Seth-Storie ;d) voorproefje ;

Coconut Tree | Seth Clearwater |

Under The Coconut Tree We Stand.

*Neem abbo ik waarschuw niet!
*Soundtrack