003 ~ Anne

003 ~ Anne

Ik zat onderuit gezakt in mijn stoel. Ik was alvast het vliegtuig in gegaan omdat het afscheid me anders te moeilijk zou worden. Ik had Jason net snel gesproken en hij zei dat hij later met de andere meiden mee zou komen. Hij begreep dat ik eerder naar binnen wou, vandaar dat ik nu vriendloos in het vliegtuig zit. Ik stopte de oortjes van mijn iPod in mijn oren en sloot mijn ogen.

Ik voelde iets op mijn schouder en sloeg het weg. Niemand stoort mij terwijl ik slaap. Ineens werd een van mijn oortjes uit mijn oren getrokken. Ik keek verontwaardigd op en zag een meisje van ongeveer mijn leeftijd staan. ‘WAT?’ vroeg ik licht geïrriteerd. ‘Ik wou vragen of ik naast je mocht zitten, maar bij nader inzien; laat dat maar zitten.’ Zei e en ze wou weg lopen. ‘Nee, nee! Wacht! Natuurlijk mag dat.’ Glimlachte ik. ‘Pfieuw gelukkig maar. Ik ben Nikki by the way.’ Glimlachte ze en ze plofte naast me neer. ‘Anne.’ Glimlachte ik. Nikki wou wat zeggen maar ze werd ruw onderbroken door een hoop gejoel en gegil. Er liepen twee meiden het vliegtuig in, gevolgd door een derde meisje. De twee voorste meiden keken Nikki en mij minachtend aan. De een fluisterde iets en de ander schoot keihard in de lach. ‘Zeg bimbo’s mag ik er even langs?’ zuchtte het laatste meisje en ze duwde de twee aan de kant. ‘Zeg mag ik bij jullie komen zitten?’ glimlachte ze. ‘Natuurlijk.’ Zeiden Nikki en ik tegelijk. ‘Ik ben Hazel.’ Zei ze glimlachend. ‘Mooie naam. Ik ben Nikki en dat is Anne.’ Nikki wees naar mij. ‘Zijn er tenminste nog twee normale meiden aanwezig.’ Zuchtte Hazel. Er werd een seintje gegeven dat we onze gordels om moesten doen. Nu begint het avontuur pas echt!