001

'Talk to me, talk to me, talk to me now! Hey man, your al that I have...' zing ik mee met mijn radio die keihard aanstaat. Met mijn pen tik ik op het biologieboek dat ik aan het lezen ben. Ik zucht, er staat niets over rudimentaire organen... Ik hoor een deur achter me hard dichtslaan, verschrikt draai ik me om, het is Heather. 'Inderdaad, jij hebt niemand, jij hebt geen vrienden,' zegt ze kattig. 'Grappig hoor, Heather! Waarom ben je eigenlijk zo laat?' 'Ik moest weer eens nablijven bij die meneer De Bruin... Die man heeft echt een hekel aan me!' 'Vindt je het heel raar? Een keer gilde je door de klas dat je zijn knalgele onderbroek kon zien.' Ik grinnik, het is eigenlijk wel grappig. 'Ja duh! Het zag er niet uit!' 'Wat heb je deze keer gedaan?' Heather begint te lachen, 'Ik eh, toen hij de klas uit was, ben ik op zijn bureau gesprongen en heb ik een Justin Bieber liedje gezongen...' Ik schiet in de lach. 'Enne, toen kwam hij binnen en liep hij rood aan. Ik dacht dat zijn hoofd ging ontploffen.' Ze rolt haast over de grond van het lachen. 'Dus als ik nog een keer iets flik, ben ik de klos. Maar het was het zeker waard, want Michael, die heeeeele knappe, vond t ge-wel-dig! Jammer voor hem dat ik binnenkort bezet ben...' Vragend kijk ik haar aan. 'Snap je t niet? Hallo! Justin Bieber!' Ze laat zich languit achterover op mijn tweepersoonsbed vallen en zucht diep. Ik heb geen zin om er opin te gaan, dus verander ik het onderwerp; 'Zit je nou vrijwillig op mijn kamer?' Ik ben verbaasd. Op school doet Heather altijd alsof ze me niet kent en thuis ontloopt ze me ook. 'Ja, mijn radio is kapot en ik MOET een Justin Bieber cd draaien!' Heather schreeuwt het uit. Ik zucht. Ik moet verplicht mee naar het concert van Justin Bieber met Heather... Ik hou helemaal niet van die enge, 'ik-ben-geweldig-want-ik-kan-zingen' Justin Bieber. Ik zou liever naar een rockband gaan...

Als het derde liedje van de cd opstaat, wordt er op de deur geklopt en kort daarna geopend. Het is Mary, ons kamermeisje. 'Jullie vader vraagt of jullie komen eten,' zegt ze en loopt de kamer weer uit. Zuchtend zet ik de muziek uit en loop de kamer uit. We komen op een vide, waar je naar beneden kijkt op de hal, het is een ronde ruimte waarbij er aan de rechterkant een trap naar beneden loopt met de ronde muur mee. Ja, onze vader is rijk en niet zo'n klein beetje ook. Hij is een architect die veel bekende gebouwen op zijn naam heeft staan. Mijn zus Heather is een verwend kreng omdat ze alles van onze vader krijgt. Ik krijg ook veel geld van mijn vader, maar dat geld geef ik uit aan goede doelen. Gracieus loopt Heather de trap af, terwijl ik haar sloffend volg. We komen in een grote eetkamer met een lange tafel, zo'n eentje die je in de films altijd ziet bij rijke mensen. Mijn vader zit al aan het hoofd van de tafel met een krant in zijn handen en zijn leesbrilletje op. Aan zijn dure Armani-pak en zijn dure rode wijn, zie ik dat hij net terug is van zijn werk. We gaan beide aan een kant van hem zitten, maar er staat nog wel een stoel tussen ons en het hoofd. 'Hallo vader,' zeggen we in koor. 'Hallo, meisjes. Hoe was jullie dag?' Heather begint een uitgebreid verslag van haar dag te geven en mijn vader doet alsof hij luisterd, dat is de reden waarom ik nooit iets vertel... Mary komt aangelopen met een paar borden en zet die voor onze neuzen neer. Ik zie een dure biefstuk met roerbakgroente ernaast op het bord liggen. Mary geeft me een verontschuldigende blik en loopt dan weg. 'Eh, pap?' Hij kijkt op, 'Ja, lieverd?' 'Ik ben vegetarisch.' 'Vegetarisch? Maar kind toch, sinds wanneer?' Ik kuch kort en kijk naar de grond. 'Al een bijna half jaar, pap.' Ik ben teleurgesteld in de reactie van mijn vader, dit hoor je toch te weten van je kind? Hij gaat er niet eens meer op in en verbergt zich achter zijn krant. Zuchtend sta ik op. 'Wat doe je nu?' vraagt mijn vader. 'Ik ga wat te eten halen.' 'Dat kan Mary toch regelen?' 'Ik mankeer toch niks aan mijn handen!' Ik loop de keuken in en hoor Heather verwaand achter me zuchten en 'weirdo' zeggen...