57. A kiss and a trampoline?

Ze zaten in de bus. Blaise zat naast zijn mevrouw Zabini omdat ze perse wou dat hij naast haar zou zitten. Olette zat naast Draco die verveeld uit het raam keek. 'Ik kan niet geloven dat ik een dreuzelbus zit! Dit is zo cool!' Draco draaide zich weer naar haar toe. 'Ik blijf het zeggen, het is maar een dreuzelbus. Niets speciaals aan.' Olette draaide met haar ogen. 'En je hebt vast wel vaker in een dreuzelbus gezeten. Ik bedoel maar, hoe moet je anders kunnen blijven leven. Je moet toch eten halen?' Olette kon geen woorden uitbrengen. Hoe moest zij uitleggen waarom ze nooit uit huis was geweest? Alleen Draco wist het en zo wou ze het ook liever houden. Draco trok een zuur gezicht. 'Dreuzel-voedsel is vies!' Blaise hield zijn schouders op en draaide zich weer om. Draco grijnsde en hield zin duim op. Olette knikte dankbaar. Als ze Draco niet had... Ze keek om zich heen. 'Wacht eens even...' Draco keek verveeld weg van het raam. 'Ben je niet boos op mij?' Hij fronsde. 'Nee. Waarom zou ik boos zijn?' 'Dus we zijn weer vrienden?' Hij begon langzamer te praten. 'Ja... Maar dat waren we toch al?' Blaise draaide zich opnieuw om. 'Dus we hebben geen ruzie meer?' Zei Olette die probeerde een lach te onderdrukken. 'Ow ja... We zien het gedoe dat is gebeurd in het bos als goedmakertje.' Olette kon het niet laten om hem te knuffelen. Blaise keek hun verbaasd aan. 'Wat is er dan gebeurd?' Olette liet los. 'Dat weet je toch nog wel! Dat hadden we je al verteld! Over die Angels en zo!' Zei Olette. 'Hebben jullie niks weggelaten?' Draco grijnsde. 'Natuurlijk hebben we dingen weggelaten!' De sarcasme kon je duidelijk horen. 'Waar hebben jullie het over? Waarom zouden we iets weggelaten hebben?' 'Dus er is niks gebeurd?' Vroeg Blaise voor de zekerheid. 'Gast, waarom denk je dat we iets weg hebben gelaten?' Olette dacht na. 'Ik snap nog steeds niet waar jullie het over hebben.' Mevrouw Zabini draaide zich ook om. 'Ze hebben het over-' 'Maahaam!' Zei Blaise boos. 'Ze mag het toch weten?' Olette bleef iedereen maar vragend aankijken. 'Hij heeft het over of jullie gekust hebben ofzo.' Olette schoot in de lach. 'Ik?! Met Draco?!' 'Toen ze uitgelachen was -Of iets dat erop leek- ging ze verder met praten. 'Ik heb veel redenen waarom ik niet met Draco zou zoenen, ik geef je er drie. Ten eerst, als we hadden gezoent waren we nu dood. twee, Draco is absoluut niet mijn type. Drie, ik beschouw hem als vriend, net als ik jou en andere beschouw als vriend. Maar ik hou wel gewoon van jullie allebei hoor.' Zei ze toen ze zag dat Blaise een sip gezicht begon te trekken. Ze gaf ze allebei een knuffel en mevrouw Zabini draaide tevrede om.

Ze stapte uit de bus en liepen nog even over de stoep. 'Hier is het.' Zei mevrouw Zabini trots. 'Dit is een binnenspeeltuin...' Zei Blaise met open mond. 'Mam! We zijn geen 8 meer!' Ze pakte Blaise bij zijn hand en nam hem mee het gebouw in. Olette en Draco volgde haar op de voet. Ze gingen naar de kassa en mevrouw Zabini bestelde 4 kaartjes. 'Een speeltuin?' Fluisterde Olette naar Draco. 'Yep. Zeg me niet dat je nooit in een speeltuin bent geweest.' Olette bleef stil. 'Ben je ooit van een glijbaan afgegaan?' Ze schudde haar hoofd. 'Ow Merlijns' Blaise kwam tussen hun in staan. 'Waar hebben we het over?' Olette bleef stil. In dit soort gevallen is Draco de beste in smoesjes bedenken. 'We hadden het over die onzin waar we het over hadden in de bus. Hoe kwam je er eigenlijk op?' Blaise hield zijn schouders op.
Mevrouw Zabini kwam bij hun staan. 'Trek jullie je jassen maar uit en leef je maar uit. Ze hebben hier zand, vandaar dat jullie die kleren aan moesten die vies mogen worden.' Ze deden de jassen uit en legde die op het bankje waarop mevrouw Zabini zat. 'Ik wil dat proberen!' Olette rende er naartoe als een klein kind die van haar oma een snoepje krijgt. Ze stond voor een reuze trampoline. 'Weet je zeker dat je daarop wilt? Want je been is nog niet helemaal geheeld...' Vroeg Blaise. 'Ik red me wel! Ik moet er alleen op komen.' Draco en Blaise hielpen haar op de trampoline. Er was ook een jongentje van 6 jaar ongeveer op de trampoline. 'Mag ik met je meespringen?' De jongen knikte en kreeg kuiltjes in zijn wangen. Ze sprong maar niet zo hoog. 'Nee! Zo doe je dat niet! Ik laat je zien het het moet!' Ze stapte opzij en de jongen begon hoog te springen en allemaal kunsjes te doen. 'Nu jij proberen!' Olette lachte. 'Ik kan niet zo hoog, heb laatst een ongelukje gehad. Maar ik zal proberen net zo goed te springen als jou.' De jongen knikte tevreden en stapte aan de kant. Ze sprong zo hoof mogelijk en deed een paar kunstjes die de jongen ook had gedaan. De laatste was hinkelend springen. Dat ging mis okdat ze de verkeerde been gebruikte. Ze zakte door haar been in. De jongen kroop naar haar toe. 'Heb je je pijn gedaan?' Ze aaide hem over zijn hoofd. 'Geen idee. Maar zo wel dan boeit het me niet want dit was echt leuk!' Zei ze half lachend. Draco en Blaise kwamen er ook op en hielpen haar opstaan. Ze bleven nog even springen maar mevrouw Zabini kwam hun even later vertellen dat ze gingen lunchen.

Kudo? Reactie?