58. Choking and a bad letter

'Dus 2 bakken met, 1 met ketchup en 1 zonder?' Mevrouw Zabini knikte. 'Verder nog iets?' Vroeg de jongen achter de toonbank. 'Ja. Hebben jullie pompoensap hier?' De jongen probeerde zijn lach in te houden. 'Nee mevrouw, alleen fris.' 'Oké, doe dan maar 4 cola.' 'Hier is het bonnetje. We noemen uw nummer als de bestelling klaar is. Nog een fijne dag.' Mevrouw Zabini en Olette liepen terug naar de picknicktafel waar Draco en Blaise uitgebreid zaten te praten. Olette ging naast Blaise zitten en probeerde het gesprek te volgen. Dat lukte niet dus ging ze met mevrouw Zabini praten. 'Houd u van dreuzeldingen?' Ze schudde lachend haar hoofd. 'Niet echt, maar we moeten leven in de dreuzel wereld dus maak ik er het beste van.' Olette knikte. 'Het lijkt me niet zo erg. Ik bedoel, het lijkt me juist grappig. Je noemt ze gewoon dreuzels terwijl ze niet weten waar we het over hebben. We kunnen grapjes uithalen zoals dat ze opeens groen haar krijgen of zoiets. We kunnen ook van ze leren. Als er geen dreuzels waren waren Draco en ik dood geweest.' 'Dat is waar... Maar ik heb nog steeds niet het hele verhaal gehoord.' Olette vertelde alles opnieuw. Toen ze net klaar was werd hun nummer opgeroepen. 'Wij komen zo terug.' Zei mevrouw Zabini. 'Oké' Zei Blaise. Olette liep met mevrouw Zabini mee naar de balie. 'Wel een heftig verhaal hoor.' Olette knikte en pakte het dienblad terwijl mevrouw Zabini afrekende. 'Geef maar hier lieverd.' Olette liep naar de tafel en legde het dienblad voor Draco en Blaise neer. 'Eten!' Blaise pakte het bakje met friet en begon te eten. Draco pakte ook een bakje en begon ook te eten. Olette ging tegenover Draco zitten en Mevrouw Zabini ging naast haar zitten. 'Niet te geloven dat door die dreuzels jullie nog leven.' Olette lachtte. 'Zoals ik al eerder tegen iemand anders had gezegd, dreuzels hebben geen magie om op te vertrouwen. Ze gebruiken hun hersens en zijn daardoor erachter gekomen hoe de Angels in elkaar zitten.' 'Ow, praat alsjeblieft niet meer over die rot wezens.' Zei Draco. 'Dreuzels zijn mensen hoor.' Blaise schoot in de lach. 'Hij had het over die Angel-dingesen.' Olette knikte. 'Het zijn geen rot wezens. Ze hadden honger. Ze voeden zich door levende wezens op te eten. Meestal zijn het mensen aangezien die in één van hun veranderd. Net als als je gebeten wordt door een vampier of weerwolf.' Draco maakte een kots geluid. 'Praat alsjeblieft niet over die wezens en vooral niet over hun eetgewoontes. Het is gewoon vies!' Ze keek naar Blaise. 'Blaise heeft er geen problemen mee.' Zei ze lachend. Ze keken allemaal naar Blaise die met een mond vol frietjes zat mee te luisteren. Ze lagen allemaal plat en de tranen liepen over Olette's wangen. Blaise begon ook te lachen maar verslikte zich. 'Ik denk dat hij aan het stikken is.' Zei Olette ongerust. 'Wat moeten we hier aan doen?' Olette dacht na. 'Mevrouw Zabini, pak uw stok en zeg Anapneo. Dat zorgt ervoor dat hij weer kan ademen.' Mevrouw Zabini pakte haar stok uit haar tas en mompelde de spreuk. Het werkte en Blaise snakte naar adem. 'Die houd je te goed Olette.' Hijgde hij. Olette rolde met haar ogen. 'Dat was niet nodig geweest als je niet als een bezetenen zat te eten. Soms doe je me serieus denken aan Ron of een zwerfhond. Sorry mevrouw Zabini.' Ze schoot in de lach. 'Het is goed dat jij zoiets zegt. Ik zeg altijd dat hij eet als een zwijn maar hij luistert nooit.' Draco lachte ook. 'Dat is waarschijnlijk waarom Olette liever niet eet, omdat jij er bent.' Zei hij grijnzend. 'Ze is het ook weer genoeg hoor.' Zei Blaise na een paar grapjes.

Ze zaten in de bus op weg naar huize Zabini. 'Dit was echt leuk! Bedankt dat u ons daarheen bracht mevrouw Zabini.' 'Bedankt dat je mijn idiote zoon hebt gered.' Zei ze lachend terug. 'Ow, wat zijn we weer lief mam!' Ze waren bij hun halte en stapte uit. 'We gaan vanavond pannekoeken eten.' Mevrouw Zabini deed de sleutel in het sleutelgat. 'Frissen jullie je maar op.' Zei ze toen ze opnieuw naar Draco, Blaise en Olette keek. Ze knikten en liepen naar boven. 'Laten we maar gaan douchen, lijkt me wel nodig na vandaag. We hebben nog twee uur tot het avondeten.' 'Gaan jullie maar eerst. Denn moet ook in bad en dat kan ik ook gewoon voor ik ben doen. Ik ben toch snel met douchen, vooral als ik een deadline heb.' Zei ze lachend. Draco en Blaise knikten en liepen naar hun kamers. Olette liep ook naar haar kamer en ging op de grond zitten. 'Je geluksdag Denn, je gaat in bad!' Denn verstopte zich in de knuffel. 'Zo te zien vind je mijn cadeau wel erg leuk. blij om te zien.' Zei ze lachend.
Ze zat een half uur in haar kamer toen ze getik hoorde op haar raam. Ze stond op en liep naar haar raam. Een uil met een brief in zijn bek stond voor het raam. Ze zag dat er op de brief haar naam stond dus deed ze het raam open. De uit vloog naar binnen en landde op de stoel. 'Bedankt voor het brengen van de brief.' De uil bleef stil. 'Zal ik wat lekkers halen? Wat vind je van geroosterd brood?' De uil kraste. 'Doe dat nog een keer als dat goed is, dan weet ik het zeker.' De uil kraste alweer en Olette liep de kamer uit. 'Nergens heen gaan!' Riep ze voor ze de kamer helemaal verliet. 'Tegen wie heb je het?' Vroeg Draco. 'Draco! Doe kleren aan! En laat die handdoek alsjeblieft niet vallen, anders voer ik je gewoon aan die Angels!' Ze deed haar handen voor haar ogen. 'Ow!' Draco werd rood. 'Ik had het tegen een uil! Ik zie je zo wel weer, als je kleren aan hebt!' Ze rende de trap af en viel er bijna vanaf. 'Mevrouw Zabini, kan ik brood roosteren? Er zit een uil in mijn kamer met een brief.' Mevrouw Zabini knikte en Olette liep de keuken in.

Een paar minuten later liep ze met gesloten ogen de trap op en probeerde ze haar kamer te vinden. Ze vond hem snel en sloot de deur achter haar. 'Hier is je brood!' Zei ze vrolijk. Ze gaf de uil het brood die het dankbaar aannam en vastpakte met zijn klauwen. 'Mag ik de brief?' Hij liet de brief los en Olette raapte die op. Ze deed de brief open en las hem. Toen ze de brief had uit gelezen legde ze hem op tafel en viel ze op haar bed neer. Denn kwam boos uit zijn knuffel maar had al snel door dat er iets mis was. Olette was aan het huilen.

Kudo? Reactie?