~Chapiter 3~
De volgende dag zat Zero in de klas. River was er nog steeds niet en de les zou snel beginnen. Hij bleef verveel zitten tot hij een paar meisjes hoorde schrikken en praten. River hikte het lokaal in en Karin, haar kamergenoot, liep naast haar. Een paar meisjes gingen naar haar toe. Haar been zat niet onder het gips maar er zat wel een dikke laag verband op. 'Wat is er gebeurd met je been?' Vroeg iemand. 'Ben met mijn been op een puntige rots gevallen.' Ze praatte nog even maar toen ging ze toch maar zitten. Karin ging zoals gewoonlijk naast haar zitten en de les begon.
River lette niet echt op tijdens de les. Ze zat te tekenen in haar schrift. Ze had een verwelkte roos gemaakt. Ze kon goed tekenen, maar mensen lukte haar nooit. Teminstse, de gezichten niet. Dat was altijd al wazig geweest. Karin tikte haar aan en River keek de braaf naar de uitleg. Toen de docent niet meer keek ging ze verder met tekenen. Zero keek naar haar schrift. Het was helemaal ondergetekent. Hij schrok toen hij een perfect menselijke tekening zag. Ze kon geen gezichten tekenen, en als het haar dit keer wel was gelukt, waarom tekende ze dan... De bel ging. River sloot haar schrift en ruimde alles op. Zero bleef naar haar staren. Had ze haar ontmoet? 'Hey River, kom je zo mee naar de boom?' River knikte. 'Ik moet eerst even met Zero praten. Ga maar alvast, ik zie je daar wel.' Karin knikte en liep de klas uit. River deed de boeken in haar tas en wachtte op Zero. Hij liep gewoon lang haar heen net als altijd. River trok aan zijn arm. 'Ik hoopte dat je had gehoord wat ik had gezegt tegen Karin. Ik wil met je praten.' Zero knikte en liep door. River hinkte gewoon achter hem. 'Kunnen we alsjeblieft gaan zitten? Je weet dat ik niet voor altijd je kan volgen.' Zero gaf een zucht en stopte bij een bankje. Hij leunde tegen de boom aan en River zat op het bankje. 'Ik wou het met je hebben over gisteren. Ze zullen zeker terug komen, maar laat mij het dan afhandelen. Ik had het gewoon onder controle gister.' Zero snoof. 'Als ik er niet was had je misschien ook een schouder gebroken.' 'Luister, dit zijn mijn problemen, laat mij die afhandelen. Ik beloof dat als jij mij met rust laat dat ik jou met rust zal laten.' Hij schudde zijn hoofd. 'Zo werkt het niet. En zou ik je schrift mogen zien.' Ze keek hem vragend aan. 'Waarom zou ik?' Ze stond op en wou weg hinken. 'Wie is dat meisje in je schrift.' River ging weer zitten. 'Vind je haar mooi? Zij is de eerst mens die ik kan tekenen.' 'Hoe ken je haar?' Ze fronsde. 'Ik heb over haar gedroomd. Hoezo? Ken jij haar?' Zero ging rechtop staan. 'Oude bekende. Niks bijzonders.' River dacht na. 'Maar...' Zero was al weggelopen. Ze zuchtte en stond ook maar op en hinkte naar de gebruikelijke boom. 'Hey.' Ze ging naast Karin zitten. 'Waar hadden jullie het over?' 'Ik wou hem spreken over het werk.' Ze knikte.
River en Karin praatte nog even over vanalles en nog wat tot Karin een zucht gaf. 'Is er iets mis?' Vroeg River. 'Ja, je verteld me niet wat er mis is.' River gaf een zucht. 'Er is niets, echt niet.' Ze stond op. 'Ik ga huiswerk maken. Zie je vanavond wel weer.' 'Ja, als je slaap. Krijg je geen vrij?' 'Jewel, maar ik heb het afgewezen. Ik hou van dit werk en ik heb ook nog genoeg te doen vanavond.' Ze hinkte weg van Karin maar toen ze 2 meter bij haar vandaan was en wou verder hinken kon ze dat niet en viel ze voorover. Gelukkig ving de zichzelf op. 'River!' 'Het gaat.' Zuchtte ze. Ze stond op en hinkte verder. Ze ging naar directeur Cross. 'River, wat kan ik voor je doen? Wil je ook vis?' Vroeg hij vrolijk. River schudde haar hoofd. 'Het gebeurde alweer.' 'Oké... Bedankt dat je het komt melden. Ik vind dat je vanavond vrij moet nemen. Ik neem je vanavond wel mee naar-' Verder kwam hij niet omdat Zero de kamer in kwam. 'Ik wou wat vra-' Verder kwam hij niet omdat hij River zag. 'Laat maar.' Hij draaide zich om en wou weglopen. 'Zero,' Hij draaide zich om. 'River draait vanavond geen dienst. Ze moet vanavond met mij mee naar een dokter.' Zero knikte en liep weg. 'Ik denk dat de medicijnen gewoon niet werken.' 'Ze werken wel, anders kon je waarschijnlijk nu niet staan. Je hebt geluk dat je medicijnen goed op je werken, vooral omdat je ze al 2 jaar gebruikt.' Ze knikte. 'Ik moet ook nog nieuwe halen, ze zijn bijna op.' Directeur Cross knikte. 'Weet je, je moet het ze ooit vertellen. Over wat er met je is...' Ze schudde heftig haar hoofd. 'Het is privé.' Ze draaide zich om en liep het kantoor uit.
Reageer (3)
leukleukleuk!
1 decennium geledenWordt steeds leuker:D
1 decennium geledenOehw, snel verder
1 decennium geleden